Όταν μιλάμε για ανακύκλωση στην πατρίδα μας καλύτερα να γελάμε.
Δυστυχώς βρισκόμαστε σε προνηπιακό στάδιο παρά τις όποιες προσπάθειες έχουν γίνει και αυτό γιατί δεν έχει γίνει συνείδηση στους πολίτες ότι πρέπει να ανακυκλώνουν:
α) Για την γη που ζούμε.
β) Για να βρίσκουν καθαρές ακτές.
γ) Για μειώσουν τον όγκο των σκουπιδιών που ψάχνουν χώρο να τα βάλουν και δεν τα θέλει κανένας.
δ) Για να απολαμβάνουν πόλεις και περιβάλλον καθαρό και γιατί όχι.
ε) Για να αποκομίζουν ένα σοβαρό ανταποδοτικό κέρδος.
ζ) Το πιο σημαντικό, για την υγειά όλων μας μια και ότι πετιέται ξαναγυρνά στα πιάτα μας ως δηλητήριο.
Εκτός από όσα προανέφερα αν δούμε ως παράδειγμα (ας πάρουμε και κάτι καλό από τους ξένους όχι μόνο την σαβούρα), χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης που σέβονται τον εαυτό τους και τους πολίτες τους. Εκεί η ανακύκλωση είναι επιστήμη και γίνεται στην βάση της, δηλαδή μέσα στο σπίτι, ενώ σε κάθε τετράγωνο υπάρχουν κάδοι για χαρτί, γυαλί, μέταλλο, πλαστικό. Στις δε αυλές των πολυκατοικιών υπάρχουν μεγάλοι τροχηλατοι κάδοι που μαζεύουν κατά είδος τα ανακυκλώσιμα απορρίμματα της πολυκατοικίας, ενώ η κάθε οικογένεια με την σειρά της αναλαμβάνει να τα βγάζει έξω (ούτε γκρίνιες ούτε τίποτα), σε συγκεκριμένες ώρες που έχει κοινοποιήσει ο δήμος από πριν.
Επίσης υπάρχει και ένα σοβαρό ανταποδοτικό όφελος των πολιτών, όπως αυτό στα πλαστικά μπουκάλια που είναι 25 λεπτά το ένα και η ανακύκλωση τους γίνεται σε στεγασμένο και φυλασσόμενο χώρο εντός του κάθε σούπερ μάρκετ.
Με αυτόν τον τρόπο κερδίζει ο πολίτης ένα καλό ποσό, κερδίζει το κατάστημα, μια και η απόδειξη πληρωμής για τα μπουκάλια εξαργυρώνεται στο οικείο κατάστημα, κερδίζει ο δήμος της πόλης που τα πουλάει και το πιο σημαντικό κερδίζει το περιβάλλον.
Στην Ελλάδα έχει γίνει μια προσπάθεια αλλά θα μείνει προσπάθεια, με αμοιβή 1 ευρώ για 33 συσκευασίες να με συγχωρείτε, αλλά μόνο ένας απελπισμένος θα κάτσει να κάνει τέτοια ανακύκλωση και αυτό δεν το λέω εγώ αλλά άνθρωποι με τους οποίους μίλησα μαζί τους και μου είπαν ξεκάθαρα.
– Αν ήταν έστω και 15 σεντς το μπουκάλι ευχαρίστως να πήγαινα, αλλά έτσι όπως είναι τώρα ρε φίλε προτιμώ να το πετάξω.
Αποτέλεσμα οι δρόμοι μας να γεμίζουν με πλαστικά που τα κλωτσάμε στον δρόμο. Η σωστή ανακύκλωση θέλει θέληση, βούληση και συνεργασία. Θέληση είτε δημοτική, είτε κρατική.
Μέχρι στιγμής σοβαρή κίνηση δεν έχω δει, ούτε από την μια πλευρά, ούτε από την άλλη. Από την δημοτική αρχή (σε διάφορους δήμους) μοιράστηκαν κάποιες τσάντες ανακύκλωσης, διαφημίστηκε στις περισσότερες φορές ο υπεύθυνος ότι προωθεί την ανακύκλωση και τελικά κατέληξαν στα χέρια των πολιτών να βάζουν μέσα ψώνια ή ακόμη και σκουπίδια.
Δεν είναι λίγες οι φορές που τις είδα πετάμενες και αυτό πιστεύω ότι γίνεται όχι γιατί οι πολίτες δεν θέλουν, αλλά γιατί δεν έχουν το κατάλληλο κίνητρο για να την κάνουν αλλά ούτε και τα κατάλληλα σημεία σε κάθε γειτονιά και εδώ μπαίνει η βούληση και η ευθύνη της πολιτείας η οποία πρέπει να έρθει σε συμφωνία με τα τοπικά σούπερ μάρκετ και στην ανάγκη ας χρηματοδοτήσει ένα μέρος των μηχανήματων, έτσι ώστε ο πολίτης να ξέρει ότι θα μπορεί να κάνει μια αξιοπρεπή ανακύκλωση με χρηματική ανταπόδοση και όχι κοροϊδία, σε αξιόπιστα μηχανήματα και όχι όπως αυτά που βρίσκονται σήμερα σε ανοικτούς δημόσιους χώρους που μια λειτουργούν και σαράντα όχι.
Και οπως λεει ο λαός μας «όποιος χτυπάει του ανοίγουνε κι όποιος γυρεύει βρίσκει». Ας χτυπήσουμε λοιπόν και εμείς εκεί που πρέπει για να ανοίξουμε όχι στο φαίνεσθαι αλλά στην ουσία τις πύλες της ανακύκλωσης και να κατορθώσουμε από αυτά που πετάμε να αποκτήσουμε όφελος οικονομικό και περιβαλλοντικό όλοι όσοι εμπλέκονται: πολίτες, δήμος, περιφέρεια, κράτος και να αποκτηθεί αυτό που σε άλλα κράτη είναι ήδη γεγονός από χρόνια, δηλαδή κουλτούρα ανακύκλωσης.
Γιώργος Βενετσάνος