Τι θέλω (και κυρίως τι ΔΕΝ θέλω) να μου φέρει ο Άγιος Βασίλης για το 2012.

Γράφει η Χριστιάνα.
-ΔΕΝ τον θέλω. Να πάρει τις κόκα κόλες του και τα playstation 3 του και να διασχίσει τον Ατλαντικό. Να πάρει μαζί του και τα jingle bells, συν το πνεύμα του Σινάτρα. Άν υποψιαστώ ότι θα ξαναπεράσω Χριστούγεννο ακούγοντας Σινάτρα, θα τον μισήσω και δεν λέει γιατί έχει τραγουδήσει ύμνους!!
Θέλω τον Έλληνα άγιο και τα ελληνικά κάλαντα που είναι πραγματικά ποιήματα.
-ΔΕΝ θέλω να με ψυχαναγκάζει. Αν ξαναδώ να αιωρείται πουθενά στο σπίτι μου παιδικό τρυφερό γραμματάκι, που να ζητάει ευγενικά από τον κοκακολάκια βαλτές π@π@ριές, θα πω στον τάρανδο να το πάρει αλλιώς με τον καβαλάρη του.
-ΔΕΝ θέλω να υπερασπίζομαι άλλο την ύπαρξή του. Άν υποτεθεί ότι αυτή η ύπαρξη περνάει κάποιο μήνυμα στην παιδική ψυχή, είμαι απολύτως ικανή-ακόμα- να κάνω σαφές στο μικρό μου ότι ΠΑΝΤΑ, ό,τι και να γίνει, θα υπάρχει κάποιος, κάπου, που θα το αγαπάει και θα το σκέφτεται. Σκέτο. Χωρίς χο χο και κόκα κόλα.
-ΔΕΝ θέλω να ξενυχτάω σαν βλαμμένο την παραμονή των Χριστουγέννων με οδοντογλυφίδες στα μάτια μέχρι να κοιμηθούν τα παιδιά, για να βάλω τα δώρα που χρυσοπλήρωσα και τα οικιοποιείται ΑΥΤΟΣ κάτω από το δέντρο, για να τα βρούν το πρωί.
Γιατί ρε φίλε;
Χάθηκε να πω ότι τα πήρα εγώ;;
Δεν φτάνει που δεν έχουμε μία φέτος.
Λέμε ότι τα πήρες κι εσύ!!!!
-ΔΕΝ θέλω να τον δεχτώ άλλο επειδή απλά μου….τον φορέσανε. Μέσα στην γενικότερη κρίση, θα κριθεί και αυτός.
Και τώρα τα θέλω…Από την ιδέα που υποτίθεται ότι εκφράζει. Όχι από την άψογη διαφημιστική εικόνα του.
-Θέλω και του χρόνου στο τραπέζι να βάλω τα ίδια ή και περισσότερα πιάτα. Όχι λιγότερα πάντως.
-Θέλω να μείνω όρθια και φέτος, αποδεικνύοντας ότι τελικά, οι ανθρώπινες αντοχές είναι απεριόριστες.
-Θέλω να μην πονέσει κανένας από αυτούς που αγαπώ. Και κυρίως, θέλω κατά έναν μαγικό τρόπο-εδώ τον θέλω τον άγιο- να μου υπογράψει ότι δεν θα πονέσει φέτος κανένα παιδί (μην βαράτε, εγώ το ζητάω, ποτέ δεν ξέρετε, μπορεί και να είναι ανοιχτοί οι ουρανοί….)
-Θέλω να με αφήσει να συναρπάζομαι και να γοητεύομαι ακόμα, από σπάνιες στιγμές, εικόνες, μουσικές και ανθρώπους.
Τέλος: – Θέλω να με αφήσει να έχω το ιερό δικαίωμα να είμαι ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΟΥ. Στην Ελλάδα μου, που αγαπώ πιο πολύ από τα πάντα.
Χρόνια πολλά, από τα βάθη της καρδιάς μου. Να είσαστε γεροί και φορμαρισμένοι. Το κεφάλι σας ψηλά και η αγάπη σας να περισσεύει….