Ιστορίες πολιτικής, οικονομικής και δημοσιογραφικής δικτατορίας…

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΦΟΥΝΤΗ

Δυο ιστορίες θα σας πω, που έζησα (και ζω) και οι οποίες παίχτηκαν και παίζονται σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους, με πολλά κοινά στοιχεία και πάμπολλες ομοιότητες.
Με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, με ίδιο σενάριο, με το ίδιο σύστημα, τους ίδιους θύτες (πολιτικούς, τράπεζες), ίδιους συναυτουργούς (πολλά από τα ΜΜΕ της χώρας) και τα ίδια θύματα (τους εργαζόμενους σε δυο διαφορετικά ΜΜΕ). Δύο ιστορίες με τόσα πολλά κοινά στοιχεία, έτσι, για να καταλάβετε πως μια ιστορία επαναλαμβάνεται όχι σαν φάρσα, αλλά γιατί έτσι επιλέγει το «σύστημα», είτε λέγεται πολιτικό, είτε οικονομικό, είτε κοινωνικό και το οποίο λειτουργεί πάντα με τις ίδιες καταχρηστικές μεθόδους, για να καταδείξει σε όλους τη δύναμη του και να θυμίσει σε όσους τυχόν ξεχνούν, ότι πάνω από όλα και (σχεδόν) για όλους, είναι το χρήμα.

Ποιες ηθικές αξίες, τώρα; Ποια δικαιοσύνη, ποιο κράτος δικαίου, ποια αλληλεγγύη; Για να τρώνε οι λίγοι, για να ταΐζουν ψίχουλα τους υποτακτικούς, για να τρομοκρατούν τους υπόλοιπους, να στέλνουν στην ανεργία και την ανέχεια, εκατοντάδες πρώην εργαζόμενους, να τους εξευτελίζουν και εν τέλει να τους «δολοφονούν» ψυχικά, πνευματικά και σωματικά. Δεν είναι άλλωστε λίγοι εκείνοι οι συνάδελφοι μας που δεν άντεξαν την ανήθικη, αισχρή και καταχρηστική συμπεριφορά πολιτικών, τραπεζών και «συναδέλφων» κι «έφυγαν»…

Ιστορία 1η: Περίοδος 2010-11, εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Η χώρα μπαίνει σε περιπέτειες με τα Μνημόνια (κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου), το ΔΝΤ και τους αδίστακτους Ευρωπαίους «φίλους» της, να ορμούν στο κουφάρι της. Το Νοέμβριο του 2011 αναδεικνύεται οικουμενική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Παπαδήμο. Είναι οι ημέρες, που η ιστορική εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» έχει κηρύξει από το τέλος Ιουλίου, στάση πληρωμών, πνιγμένη από οικονομικά προβλήματα, αλλά οι εργαζόμενοι της επιμένουν να βγάζουν κανονικά τις δύο εφημερίδες της Χ. Κ. Τεγόπουλος, μήπως και βρεθεί λύση. Η εκδότρια, Μάνια Τεγοπούλου, αναζητάει μέσα από τις παλινωδίες της και την αλλόκοτη συμπεριφορά της τραπεζικό δάνειο, για να συνεχίσει τη λειτουργία της εταιρείας. Όμως, ο τότε υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος, είχε άλλες έννοιες, τις τράπεζες. Η «Ε» και η «Κ.Ε», με συνεχή δημοσιεύματα εκείνη την εποχή, αποκαλύπτουν το μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, με την Proton Bank, μια ιστορία με θλιβερούς πρωταγωνιστές για διαφορετικούς λόγους, τον Ε. Βενιζέλο και τον επιχειρηματία Λαυρεντιάδη και το πλήρωσε πολύ ακριβά. «Μαθήματα διαφάνειας επιχείρησε να παραδώσει χθες ο… Ε. Βενιζέλος και μάλιστα στον Απ. Κακλαμάνη, όταν ο τελευταίος ζήτησε έλεγχο των τραπεζών, ειδικά για το πώς δανειοδοτούν επιχειρήσεις ΜΜΕ! Ο υπουργός, που έχει συνδέσει το όνομά του με σειρά αδιαφανών μεθοδεύσεων και χαριστικών ρυθμίσεων, μιλώντας στη Βουλή κατά την τελευταία ημέρα της συζήτησης του προϋπολογισμού, διακήρυξε ότι «τα ΜΜΕ πρέπει να αντιμετωπίζονται ως επιχειρήσεις, από το κράτος και από τα πιστωτικά ιδρύματα και όχι με ειδικό προνομιακό καθεστώς, λες και δεν ήταν αυτός ο ίδιος, που ως υπουργός Πολιτισμού χρηματοδοτούσε συγκεκριμένες ειδικές εκδόσεις – αφιερώματα, κυριακάτικων εφημερίδων, αρεστών στον ίδιο…», έγραψε χαρακτηριστικά τότε σε πρωτοσέλιδο της η «Ε», οποία πέρα από τους άθλιους χειρισμούς της εκδότριας της, αναζητούσε ένα τραπεζικό δάνειο, για να μπορέσει να αναπνεύσει οικονομικά και να προχωρήσει σε εξυγίανση. Όμως βρήκε απέναντι της, τόσο τον μετέπειτα αποτυχημένο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, όσο και τις τράπεζες, οι οποίες στο μεταξύ, αδιαφορώντας πλήρως για το ότι 830 εργαζόμενοι με τις οικογένειες τους, κινδύνευαν να βγουν στο δρόμο απλήρωτοι και άνεργοι, μοίραζαν θαλασσοδάνεια σε άλλους εκδοτικούς ομίλους και τα περισσότερα από τα οποία δεν αποπληρώνονταν κιόλας! Βλέπετε η ατάκα «αυτή η εφημερίδα είναι ένα ενάντια στο τραπεζικό σύστημα και βάλει διαρκώς κατά των τραπεζών» του υπουργού και παρά τα λάθη διαχείρισης της εκδότριας Μ. Τεγοπούλου, οδήγησαν στην πολιτική πλέον, απόφαση για οικονομικό στραγγαλισμό της εφημερίδας, που είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγηθεί η «Χ.Κ. Τεγόπουλος» σε πτώχευση. Έτσι μπήκε λουκέτο σε «Ελευθεροτυπία», σε «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» και στο «enet.gr». Μοιραία λοιπόν, 830 εργαζόμενοι της «Χ.Κ Τεγόπουλος» (δημοσιογράφοι, σελιδοποιοί, διοικητικοί, τεχνικοί, πιεστές, κλητήρες, ενθέτριες, καθαρίστριες κλπ) βρέθηκαν στο δρόμο, εν μέσω πρώτου καταιγιστικού μνημονίου, απλήρωτοι και αβοήθητοι. Οι πολιτικοί έβαλαν το χεράκι τους, η εκδότρια παρέμενε στον κόσμο της και οι «συνάδελφοι» των άλλων ΜΜΕ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), πώς λέτε να αντέδρασαν; Μούγγα!! Σε μία-δύο μάλιστα, μεγάλες εφημερίδες, τότε έγιναν γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων, όχι για να συμπαρασταθούν στους συναδέλφους της «Χ.Κ. Τεγόπουλος», αλλά για να ζητήσουν εγγυήσεις από τους εκδότες τους, ότι «δεν θα προσλάβουν κάποιον από τα… ορφανά (όπως μας αποκαλούσαν), της Ελευθεροτυπίας και τη πληρώσουν κάποια στιγμή οι ίδιοι»! Είπατε κάτι για Αλληλεγγύη;

Δέκα χρόνια μετά, τράπεζες, πολιτικοί και «συνάδελφοι» των περισσότερων ΜΜΕ, ακολουθούν την ίδια τακτική! Οι εργαζόμενοι της «Χ.Κ. Τεγόπουλος», μετά από πολλούς δικαστικούς αγώνες, δικαιώθηκαν τελικά στα δικαστήρια, κατάφεραν να πουλήσουν το κτίριο της «Ε» και επιτέλους θα έπαιρναν τον ερχόμενο μήνα (στις 17 Ιουλίου), ένα μικρό μέρος των αποζημιώσεων τους, (περίπου το 23-25%) για να πάρουν μια μικρή ανάσα, να δουν λίγο φως στο τούνελ, να νιώσουν κάποια ηθική δικαίωση για το μαρτύριο τους. Ώσπου πριν λίγες ημέρες, εμφανίστηκαν δύο τράπεζες, η Alpha Bank και η Πειραιώς, να κάνουν ανακοπή του πίνακα πληρωμών, αν και ξέρουν ότι δεν πρόκειται να πάρουν ευρώ, γατί είναι τελευταίες στη λίστα προνομίων. Όμως προσπαθούν να αλλάξουν το νόμο, για να καρπωθούν αυτές τα χρήματα, αντί των εκατοντάδων απελπισμένων ψυχών. Στα παλιά τους υποδήματα, αν και δεν έχουν κιόλας τέτοια τα golden boys…
Οι έχοντες και κατέχοντες, κυβερνώντες πολιτικοί, δηλώνουν ότι οι εργαζόμενοι έχουν δίκιο. Ε, και; Τί κάνουν ακριβώς για αυτό; Οι τράπεζες κατανοούν, λένε (εδώ γελάμε, ή κλαίμε), αλλά εντελώς κυνικά (λένε) ότι είναι υποχρεωμένες, λένε, να κάνουν την ανακοπή, αν και ξέρουν ότι είναι χαμένες βάσει νόμου, από χέρι. Τί πετυχαίνουν με αυτή την καταχρηστική και ανήθικη ενέργεια τους; Να καθυστερήσουν την πληρωμή των απελπισμένων 830 πρώην εργαζομένων, για ακόμη 3-5 χρόνια! Δηλαδή για να πάρουν το 23% των όσων τους οφείλονται (μισθοί, δώρα, επιδόματα, αποζημιώσεις), μετά από 15 χρόνια. Στυγνή «δολοφονία» ψυχών…

Οσο για τα ΜΜΕ; Αν εξαιρέσεις 4-5 (Documento, documentonews.gr, Κουτί της Πανδώρας, EφΣυν, Αυγή) και το πολύ ακόμα 5-6 ιστοσελίδες και μπλογκς, τα εκατοντάδες άλλα που πήραν τα ευρώ του Πέτσα και μπούκωσαν, δεν έχουν καν την είδηση. Μέχρι οι δημοσιογραφικές Ενώσεις έβγαλαν ανακοινώσεις υπέρ των εργαζομένων, αλλά ούτε αυτές τόλμησαν να δημοσιεύσουν, αν και ήταν υποχρεωμένες! Είπαμε, όταν τρώνε δεν μιλάνε…

Ιστορία 2η, περίοδος 2019-20, εφημερίδα Documento. Η μοναδική εφημερίδα που ξεσκεπάζει τα σκάνδαλα και τις πομπές της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των στελεχών της ΝΔ, βρίσκεται στο στόχαστρο της «δεξιάς πολυκατοικίας» από την πρώτη μέρα έκδοσής της, στα τέλη του Νοέμβρη του 2016. Από τον Ιούλιο δε, του 2019 που η ΝΔ έγινε κυβέρνηση, το κυνηγητό στο Documento έγινε ανελέητο. Με όλες της τις δυνάμεις μέσα, έξω και γύρω από την κυβέρνηση, η λύσσα των κυβερνώντων έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ…

Η κυβέρνηση δια του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, αποφασίζει τον οικονομικό στραγγαλισμό της εφημερίδας και των ιστοσελίδων της, (documentonews.gr και Κουτί της Πανδώρας) με στόχο να βάλουν λουκέτο και να πετάξει στο δρόμο περίπου 80 εργαζόμενους. Όχι, η εφημερίδα δεν ζήτησε δάνειο, όπως η «Ε». Άλλωστε τα τρία δικά της ΜΜΕ, συντηρούνται με χρήματα από τις πωλήσεις της, τις συνδρομές των αναγνωστών της και των διαφημίσεων. Των ποιων; Των διαφημίσεων; Όχι βέβαια. Αυτές κόπηκαν ξαφνικά μαχαίρι στις αρχές του χρόνου! Και βέβαια δεν έπεσε ο διακόπτης, ούτε οι εταιρίες που διαφημίζονταν έκλεισαν, ή σταμάτησαν τη διαφήμιση τους. Ο Κ. Μητσοτάκης έδωσε εντολή να μην ξαναδοθεί διαφήμιση στην εφημερίδα, ως αντίποινα στις αποκαλύψεις της, για τη σωρεία σκανδάλων του δικού του «επιτελικού κράτους»!

Αποκορύφωμα της επιχείρησης «οικονομικός στραγγαλισμός του Documento» ο αποκλεισμός του από τις διαφημιστικές καμπάνιες «Μένουμε Σπίτι» και «Μένουμε Ασφαλείς». Η κυβέρνηση μοίρασε σε δύο δόσεις 20 εκατ ευρώ (εκτός από εκατοντάδες, ακόμη και για άλλες… υπηρεσίες τους) στα ΜΜΕ για τις δύο διαφημιστικές καμπάνιες, για τη δημόσια υγεία λόγω κορονοϊού, αλλά το Documento και τα δύο σάιτ του, αποκλείστηκαν! Στούμπωσαν λεφτά τα ΜΜΕ που λιβανίζουν τη κυβέρνηση, έδωσαν ψίχουλα για ξεκάρφωμα, σε κάποια αριστερά ΜΜΕ και από κει και ύστερα κοίταξαν να βολέψουν κολλητούς και συγγενείς των κολλητών τους. Ανύπαρκτα ΜΜΕ, άλλα που φτιάχτηκαν στο πόδι παραμονή της διανομής, ίσα για να πάρουν τα λεφτά και πόσα ακόμα. Και όταν το Documento ζήτησε για λόγους πλήρους διαφάνειας, να δοθούν στη δημοσιότητα τα ποσά που δόθηκαν σε κάθε ΜΜΕ, από τη στιγμή που μιλάμε για δημόσιο χρήμα, ο Πέτσας και οι συν αυτώ, ξεκίνησαν πόλεμο λάσπης και ανήθικων σχολιασμών, για να σπιλώσουν την εφημερίδα και τον εκδότη της. Μια εφημερίδα και δύο ιστοσελίδες, που δεν έχουν χρέος ούτε ευρώ, στραγγαλίζονται οικονομικά, γιατί δεν λιβανίζουν αλλά ερευνούν, ξεσκεπάζοντας και αποκαλύπτοντας τις βρωμιές των κυβερνώντων. Η «συμμορία» που λυμαίνεται τη χώρα, χρησιμοποιεί κάθε αθέμιτο μέσο, για να οδηγήσει στην ανεργία 80 οικογένειες, που βγάζουν τα προς το ζην στο Documento (που δεν τους χρωστάει ευρώ ακόμα κι εν μέσω μανδημίας) και σχεδόν όλοι, από την ΕΣΗΕΑ, μέχρι τα μπουκωμένα με χρήμα ΜΜΕ, σφυρίζουν αδιάφορα. Την ίδια στιγμή που διεθνείς δημοσιογραφικές Ενώσεις και ξένα ΜΜΕ, στηρίζουν με δημοσιεύματα ή ανακοινώσεις τους το Documento. Όμως, στην Ελλάδα είναι τόσο αδίστακτοι οι «συνάδελφοι», που μέσα στη πρεμούρα τους να στηρίξουν τη κυβέρνηση, δεν αναφέρουν καν τα δίκαια αιτήματα του Documento, αλλά δημοσιεύουν τις δηλώσεις των υπουργών της ΝΔ, ή τις άσχετες δήθεν απαντήσεις τους στην εφημερίδα μας. Και μένει ο αναγνώστης να αναρωτιέται, τί αφορά η απάντηση, τί παίχτηκε, τί συνέβη; Να βάζεις απάντηση, χωρίς να έχεις αναφέρει το θέμα, στην Ελλάδα το ονομάζουν δημοσιογραφία…

Με την ελπίδα ότι θα βρείτε πολλά κοινά στοιχεία, ανάμεσα στις δύο ιστορίες, κλείνω, με ενδιαφέροντα στοιχεία που δόθηκαν με αφoρμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας, στις αρχές Μαΐου, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τους «Δημοσιογράφους χωρίς σύνορα», που αναφέρουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 24η θέση, μεταξύ των 27 χωρών της ΕΕ, σε ό,τι αφορά στην ελευθερία του Τύπου, μπροστά μόνο από τις Μάλτα, Ουγγαρία και Βουλγαρία.

Αν δεν σας αρκεί αυτό, η ετήσια έκθεση των «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» (RSF) φέρνει τη χώρα του… Μωϋσή, στην 65η θέση παγκοσμίως, ενώ το πρώτο μέρος της έρευνας της «Bridging Europe», για το κατά πόσο παρουσιάζονται οι θέσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης, από τα ΜΜΕ συγκριτικά σε όλη την ΕΕ, φέρνει την Ελλάδα στις πέντε τελευταίες θέσεις της λίστας, παρέα με την Βουλγαρία, τη Σλοβακία, την Πολωνία και την Ουγγαρία…

Άρα, λόγια παχιά και η σαπίλα σε όλο της το μεγαλείο. Ντροπή…