Οι Κασέτες έχουν πάντα δύο πλευρές.
Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν ακριβώς τι εστί κασέτα. Έχουν μεγαλώσει με τους ψηφιακούς δίσκους, τα DVD και εσχάτως τα αρχεία στα στικάκια.
Οι παλαιότεροι όμως θυμούνται πολύ καλά την ιδιαιτερότητα της κασέτας, που δεν την έχει κανένα ψηφιακό μέσο. Η ιδιαιτερότητα της λοιπόν είναι ότι έχει δύο πλευρές. Και εκεί που η μία πλευρά παίζει παπάδες, οι άλλοι μπορεί να έχει τελείως διαφορετικά τραγούδια.
Μπορεί για παράδειγμα να έχει νέες φωνές, βουλευτών μάλιστα, να απαιτούν από επιχειρηματίες να ενισχύσουν οικονομικά παρακρατικές συμμορίες του διαδικτύου. Και η «ερμηνεία» μάλιστα να δίδεται εντός μεγάρου.
Μπορεί ακόμα να έχει πιο κλασσικές φωνές, που να ζητούν χορηγίες για παρακρατικά, λαθρόβια έντυπα. Αυτές, εντός υπουργικών γραφείων.
Άλλη μία ιδιαιτερότητα της κασέτας, όπως θυμούνται οι παλαιότεροι, είναι ότι ουδείς μπορούσε να ακούσει μόνο τη μία πλευρά. Ασυναίσθητα, με το που τελειώνει η πλευρά την γύρναγες.
