Εορτάζοντες την 10ην του μηνός Ιουνίου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΝΑ

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΑΝΙΣΚΟΣ και σοφότατος Μάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ, επίσκοπος Προύσας
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΝΙΔΗΣ
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΘΕΟΦΑΝΗΣ και ΠΑΝΣΕΜΝΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΣ (ή Απόλλων), ο Επίσκοπος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ, επίσκοπος Βιθυνίας
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ, ο της Λαύρας Κιέβου (Ρώσος, + 13ος-14ος αϊ.)
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΝΑ
Χριστιανή παρθένος η Αντωνίνα αποτελούσε φωτεινό αστέρι της κωμόπολης Καρδάμου. Η εγκράτεια, η αγνότητα, η πίστη και η ελπίδα στο Θεό ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής της. Βασική ασχολία είχε την περίθαλψη ορφανών και την ανακούφιση δυστυχισμένων συνανθρώπων της. Η διαγωγή της αυτή καταγγέλθηκε στον έπαρχο Φήστο, που τη συνέλαβε και την υπέβαλε σε ανάκριση. Η Αντωνίνα χωρίς δισταγμό ομολόγησε πως ήταν χριστιανή. Ο έπαρχος, βλέποντας ότι δε μπορεί να την μεταπείσει και ότι η Αντωνίνα έδινε μεγάλη βαρύτητα στην παρθενική της τιμή, την έριξε σ’ ένα καταγώγιο διεφθαρμένων γυναικών. Αλλά η προσευχή της παρθένου κόρης προκάλεσε τρομερό σεισμό στο σπίτι αυτό, ώστε οι ίδιες αυτές γυναίκες να τη διώξουν. Ο Φήστος την επανασυνέλαβε και την έριξε σε άλλο όμοιο καταγώγιο. Κάποιος, όμως, χριστιανός, ονομαζόμενος Αλέξανδρος, πήγε σ’ αυτό το διαφθορείο, μπήκε στο δωμάτιο της Αντωνίνας και τη φυγάδευσε με τα δικά του ρούχα. Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο Φήστος, εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε αφού συνέλαβε και τους δύο, ακρωτηρίασε και άλειψε με πίσσα τα σώματά τους. Στη συνέχεια τους έριξε στη φωτιά, όπου μαρτυρικά παρέδωσαν το πνεύμα τους. Έτσι, ο Αλέξανδρος και η Αντωνίνα έγιναν “τύπος των πιστών εν άγνείρ”1. Δηλαδή, παράδειγμα των πιστών στην αγνότητα και καθαρότητα της ζωής.
1. Α’ πρός Τιμόθεον, δ’ 12.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Ξυνωρίς ή αγία των Μαρτύρων ύμνείσθω μοι, συν τω εϋκλεεί Αλεξάνδρω, Άντωνίνα ή πάνσεμνος· αγάπη γαρ και πίστει ευσεβεί, έκλάμψαντες εν άθλοις ιεροίς, ίαμάτων έφαπλοϋσι μαρμαρυγάς, τοις ποθώ άνακράζουστ δόξα τω ένισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δι’ υμών, πασιν ιάματα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΑΝΙΣΚΟΣ και σοφότατος Μάρτυρας
Έζησε στα χρόνια του ηγεμόνα Αλεξανδρείας Μαξίμου, του οποίου η δούλη κατάγγειλε τον σοφότατο και ωραίο αθλητή του Χριστού Νεανίσκο. Ο ηγεμόνας τον βασάνισε ποικιλοτρόπως για να αρνηθεί τον Χριστό, αλλά όταν είδε ότι δε μπορούσε να το καταφέρει, διέταξε να θανατωθεί. Όταν τον οδηγούσαν στον τόπο της εκτέλεσης, μαζί με το πλήθος που τον ακολουθούσε, ήταν και η δούλη που τον πρόδωσε. Τότε, ο Νεανίσκος της έκανε νόημα να τον πλησιάσει και όταν τον πλησίασε της έδωσε το χρυσό δαχτυλίδι του και της είπε: “Σε ευχαριστώ, γυναίκα, διότι με την προδοσία σου έγινες πρόξενος σ’ εμένα τέτοιων αγαθών”. Όταν έφτασαν στον τόπο της καταδίκης, προσευχήθηκε και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ επίσκοπος Προύσας
Μαρτύρησε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (360-363). Οι Συναξαριστές αφηγούνται ότι σκότωσε δράκοντα με θαυματουργικό τρόπο, που φώλευε μεταξύ της Προύσας και των θερμών υδάτων. Όταν το έμαθε ο Ιουλιανός, έστειλε απεσταλμένο του στον επίσκοπο ν’ αρνηθεί τον Χριστό. Αλλά επειδή ο Τιμόθεος έμεινε σταθερός στην πιστή του, ο Ιουλιανός τον αποκεφάλισε και έτσι έλαβε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΝΙΔΗΣ
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεοδοσίου του Μεγάλου, το έτος 379. Ήταν γιος ευσεβών γονέων, Θεοδότου και Θεοφάνους, που κατοικούσαν στην Καππαδοκία. Μικρός ακόμ, είχε κλίση στη μοναχική ζωή και έφυγε σ’ ένα βουνό, όπου κλείστηκε μέσα σε μια σπηλιά και εκεί με νηστεία και προσευχή κατάρτιζε τον εαυτό του. Από την πολλή υγρασία της σπηλιάς αυτής, έπεσαν οι τρίχες της κεφαλής του και των γενιών του. Έτσι ασκητικά και όσια αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΘΕΟΦΑΝΗΣ και ΠΑΝΣΕΜΝΗ
Ο όσιος Θεοφάνης καταγόταν από την Αντιόχεια και γεννήθηκε από γονείς ειδωλολάτρες. Σε ηλικία μόλις 15 χρονών, παντρεύτηκε και μετά τρία χρόνια έγγαμης ζωής, η σύζυγος του πέθανε. Αυτός τότε αποσύρθηκε σ’ ένα μικρό κελί, αφού πρώτα κατηχήθηκε και βαπτίστηκε χριστιανός, και εκεί ζούσε ζωή όσια. Έμαθε όμως ότι κάποια πόρνη, Πανσέμνη ονομαζόμενη, παρέσυρε πολλούς στο θάνατο της αμαρτίας. Έβγαλε λοιπόν τα φτωχικά του ρούχα, ντύθηκε λαμπρή φορεσιά και πήγε στον πατέρα του. Του είπε ότι θέλει να ξαναπαντρευτεί και γι’ αυτό χρειαζόταν χρήματα. Ο πατέρας του χάρηκε και του έδωσε αρκετά χρυσά νομίσματα για τους γάμους του. Ο Θεοφάνης μόλις πήρε το χρυσό, πήγε και βρήκε την ωραία Πανσέμνη. Αφού έφαγαν και ήπιαν μαζί, τη ρώτησε αν θέλει να γίνει γυναίκα του, με την προϋπόθεση όμως να γίνει χριστιανή. Η Πανσέμνη διέκρινε ότι αυτός δεν ήταν σαν τους συνηθισμένους εραστές και τα λόγια του είχαν μιλήσει στην καρδιά της. Με χαρά λοιπόν μοίρασε τα υπάρχοντά της στους φτωχούς, βαπτίστηκε χριστιανή και έζησε με τον όσιο Θεοφάνη σ’ ένα διπλανό κελί. Μετά 15 μήνες, πέθαναν ειρηνικά και οι δύο μαζί.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΣ (ή Απόλλων) ο Επίσκοπος
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ επίσκοπος Βιθυνίας
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ ο της Λαύρας Κιέβου (Ρώσος, + 13ος-14ος αϊ.)