Η «Αρία» φυλή κι οι πολίτες

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Πολλές οι αρετές των ανθρώπων όπως και τα μειονεκτήματά τους. Οι αρετές έχουν σαν αποτέλεσμα τόσο την προσωπική εξέλιξη, όσο και την πρόοδο της κοινωνίας. Τα μειονεκτήματα από την άλλη, αποτελούν πολλές φορές, την γενεσιουργό αιτία προσωπικών ή κοινωνικών προβλημάτων ακόμα και καταστροφών.

Υπάρχει μία κατηγορία ανθρώπων (ειλικρινά, δεν την κατάλαβα ποτέ) που θεωρεί πως είναι ξεχωριστό είδος, μοναδικό ίσως επί της γης, που έχει μάλιστα και το δικαίωμα της επικυριαρχίας στους άλλους ανθρώπους γιατί απλά αυτοί είναι… μοναδικοί!

Δεν θα σταθώ στις σκέψεις του Αδόλφου Χίτλερ γιατί αυτός έχει κριθεί από την ιστορία. Θα σταθώ όμως, όχι απλά στις σκέψεις, αλλά στις δημόσιες δηλώσεις ανθρώπων, που έμμεσα ή άμεσα, ισχυρίζονται την μοναδικότητά τους, την σημαντικότητά τους, χωρίς να βλέπουν την… μηδενικότητά τους!

Αιώνες τώρα, αναδεικνύονται άνθρωποι που με τις ανακαλύψεις τους ή τις σκέψεις τους, έχουν συμβάλει αποτελεσματικά, στην καταπολέμηση ασθενειών, στην άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων που δυστυχώς, ακόμη και σήμερα υπάρχουν. Κι αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, ακόμα και στο χρώμα του δέρματός τους, όσο διαφορετικά κι όμορφα είναι τα λουλούδια του αγρού. Απεναντίας, άνθρωποι που πίστευαν και πιστεύουν πως η καταγωγή τους ή η κοινωνική τους θέση, τους παρέχει το δικαίωμα να θεωρούν όλους τους άλλους ανθρώπους, υποδιαίρεστους, υποχρεωμένους να τους υπηρετούν χωρίς αντιρρήσεις, είναι σαν το σκοτεινό φόντο πίνακα ατάλαντου καλλιτέχνη που μόνο αποστροφή δημιουργεί σε όσους τον βλέπουν.

Ο σπουδαίος Αμερικανός πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν, που συνέβαλε σημαντικά στην αντιμετώπιση της δουλείας είχε πει: «Δεν ξέρω ποιος ήταν ο παππούς μου. Με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο να ξέρω τι θα είναι ο εγγονός του».

Ζούμε σε μια εποχή, που οι μετακινήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων από τις εστίες τους σε άλλες χώρες, αποτελεί ασφαλώς τεράστιο πρόβλημα. Και για όλους εκείνους τους ανθρώπους, που κάτω από αντίξοες συνθήκες προσπαθούν να βρουν μια ασφαλή χώρα, μια στέγη για τα παιδιά τους, την οικογένειά τους, που θα τους επιτρέψει να ζήσουν σε ένα υγιές περιβάλλον, που θα τους εξασφαλίζει μόρφωση για τα παιδιά τους, υγειονομική περίθαλψη κι εργασία, οφείλουμε να τους αναγνωρίσουμε το δικαίωμα να ζητούν μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Αποτελεί τεράστιο λάθος να τους αντιμετωπίζουμε ως διαφορετικούς, ως επικίνδυνους, ανθρώπους που έχουν διαφορετική γλώσσα, διαφορετικό χρώμα, άλλα ήθη κι έθιμα. 

Ο σημαντικός Βραζιλιάνος συγγραφέας Πάουλο Κοέλο είχε πει: «Ο Θεός κρίνει το δέντρο από τους καρπούς, όχι από τις ρίζες».

Η κάθε σωστά οργανωμένη χώρα, τα κράτη εκείνα που έχουν σοβαρές κυβερνήσεις, ικανούς πολιτικούς, που νοιάζονται για την χώρα τους, θέτει τους κανόνες εκείνους που κρίνονται αναγκαίοι σε χρονικές περιόδους που παρατηρούνται μεγάλες κοινωνικές αλλαγές, φροντίζοντας έτσι να προστατέψουν τόσο τους πολίτες τους αλλά και να βοηθήσουν εκείνους που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο, μια αχτίνα ελπίδας στη χώρα τους.

Η χώρα ή η πόλη που οι κρατούντες ενδιαφέρονται μόνο για τον πλουτισμό τους, δεν μεριμνούν για την ασφάλεια και την καλή ποιότητα της ζωής των πολιτών τους, επιτρέπουν την αταξία, ορισμένες φορές ενθαρρύνουν τις κοινωνικές συγκρούσεις δείχνοντας φυλετικές ή άλλες διαφορές των ομάδων, με αποκλειστικό στόχο, αφενός να κρύψουν την αδιαφορία τους για τους ανθρώπους, αφετέρου, μέσα από τις συγκρούσεις, χαρακτηρίζοντας σκόπιμα κάποιους ως κακούς, ως την αιτία των δεινών που ταλανίζουν την χώρα ή την πόλη, επιθυμούν διακαώς, να διατηρήσουν την επικυριαρχία τους όσο περισσότερο χρόνο γίνεται, μέχρι να λεηλατήσουν εντελώς τον πλούτο της χώρας ή της πόλης που καταδυναστεύουν. Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των κρατούντων είναι η επίδειξη της καταγωγής τους, των προσόντων τους, της «ανυπέρβλητης αγάπης» για την χώρα τους, για την πόλη τους. Ταυτόχρονα, με διαβολές προσπαθούν να δηλητηριάσουν τις σχέσεις των ικανών ανθρώπων με τους πολίτες, σπέρνοντας έντεχνα με τα όργανά τους ψευδή γεγονότα. 

Μια παροιμία λέει: «Μη μου πολυψηλώνεσαι γιατί ψηλός δεν είσαι, και το χωριό σου είναι κοντά, και ξέρω τίνος είσαι».

Η επιλογή των ανθρώπων που θα διαχειριστούν τις τύχες μιας πόλης, μιας χώρας, πρέπει να γίνεται με σύνεση. Η επιλογή πρέπει να γίνεται πάντα με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη, την ηθική του πολιτικού κι όχι με μοναδικό κριτήριο την καταγωγή του. Γιατί υπάρχει σοβαρός κίνδυνος, να μετανιώσουμε ακριβά την επομένη, για την επιλογή μας αυτή…