Άδωνις: Ο υπουργός που έβγαλε την τελεία από το Υπ. ανάπτυξης!

Λόγια πολλά και έργα μηδέν από τον υπουργό Ανάπτυξης, που έχει περιορίσει τις αρμοδιότητές του αποκλειστικά στον σχολιασμό της επικαιρότητας.

από: «κυριακάτικη δημοκρατία»
Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι αρκετά έξυπνος ώστε να ακολουθεί την κλασική συνταγή των παλαιών πολιτικάντηδων, οι οποίοι χωρίς να έχουν προς επίδειξη κάποιο αξιόλογο έργο κάνουν αισθητή την παρουσία τους στον δημόσιο χώρο κυρίως διά του θορύβου. Δεν έχει σημασία τι λέει. Κανείς συνήθως δεν το θυμάται.
Σημασία έχει, αντίθετα, ότι βρίσκεται διαρκώς παρών στο παιχνίδι μιας επινοημένης δημοσιότητας, που ενορχηστρώνεται από χαμηλής ποιότητας πρωινές εκπομπές στις οποίες θριαμβεύουν η άγνοια, οι εκατέρωθεν γελοίες φιλοφρονήσεις και ο αμοιβαίος ναρκισσισμός.
Πολλοί στα κεντρικά αθηναϊκά στέκια λένε πως ήταν λάθος του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη να του αναθέσει μόνο το υπουργείο Ανάπτυξης. Έπρεπε να τον ορίσει υπερυπουργό με αρμοδιότητα τον γενικό σχολιασμό της καθημερινότητας, όπου φαίνεται να τα καταφέρνει καλύτερα από το πόστο που του ανατέθηκε. Ο άνθρωπος αυτός δείχνει με κάθε τρόπο ότι ασφυκτιά στα όρια του ρόλου του.
Σε αυτήν την ανοικονόμητη αμετροέπεια κατά τα φαινόμενα οφείλεται η ευκολία με την οποία αυτή η υπερκινητική, πλην όμως ελάχιστα αποτελεσματική για το καλό της κοινωνίας προσωπικότητα συνηθίζει να υπερβαίνει τα όρια του ρόλου της, εισχωρώντας χωρίς αναστολές και αίσθηση σοβαρότητας στο πεδίο των συναδέλφων του.
Κανένας δεν θυμάται την επομένη τι ακριβώς λέει… Διότι λειτουργεί σαν θεατρικός καρατερίστας, που καλύπτει με την υστερική φωνή του το στρατηγικό κενό των πολιτικών προϊσταμένων του. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να διεκδικεί κανείς τη χρησιμότητά του. Και το προσβλητικό μένος εναντίον πολιτικών αντιπάλων είναι συχνά μέρος αυτής της ιδιαίτερης τεχνοτροπίας. Αν την κάνεις φραγκοδίφραγκα, απομένει η ανυπαρξία έργου που κρύβεται θορυβωδώς πίσω από μια πληθωρική δημόσια παρουσία.
Δεν θα τα καταφέρει ποτέ να γίνει συμπαθής. Διότι δεν κρύβει τον κυνισμό του, τον οποίο βαφτίζει ειλικρίνεια. Όπως τις προάλλες, όταν, την ώρα που χιλιάδες νοικοκυριά ζούσαν με τον εφιάλτη των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, κινδυνεύοντας να μείνουν στον δρόμο, δήλωσε κατάμουτρα και κυνικά ότι η προστασία της α΄ κατοικίας είναι ζημιογόνα για την οικονομία και δεν πρέπει να υπάρχει.
Βαδίζοντας από αστοχία σε αστοχία, το μόνο που τον σώζει είναι ότι κανένας δεν θυμάται την προηγούμενη δήλωσή του. Έκανε πάλι την περασμένη Πέμπτη μια επικολυρική δήλωση για τα Ελληνοτουρκικά και τις… υποχρεώσεις των Ελλήνων έναντι της Ιστορίας. Θαρρείς και οι Έλληνες περίμεναν τον Αδωνι για να μάθουν το χρέος τους. Το θράσος, όμως, όταν εκδηλώνεται δημόσια δεν σημαίνει ότι νομιμοποιείται.