Ενδιαφερουσα ανάλυση από αναγνώστη του olympia για την μαθηματική απόδειξη του εγκληματικού χαρακτήρα του …δήθεν χρέους.

Το δημόσιο χρέος της χώρας από το 1993 μέχρι το 2008 ήταν γύρω στο 100 με 109% του ΑΕΠ μας. Έτσι λοιπόν και στα τέλη του 2008 το χρέος μας ήταν στο 109% του ελληνικού ΑΕΠ.
Από σχόλιο του Pit180969
Παρεμπιπτόντως, μόνο έτσι πρέπει να μετράμε το χρέος. Ως ποσοστό επί του ΑΕΠ μας.
Η κυβέρνηση Καραμανλή το 2008 ψήφισε για να δώσει το 2009 ολόκληρα 28 δις ως κρατικές εγγυήσεις στις τράπεζες (τα 23 δις με το ΦΕΚ 250 στις 9 Δεκεμβρίου 2008).
Για αυτό και το δημόσιο χρέος στα τέλη του 2009 πήγε στο 127% του ΑΕΠ.
Έτσι δημιουργήθηκε και το μεγαλύτερο μέρος του ελλείμματος των 36 δις στον ψηφισμένο από την προηγούμενη αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ, του Καραμανλή…
Φημολογείται ότι οι τράπεζες το μεγαλύτερο μέρος των 28 δις που πήραν από τον Καραμανλή, αργότερα το επέστρεψαν. Αυτά τα χρήματα δεν τα “χρειάστηκαν” επειδή δεν ήξεραν τι πως και γιατί ο Καραμανλής παραιτήθηκε, ενώ οι ίδιες αυτές τράπεζες δεν επέστρεψαν ποτέ τίποτε άλλο, παρά τα πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια Ευρώ που “χρειάστηκαν” στη συνέχεια.
Επί ΓΑΠ συνεχίστηκε το κόλπο μέχρι και τον Σαμαρά. Ανακεφαλαιοποιήσαμε με 230 δις τις τράπεζες.
Το δημόσιο χρέος πήγε έτσι στα τέλη του 2010 στο 146% και στα τέλη του 2011 στο 180% του ΑΕΠ.
Το 2012 κάναμε με τον Παπαδήμο το εγκληματικό PSI όπου όλα μας τα δημόσια ταμεία έδωσαν 58 δις για αυτό το χρέος (χώρια από αυτά που “έδωσαν” οι ιδιώτες).
Για αυτό και με το PSI το χρέος μας πήγε από το 180% στα τέλη του 2011, στο 160% του ΑΕΠ μας στα τέλη του 2012. Ενώ την επόμενη χρονιά, ξανά με τα δεκάδες δις για τις δήθεν απαιτούμενες …ανακεφαλαιοποιήσεις, αυτό ανέβηκε ξανά στο 180%.
Ενώ τώρα, λόγω της …πανδημίας των ούτε 200 νεκρών (ενώ από τον ιό της κοινής γρίπης έχουμε κάθε χρόνο πολύ περισσότερους), θα ξεπεράσει το 200% του ΑΕΠ μας.
Και για όσους δεν ξέρουν, χρησιμοποίησα τον όρο …δήθεν χρέος αφού τέτοιο χρέος που προέκυψε από «ανακεφαλαιοποιήσεις» που …χρειάστηκαν να κάνουν οι τράπεζες διαγράφεται από τα Διεθνή Δικαστήρια. Ας μάθουν όλοι ότι και στην Ισλανδία ξεκίνησαν να κάνουν ακριβώς το ίδιο κόλπο, παρόλο που η Ισλανδία δεν είναι καν στην ΕΕ και φυσικά δεν έχει Ευρώ.
Θα αποδείξω τώρα ότι το χρέος μας είναι …δήθεν χρέος, αφού 230 δις «χρειάστηκαν» οι ιδιωτικές μας τράπεζες που διαχειρίζονται Ευρώ, σε ούτε δυόμιση χρόνια.
Οικονομολόγε Φ.Κ., πιστεύεις εσύ ότι οι ιδιωτικές μας τράπεζες που διαχειρίζονται Ευρώ, …χρειάστηκαν σε 28 μήνες, περισσότερο χρήμα από ότι το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας, για …ανακεφαλαιοποίηση;
Από το 2010 με τον Παπανδρέου έως και το 2012 με τον Παπαδήμο και με τον Σαμαρά, «δώσαμε» αυτά τα 230 δις:
ΦΕΚ 65, 6 Μαΐου 2010 – 15 δις
ΦΕΚ 148, 3 Σεπτεμβρίου 2010 – 25 δις
ΦΕΚ 113, 18 Μαΐου 2011 – 30 δις
ΦΕΚ 203, 14 Σεπτεμβρίου 2011 – 30 δις
ΦΕΚ 256, 9 Δεκεμβρίου 2011 – 60 δις
ΦΕΚ 52, 12 Μαρτίου 2012 – 30 δις
ΦΕΚ 180, 20 Σεπτεμβρίου 2012 – 40 δις
Εξάλλου, όλοι ξέρουν ότι με τα μνημόνια μας έδωσαν οι «σύμμαχοι» σε λίγα μόλις χρόνια γύρω στα 250 δις.
Πού πήγαν λοιπόν αυτά τα χρήματα, ενώ ο κρατικός προϋπολογισμός μας …έβγαινε δεν έβγαινε;
Για …ανακεφαλαιοποιήσεις; Μάθετε ότι τώρα τελευταία τις ισπανικές τράπεζες τις ανακεφαλαιοποιεί η ΕΚΤ.
Δεν είμαι οικονομολόγος όπως είπα, αλλά εκτός από τα ΦΕΚ που έγραψα, το χρήμα που δήθεν χρειάστηκαν οι τράπεζες φαίνεται και με την καμπύλη του δημοσίου χρέους μας, από τα επίσημα στοιχεία του ΔΝΤ:
https://www.indexmundi.com/greece/public_debt.html
Και για όσους δεν ξέρουν, ας μάθουν ότι και στην Ισλανδία ξεκίνησαν να κάνουν ακριβώς το ίδιο κόλπο, παρόλο που η Ισλανδία δεν είναι καν στην ΕΕ και φυσικά δεν έχει Ευρώ.
Χρωστούσε η χώρα πολλά δισεκατομμύρια για τις “ανακεφαλαιοποιήσεις” των τραπεζών της. Αναλογικά με τον πληθυσμό της χρωστούσε περισσότερα ακόμα και από ότι το δικό μας “χρέος”.
Και οι ιδιωτικές της τράπεζες ήθελαν και άλλα. “Χρειάζονταν” να κάνουν και άλλη ανακεφαλαιοποίηση.
Παρόλο λοιπόν που το δέχτηκαν όλοι οι πολιτικοί της και το ψήφισαν όλα της τα κόμματα στη βουλή, αρνήθηκε ο πρόεδρος της Ισλανδίας να δώσουν και άλλα χρήματα, αρνήθηκε να δανειστεί η Ισλανδία και άλλα χρήματα για τις τράπεζές της.
Ο πρόεδρος της Ισλανδίας (κύριος Γκρίμσον) έκανε το μόνο που μπορούσε να κάνει (βάσει Ισλανδικού Συντάγματος). Αρνήθηκε να υπογράψει για να πάρουν επιπλέον δάνεια και να ανακεφαλαιοποιήσουν ξανά τις τράπεζές τους και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα.
Το ίδιο που θα μπορούσε λοιπόν να κάνει και ο δικός μας ΠτΔ. Ή μήπως πιστεύει κανείς ότι δήθεν …είναι υποχρεωμένος να υπογράφει ότι αποφασίζει η Βουλή. Ειδάλλως, θα του κάνουν τι ακριβώς;
Στο δημοψήφισμα αυτό, το 93% του λαού της Ισλανδίας αρνήθηκε να ξεχρεώσει τις τράπεζες εις βάρος του, αρνήθηκαν να πληρώσουν οι ίδιοι οι πολίτες τα χρέη των τραπεζών.
Το 93% των Ισλανδών. Αυτό σε ποιο ΜΜΕ μας το άκουσε κανείς;
Οι τράπεζες χρεοκόπησαν και οι τραπεζίτες κλείστηκαν στη φυλακή για τα χρέη αυτά. Στα ευρωπαϊκά δικαστήρια που έγιναν πρόσφατα και την πήγαν Αγγλία και Ολλανδία για τα χρέη της, δικαιώθηκε οριστικά η Ισλανδία και τώρα δε χρωστάει σε κανέναν.
Που σημαίνει ότι ακόμα και αν εμείς ως Ελλάδα χρειαζόμασταν πράγματι τόσο χρήμα για τις τράπεζές μας (αποκλείεται αλλά …λέμε) και εάν ήμασταν υποχρεωμένοι να κάνουμε από μόνοι μας τις “χρηματοδοτήσεις” των ιδιωτικών μας τραπεζών (και όχι η ΕΚΤ όπως σίγουρα ισχύει αλλά λέμε …εάν) θα μπορούσαμε να διαγράψουμε το χρέος αυτό, με παράδειγμα την Ισλανδία. Τα δικαστήρια θα μας δικαίωναν και όσοι μας έδωσαν χρήματα μπορούν να ξεχάσουν τα χρήματα αυτά εφόσον πήγαν για τις χρηματοδοτήσεις των τραπεζών. Ή θα πρέπει να τους τα δώσει η ΕΚΤ, καθώς και αποζημίωση σε εμάς για αυτά που μας προξένησε.
Η ΕΚΤ, που εκδίδει το Ευρώ κατά το δοκούν, χωρίς αντίκρισμα σε χρυσό όπως είχε το χρήμα κάποτε.
Αφού φημολογείται ότι η ΕΚΤ πληρώνει τα πρόστιμα στην Αμερική για τις Γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες.
Φημολογείται επίσης, ότι λόγω της γεωγραφικής της θέσης έχει και η Ισλανδία τεράστιο ορυκτό πλούτο στην τεράστια ΑΟΖ της.
Άρα λοιπόν, θα μπορούσε να πει κανείς ότι αιτία του Ελληνικού προβλήματος αποτελούν οι …υδρογονάνθρακες.
Εμάς όμως μας έπεισαν ότι το δήθεν χρέος μας δημιουργήθηκε επειδή πληρώναμε μισθούς και συντάξεις ή επειδή είχαμε πάρα πολλούς δημοσίους υπαλλήλους.
Τα παραπάνω τα έγραψα για να συνδέσω την περίπτωση μας με την περίπτωση της Ισλανδίας.
Όσοι …έγκριτοι δημοσιοκάφροι μας αναφέρονται στη σύγκριση Ελλάδας και Ισλανδίας, μας λένε όμως ότι η Ισλανδία είναι διαφορετική περίπτωση αφού εκεί το χρέος ήταν τραπεζικό ενώ σε εμάς είναι κρατικό.
Ας σκεφτούμε λοιπόν:
Έχει σημασία ποιο είναι το νόμισμά μας; αναφέρομαι σε διαγραφή του χρέους από Διεθνή Δικαστήρια, όποιο και αν είναι το νόμισμά μας.
Εξάλλου, πριν κάποιοι προδότες (οι πράξεις τους υπόκεινται στην εσχάτη προδοσία) μετατρέψουν το χρέος μας σε κρατικό, δηλαδή προς τα κράτη της ΕΕ, μήπως χρωστούσαμε σε τράπεζες;
Και τέλος, αφού δεν εκδίδουμε μόνοι μας το χρήμα, μήπως δε θα έπρεπε να κάνουμε μόνοι μας την οποιαδήποτε ανακεφαλαιοποίηση του ιδιωτικού τραπεζικού μας συστήματος που διαχειρίζεται Ευρώ; Χρειάστηκαν αυτές οι τράπεζες, περισσότερο χρήμα από ότι οι καταθέσεις μας; Χρειάστηκαν σε ούτε δυόμιση χρόνια περισσότερο χρήμα από ότι είναι το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας, για …ανακεφαλαιοποίηση;