Του Κώστα Μαυρίδη*Στη σύγχρονη νεο-οθωμανική Τουρκία, αξιωματούχοι της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και των υπουργών του,
Στη χώρα σήμερα, υπάρχει μια υστερία για νέες κατακτήσεις και έλλειψη σεβασμού για το διεθνές δίκαιο και τη θεμελιώδη ηθική.
Το πνεύμα του κατακτητή κυριαρχεί στη σύγχρονη τουρκική πολιτική σκηνή και τις περιφερειακές παρεμβάσεις τους.
Βασισμένο στον «οθωμανικό νόμο του σπαθιού» – ή την ιδέα ότι ο κατακτητής μπορεί να κυβερνήσει μια κατακτημένη χώρα ή έδαφος σύμφωνα με τις επιθυμίες του – η Τουρκία επέστρεψε στις οθωμανικές της φιλοδοξίες.
Μία από αυτές τις φωνές διαφωνίας που έχει τώρα σιωπήσει είναι αυτή του Μπουράκ Μπεκντίλ, ο οποίος στο τελευταίο του άρθρο για το Ινστιτούτο Gatestone, εστίασε στην υποκρισία και την αλαζονεία της σύγχρονης Τουρκίας μετά τα σχόλια του Ερντογάν κατά τη διάρκεια των εορτασμών της πτώσης της Κωνσταντινούπολης, όπου ο “ηγέτης” επαίνεσε τις κατακτήσεις του παρελθόντος και αναφέρθηκε στο μέλλον με «πολλές ακόμη ευτυχείς κατακτήσεις».
Ο Μπεκντίλ, ένας πολύ γνωστός δημοσιογράφος, απολύθηκε από την κορυφαία εφημερίδα της Τουρκίας μετά από 29 χρόνια για αυτό το άρθρο με τίτλο «Ο Ερντογάν εύχεται η Τουρκία« με πολλές ακόμη ευτυχείς κατακτήσεις ».»
Το ερώτημα που τίθεται από τον διωκόμενο δημοσιογράφο είναι απλό: Ποιες είναι αυτές οι μη τουρκικές χώρες και εδάφη που ο Ερντογάν αναμένει να κατακτήσει;
Όπως τόνισε ο δημοσιογράφος, η επικρατούσα παραμόρφωση και αλαζονεία στη σύγχρονη τουρκική πολιτική, βασίζεται στον οθωμανικό νόμο του σπαθιού
Το πνεύμα του κατακτητή κυριαρχεί στη σύγχρονη τουρκική πολιτική σκηνή και μολύνει την καθημερινή ζωή εντός και εκτός της Τουρκίας, και είναι ορατό σε επιθέσεις σε εκκλησίες και νεκροταφεία, εξαναγκαστικές εξαφανίσεις, βασανιστήρια, δολοφονίες, φυλάκιση και διώξεις.
Τέτοια εγκλήματα στηρίζονται από το τουρκικό κράτος καθώς ο Ερντογάν ελέγχει τα δικαστήρια και οι εγκληματίες απαλλάσσονται εύκολα, με κάποιους να γίνονται εθνικοί ήρωες.
Κάτω απ το πρίσμα της ίδιας υποκρισίας και αλαζονείας, άλλες εθνοτικές ομάδες και μη μουσουλμάνοι εκκαθαρίζονται και οι εκκλησίες μετατρέπονται σε τζαμιά.
Η λεηλασία περιουσίας – μια εγκληματική πράξη με κάθε τρόπο – εάν διαπράττεται στο όνομα της κατάκτησης θεωρείται χαρωπό επίτευγμα.
Στην πραγματικότητα, στο τουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα, υπάρχει μια ειδική γιορτή για τις κατακτήσεις.
Η κατάκτηση και η αλαζονεία βρίσκονται στον πυρήνα των τρεχουσών περιφερειακών προσπαθειών της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής μαχητών και όπλων στη Λιβύη, παρά το εμπάργκο όπλων και την καταδίκη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Παρεμπιπτόντως, η εθνοκάθαρση των Κούρδων και άλλων πληθυσμών στην τουρκική κατεχόμενη περιοχή Αφρίν της Συρίας, εφαρμόζεται βίαια από το νόμο του σπαθιού.
Τέτοια εγκλήματα κατάκτησης, εθνοκάθαρσης και αποικισμού συνεχίζονται ατιμώρητα στην Κύπρο, ενώ νέες παράνομες ενέργειες βρίσκονται σε εξέλιξη στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πριν από αυτόν τον νεο-οθωμανικό νόμο του σπαθιού, η επικρατούσα πολιτική αντίληψη στην ΕΕ είναι ότι πρέπει να επικρατήσει ο διάλογος.
Αλλά στην Τουρκία, ο νεοσουλτάνος και η ιδεολογία του προχωρούν.
Καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται, πολύ λίγοι μαθαίνουν από αυτήν.
(Ελεύθερη μετάφραση από alarabiya.net )
*Ευρωβουλευτής Κύπρου με το Δημοκρατικό Κόμμα
πηγή