Λευτεριά στα blogs

Γεια σας ηλεκτρονικοί σύντροφοι! Αυτό είναι το δικό μου blog, ο δικός μου ηλεκτρονικός χώρος όπου θα γράφω ό,τι με παθιάζε, με θυμώνει, με “φτιάχνει”, με “χαλάει” ή μ’ανεβάζει στ’ άστρα και δεν έχει σχέση με τα “ανεξήγητα”.

Ξέρετε, ο δημοσιογράφος είναι σαν το σκυλί : οσμίζεται πριν από το αφεντικό του , αυτό που έρχεται. Κι εκείνο που οσμίζομαι στην ατμόσφαιρα είναι ότι…. το “καινούριο”, η μεγάλη ανατροπή που ήδη συμβαίνει με τα sites και τα blogs του Διαδικτύου, είναι χωρίς επιστροφή.

Τώρα μπορούμε να ενημερωνόμαστε και να επικοινωνούμε ελεύθερα, πάνω από εξουσίες και απαγορεύσεις, πάνω από “μπάτσους” στη σκέψη και την γλώσσα μας.
Γι αυτό και αποφασίσαμε να ρίξουμε το δικό μας καραβάκι στη θάλασσα του internet, με το όνομα pyles.tv. Πάμε κι όπου μας βγάλει… Το στήναμε , το καλαφατίζαμε και το στολίζαμε για έξι μήνες , πριν το ρίξουμε στις θάλασσες της αναζήτησης, της φαντασίας και της έρευνας.

“Εφημεριδάς” από κούνια εγώ , δημοσιογράφος σε εφημερίδες από τα 18 μου, (δεν πρόλαβα την Επανάσταση του ΄21, αλλά έζησα πολλά άλλα γεγονότα), δεν φανταζόμουνα ότι θα έφτανα στα πρόθυρα του να γίνω “φρικιό του internet” ! Δεν περνάει μέρα χωρίς να “σερφάρω” σε sites και blogs , για να ενημερωθώ για τα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο ή να διαβάσω τις απόψεις συναδέλφων για την επικαιρότητα και όχι μόνο.
Η καθημερινή μου ηλεκτρονική βόλτα ξεκινάει με το newsit του Ευαγγελάτου, το tvxs του Κούλογλου, την zougla του Τριανταφυλλόπουλου, αλλά και το troktiko, το nonews, το madata και το fimotro , για να μάθω μέσα σε 5 λέπτα ό,τι συμβαίνει, την στιγμή που συμβαίνει.

Και οι επισκέψεις συνεχίζονται στο taxalia και το salonica , για θέματα Β.Ελλάδας και των “φίλων” Σκοπιανών, to defencenet για στρατιωτικά και αμυντικά θέματα , την naftemporiki για την οικονομία και μετά το ellispoint της Στάη, το koutipandoras του Βαξεβάνη, το protagon του Θεοδωράκη και το mediasoup της Διγενή. Κλείνοντας ρίχνω πάντα μια “κρυφή” ματιά στο yupi ,για τα νέα της showbiz – αυτά που κανείς δεν διαβάζει αλλά όλoι ξέρουμε!
Επισκέπτομαι κι άλλα sites ή blogs, για τα οποία θα σας ενημερώνω στην πορεία, γιατί δεν αισθάνομαι ότι έχω να φοβηθώ ή να μοιράσω τίποτα με κανέναν. Κάποια από αυτά είναι “επώνυμα” , ενώ άλλα είναι “ανώνυμα”. Για τα τελευταία γίνεται πολύ κουβέντα τελευταία… Βασικό θέμα συζήτησης : πρέπει ή όχι να έχουν “ανεξέλεγχτη” ελευθερία τα blogs, δίνοντας την ευκαιρία σε κάποιους να γράφουν λιβελογραφήματα χωρίς υπογραφή;

Και τι να κάνουμε ,δηλαδή; Να βάλουμε φίμωτρο σε όλα τα blogs, γιατί ένα, δύο , τρία… βρίζουν ή συκοφαντούν; Είναι δυνατόν να ξεπουλήσουμε και να εκχωρήσουμε την ελευθερία έκφρασης , για κάποιους λίγους που – για συγκεκριμένους λόγους – γράφουν ψέματα ή χυδαιότητες; Ας μιλήσουμε ανοιχτά : όλοι – και πρώτοι οι ίδιοι οι bloggers- ξέρουν πολύ καλά πότε μια ανάρτηση αποτελεί “είδηση”, “πληροφορία”, “αποκάλυψη” και πότε εξυπηρετεί συμφέροντα – προσωπικά ή άλλα…

Η δική μου θέση; “Πιπέρι στο στόμα” σε όλους αυτούς που “ρουθουνίζουν” περί νομοθετικής ρύθμισης στην “ασυδοσία” , λέει, των blogs. Την απόλυτη ελευθερία , γενικώς, την φοβούνται τα “λαμόγια” και όσοι έχουν κάτι να κρύψουν! Εξ άλλου , σας διαβεβαιώνω, οκτώ φορές στις δέκα , “όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά”!

Δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι εμένα δεν μ ‘έχουν “κράξει” τα blogs – μέχρι σήμερα… Και το καλοκαίρι που είχα ένα πρόβλημα υγείας, όλοι ήξεραν αλλά κανείς δεν έγραψε λέξη. Ένας μόνο , “ανέβασε” ένα σχόλιο που ξεκινούσε από το πραγματικό γεγονός – ότι είχα πρόβλημα-, ευχόταν περαστικά και δύναμη αλλά προχωρούσε σε υπερβολές και ανακρίβειες. Ε, ακόμη κι αυτός ο ένας, όταν ενημερώθηκε σωστά, διόρθωσε αμέσως την ανάρτηση.

Κλείνοντας την πρώτη μας επικοινωνία μέσα από το blog , θέλω να σας πω ένα συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει, από την σύντομη ενασχόλησή μου με το internet και την μεγάλη μου εμπειρία στην δημοσιογραφία.
Την ελεύθερη έκφραση του Διαδικτύου, την “χτυπούν” τρεις κατηγορίες ανθρώπων:

α. αυτοί που πράγματι συκοφαντούνται και δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους

β. αυτοί που είχαν μάθει να είναι στο απυρόβλητο του Τύπου και των ΜΜΕ, γιατί σήκωναν το τηλέφωνο και επικοινωνούσαν με εκδότες και διευθυντές για να “κόψουν” ό,τι υπήρχε εναντίον τους.

γ. αυτοί που θέλουν να εξαφανίσουν την “μαρίδα” από τον χώρο του internet , για να “κάνουν παιχνίδι” μόνοι τους. Γιατί όπως έλεγε και ο αείμνηστος Καλογήρου “είναι πολλά τα λέφτά, Άρη”.

Τα λέμε….

Κώστας Χαρδαβέλλας