Γιατί γιορτάζει 567 χρόνια το Εάλω η Τουρκία;

Γράφει: Λάζαρος Μαύρος

ΠΟΙΑ είναι, άραγε, όλα εκείνα τα γενεσιουργά ορμέμφυτα, σε μια φατρία του υποκόσμου, μια συμμορία εγκληματιών, τα οποία παράγουν ηδονικούς οίστρους στα μέλη της, ώστε να περηφανεύονται, να καμαρώνουν και να γιορτάζουν, επιδεικνύοντας μεταξύ τους, ως ύψιστη δόξα, τα κακουργήματά τους, με διψασμένη επιδίωξη να επιτύχουν περισσότερα και κακουργηματικότερα;
Πώς αναπτύχθηκαν και θρονιάστηκαν στα υψηλότερα βάθρα της συμμοριακής συνείδησης του υποκόσμου, ως υπέρτατες αξίες θριαμβευτικής δόξας, τα επιτεύγματά τους σε κάθε μορφή εγκληματικότητας; Πώς κοκορεύεται μεταξύ των μελών των συνδικάτων του εγκλήματος η καυχησιά για το ποιος διέπραξε τους περισσότερους φόνους, τις περισσότερες ληστείες, τις κτηνωδέστερες βαναυσότητες σε βάρος των θυμάτων τους;
ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ σε αυτά τα ερωτήματα, που αναφέρονται στη μικρή κλίμακα του υποκόσμου των εγκληματικών συμμοριών, μπορούν ίσως να βοηθήσουν και στην εξιχνίαση της μεγάλης κλίμακας κακουργημάτων, των συγκροτημένων σε κράτη εγκληματιών της ανθρωπότητας, σφαγέων των λαών. Ο Χίτλερ και η κρατικά συγκροτημένη συμμορία των κακούργων ναζιστών του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος, 1933-1945, δεν είναι το μόνο παράδειγμα.
ΥΠΗΡΞΕ πολύ πριν από τον Χίτλερ και συνεχίζει να υπάρχει εν ζωή και εν δράσει, μια άλλη κρατικά οργανωμένη συμμορία κακούργων με παρόμοια ορμέμφυτα και παραπλήσιες αξίες, διαρκέστερη επί αιώνες, ονόματι Τουρκία. Η οποία εορτάζει επί 567 χρόνια ως υπέρτατη αξία και ύψιστη δόξα την Άλωση της Βασιλίδας των πόλεων, 29 Μαΐου 1453. Και καυχιέται ως υπερήφανη κληρονόμος και συνεχιστής του Πορθητή της Κωνσταντινούπολης, του Κατακτητή, του Σφαγέα, του Λεηλάτη, του Λαφυραγωγού, του Βιαστή, του Αρχιλήσταρχου, του Σφετεριστή.
ΑΛΛΑ κράτη και λαοί, στον σύγχρονο και πιο πολιτισμένο κόσμο, εορτάζουν τις επετείους των αγώνων για ελευθερία, γιορτές αντιστασιακών και απελευθερωτικών αγώνων τερματισμού της υποδούλωσης, η Τουρκία εορτάζει τα τρόπαιά της ως κατακτητής και υποδουλωτής.
– Άλλα κράτη, όπως η Γερμανία, μεταμεληθέντα για τα φρικτά κακουργήματα που διέπραξαν σε βάρος των λαών οι πρόγονοί τους, καθιέρωσαν ετήσιες τελετές συγγνώμης και έστησαν μνημεία απόδοσης τιμών στα θύματά τους.
– Η Τουρκία γιομίζει από μνημεία των σφαγέων και γενοκτόνων προγόνων της και πανηγυρίζει τις κατακτήσεις, τις υποδουλώσεις, τις εξοντώσεις των λαών, επίμονα και επιδεικτικά στρίβοντας το μαχαίρι στις αιμάσσουσες πληγές που προκάλεσε σε άλλους λαούς.
– Άλλα κράτη και λαοί περηφανεύονται για τα δημιουργήματα τέχνης και πολιτισμού των προγόνων τους, η Τουρκία περηφανεύεται για την Αγιά Σοφιά των Ελλήνων της Πόλης που σκλάβωσε…
ΑΥΤΟ παραμένει, μονίμως αναλλοίωτο, διαρκώς συντηρούμενο κι επιτηδείως εκσυγχρονιζόμενο, το βαθύτερο… DNA του τουρκικού κράτους. Καταλλήλως υποτάσσοντας κάθε πρόσφορο μέσο, κάθε είδους πολιτική, τεχνολογία, επιστήμη, δραστηριότητα, διεθνείς σχέσεις και μέσα υλικής ενδυνάμωσης, του τουρκο-ισλαμικού της χαρακτήρα, προκειμένου να επανορθωθεί ως νεο-πορθητής υλοποίησης των νεο-οθωμανικών επιδιώξεών της στην περιοχή και στον κόσμο.
– Το 1683 οι ορδές των Οθωμανών απέτυχαν για δεύτερη φορά να εκπορθήσουν τη Βιέννη και να αλώσουν την υπόλοιπη Ευρώπη. Τώρα το επιχειρούν με άλλους τρόπους. Αφού πρώτα εξασφαλίσουν εκείνο που ο Χίτλερ ονόμασε «ζωτικό χώρο – Lebensraum»:
– Καθοδηγητική έννοια στο «Στρατηγικό Βάθος» του νεο-οθωμανισμού που εκπόνησε για τους τουρκο-ισλαμιστές του Ερντογάν, ο Αχμέτ Νταβούτογλού τους.
– Η τουρκική επικυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο είναι η απαραίτητη πρώτη προϋπόθεση. Και μαζί η ταυτόχρονη διείσδυση και τουρκική επιρροή στα Βαλκάνια. Διά μέσου των οθωμανικών καταλοίπων – μουσουλμανικών τουρκογενών μειονοτήτων στα διάφορα κράτη.
– Με καθοδηγητικό υπόδειγμα πολιτικής το τουρκικό επίτευγμα στην Κύπρο 1959 – 1974, όπως υποδεικνύει και το «Στρατηγικό Βάθος» του Νταβούτογλου. Δίνοντας απτή συνέχεια στην πετυχημένη τουρκική στρατηγική Νιχάτ Ερίμ 1956 «επανάκτησης Κύπρου»…
ΟΣΕΣ ψευδαισθήσεις και αυταπάτες κι αν έχουν εξυφάνει και καλλιεργήσει, περί Τουρκίας, επί δεκαετίες, λόγω της δειλίας τους και των φοβικών τους συνδρόμων, τα Ηττημένα Μυαλά των συμβιβαστών και των συνθηκολόγων και των «εκσυγχρονιστών» και των επαναπροσεγγιστών σε Αθήνα και Λευκωσία, οι φρεγάτες του τουρκικού πολεμικού ναυτικού και τα τουρκικά γεωτρύπανα στην κυπριακή ΑΟΖ και στην Κρήτη, η τουρκική πολεμική αεροπορία στο Αιγαίο, ο τουρκικός μεταναστευτικός κριός στον Έβρο, οι πράξεις και η ρητορία μίσους του νεο-σουλτανάτου της Τουρκίας, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια επιλογών στην Ελλάδα και στην Κύπρο:
– Είτε υποταγή είτε αντίσταση.
ΟΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ της πολιτικής του κατευνασμού της Τουρκίας, που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας και τα ολοφάνερα αποτελέσματα της ματαιοπονίας τους, δεν δικαιολογούν σήμερα τους ισχυρισμούς περί απουσίας επαρκούς γνώσης για το τι εστί Τουρκία.
– Ουδείς, έστω και ο πιο άχρηστος, ψεύτης, υποκριτής, μπαγαπόντης και δημαγωγίσκος κομματάρχης πολιτικάντης στην Αθήνα και στη Λευκωσία, έχει πλέον το δικαίωμα να καλλιεργεί την παραπλάνηση ότι δήθεν ψάχνει να εξιχνιάσει, να μάθει και ν’ αντιληφθεί τις «πραγματικές προθέσεις» της Τουρκίας.
– Η Τουρκία τις εκφωνεί και τις εξαγγέλλει διαρκώς στεντόρεια urbi et orbi, εδώ και σε όλον τον κόσμο και, προπάντων, τις πράττει και τις μεθοδεύει και τις υλοποιεί. Πολλαπλασιάζοντας τις δυνάμεις του πολεμικού της στόλου και της αεροπορίας της, αυξάνοντας τις δυνάμεις των μισθοφόρων νεο-γενιτσάρων τζιχαντιστών της, εργαλοποιώντας και εξαθλιωμένους από την ίδια πληθυσμούς και διευρύνοντας τις ορδές των διπλωματών της σε όλον τον κόσμο.
ΟΙ ΙΔΙΕΣ δεκαετίες έδειξαν ωσαύτως (όπου και όσο δοκιμάστηκε να ορθωθεί και όπου φευ σαθρώς εγκαταλείφθηκε) τη χρησιμότητα και την αξία της στρατηγικής της Αποτροπής που όφειλαν και οφείλουν να πυργώσουν η Ελλάδα και η Κύπρος απέναντι στην Τουρκία.
– Αποτροπή, η οποία απαιτεί πρωτίστως την ενδυνάμωση όλων των συντελεστών εθνικής ισχύος, στρατιωτικών, διπλωματικών, οικονομικών, κοινωνικής συνοχής, εθνικής ενότητας και αγωνιστικού φρονήματος:
– ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να ασκείς πολιτική αντίστασης απέναντι στην Τουρκία εάν εξακολουθήσει η Κύπρος να στερείται πολεμική αεροπορία και πολεμικό ναυτικό. Η Τουρκία, επιδεικνύοντας τους γιορτασμούς για τα 567 χρόνια άλωσης της Κωνσταντινούπολης, δηλώνει σαφέστατα τις πραγματικές της προθέσεις για το Αιγαίο, την Κύπρο, τη Θράκη, ως βατήρα και για τη… Βιέννη.
πηγή