Από την Αγία Σοφία στο Αιγαίο και από εκεί στο  ESM

Η μουγκή διαπεραίωση έχει τη τιμητική της στην Ελλάδα. Από την Αγία Σοφία στο Αιγαίο, όλα θα ολοκληρωθούν, όπως επιτάσσουν οι  συμφωνίες που έγιναν σε ανύποπτο χρόνο, αθόρυβα και  μυστικά. Οι νεοέλληνες πολιτικοί βλέπετε έχουν ναυαγήσει στον «ξύπνιο» τους χρόνια τώρα. Φθορά και ευνούχιση  είναι οι δύο λέξεις που προσωποποιούν τις σκιές τους, γιατί λειτουργούν ως σκιές οι νεοέλληνες πολιτικοί στα σκοτάδια των συμφωνιών κάτω από συνθήκες οπισθοχώρησης και παράδοσης, που στη συνέχεια  εφευρίσκουν  τρόπους να βαφτίσουν τις  ενέργειες τους  συνθήκες αντίστασης, νίκης και  αληθοφάνειας
 
Όχι δεν θα γίνει κανένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο. Όλα είναι δρομολογημένα από τις μεγάλες δυνάμεις, η μοιρασιά είναι συμφωνημένη, οι ονοματολογίες σχεδόν έτοιμες θα ακουστούν διάφορα σαχλεπίσαχλα όπως «Αιγαίο η Θάλασσα της Ειρήνης», «Το Αιγαίο ενώνει δεν Χωρίζει». Οι παράφωνες τρομπέτες των μέσων ενημέρωσης θα σολάρουν για μια ακόμη φορά. Οι πανεπιστημιακοί αιχμάλωτοι στη σφαίρα των υποθηκευμένων συμφερόντων θα μιλήσουν για  τη «Μεγάλη Ευκαιρία».
Και η φτωχή ελπίδα του Έλληνα πολίτη να δει την πατρίδα του ακέραιη έτσι όπως του παραδόθηκε  θα συντριφθεί σε κάποιο σκληρό  βράχο του Αιγαίου.  Μη ξεχνάμε ότι τα σύμβολα έχουν χρόνια ξεπέσει σε κατάσταση αντικειμένων, δεν τα ζεσταίνει καμιά φλόγα πατριωτισμού, πολλώ μάλλον δεν τα ζεσταίνει η ψυχή των εθνοπατέρων της κοινοβουλευτικής φαυλοβιαρχίας. Εξάλλου ο πατριωτισμός έχει  γίνει   φολκλόρ μια παρωχημένη αισθητική στην καλύτερη των περιπτώσεων ή σε επικίνδυνο ακτιβισμό που γεννά μίσος και επιθετικότητα. Βλέπετε η νεοελληνική  μικροπολιτική πεζότητα έχει υιοθετήσει τις σκονισμένες απόψεις της φλύαρης νεοταξικής  αποπλάνησης.
Η πολιτική λειτουργεί με τα εξώγαμα συμφέροντας της τάξης έτσι δίδαξε ο Μέττερνιχ και οι Έλληνες πολιτικοί αυτές τις ρετσέτες του Μέττερνιχ φαίνεται  τις γνωρίζουνε καλά. Δείτε πως  η αριστερή επαναστατική ζαχαροπλαστική, έχει στρατοπεδεύσει στον διεθνισμό που σήμερα εκπροσωπείται από την παγκοσμιοποίηση, (αυτό εννοούσε άραγε ο Μάρξ όταν μιλούσε για διεθνισμό; Ερώτημα προς αποδημητικά πουλιά πλέον). Η δεξιά έχει πετάξει χρόνια τις γαλανόλευκες πιζάμες και φοράει εκείνες με τα αστέρια της ΕΕ.
Όχι δεν θα είμαστε εμείς ο μικρός λαός που θα σπάσει το γρανάζι του παγκόσμιου συστήματος μας λένε και μας ξαναλένε τα πολιτικά μας ανέκδοτα. Ανήκουμε στα μαλάκια ξηράς και θαλάσσης, εκεί είμαστε, θα μας υπενθυμίσουν τα πολιτικά μας  ξεφτέρια. Βέβαια αυτά τα παίρνουν οι χαρταετοί τις απόκριες και τα πάνε ψηλά και τα αφήνουν από εκεί για  να πέσουν  με δύναμη.
Οι προσυμφωνίες για την τροποποίηση – επικαιροποίηση της Λοζάνης έχουν ήδη ξεκινήσει από 2017 και συνεχίζονται και σήμερα  με μυστικές συναντήσει κάτω από  την προστασία της Γερμανίας (Χέκελ, Σουρανή, Καλίν η τελευταία συνάντηση στο Βερολίνο). Την αποκάλυψη της μυστικής συνάντησης στο Βερολίνο την έκανε ο Μελβούτ Τσαβούσογλου. Η ελληνική πλευρά απέκρυψε τη συνάντηση. Αλλά ποια ελληνική ενημέρωση μπορεί να είναι σοβαρή, αφού δημιουργεί  ένα ψέμα που λέει ψέματα. Άντε να τους θυμίσεις τώρα ότι η ελευθερία είναι προϋπόθεση της αλήθειας και ταυτίζεται, γίνεται δηλαδή ένα μ’ αυτήν.
Την τροποποίηση της Λοζάνης την επιβάλει η  κουλτούρα της εποχής μας, είναι  η κουλτούρα της προσαρμογής. Βλέπετε το αίτημα της προσαρμογής θριαμβεύει σήμερα  στα υψώματα του νέο-ουμανισμού. Η προσαρμογή είναι μια απλή φυσική ιστορία θα μας πουν με δαρβινική λογική οι πολιτικοί μας, μόνο που ξεχνούν ότι η φύση είναι ένα παιχνίδι ατελείωτου κύκλου συνεχούς ποιοτικής βελτιώσεως  (Williams Edwards Deming). Πράγμα που σημαίνει πως δεν προσαρμόζεσαι στις απαιτήσεις του αδηφάγου τέρατος  που σε πολιορκεί (Τουρκία) αλλά αγωνίζεσαι να θραύσεις το φράγμα περιορισμού που σου επιβάλει η Τουρκία και οι στοργικοί σου σύμμαχοι.
 
Ο «υπνώττων λαός» πρέπει να καταλάβει ότι οι πολιτικοί μας άρχοντες έχουν εκπαιδευτεί στην υπακοή, η οποία αποτελεί αλυσίδα παραίτησης σε ζητήματα που ξεπερνούν τις κόκκινες γραμμές που θέτει το διεθνές σύστημα. Για να κερδίσεις όμως την προωθητική γνώμη του διεθνούς κυκλώματος πρέπει να είσαι «εν Εσπερία επιμορφωμένος» (όπως παλαιότερα οι λόρδοι και οι ευγενείς εκπαιδεύονταν σε καλογερικά μοναστήρια) να γνωρίζεις τη ρητορική του κρυπτο-επωφελούμενου σκοπού όπως έλεγε και ο Καίσαρας, και να κατέχεις με επάρκεια μια άγονη ιδεολογική μεμψιμοιρία. Του τύπου είμαστε μικροί, και αδύναμοι δεν αντέχουμε περιπέτειες. Αυτά διακινούν τα  πολιτικά οστρακόδερμα, και άλλες τέτοιες απερινόητες αβελτηρίες. Τα παραπάνω σχεδόν στο σύνολο του οι νεοέλληνες πολιτικοί τα κατέχουν.
 
Πως όμως ο ακεραιωμένος νεοταξίτης πολιτικός θα μπορούσε επίσης  να καταλάβει τι συμβολίζει η Αγία Σοφία, όταν εκείνος έχει γαλουχηθεί με το μύθο της πολιτικής ιδεολογίας. Δηλαδή συμμετέχει στον ιστορικό χώρο των συμφερόντων και της προσωποποιημένης  νιτερεσίας των ολίγων και ως εκ τούτου η πολιτική του μυθολογία στερημένη ηθικής  καταπνίγει από ενός σημείου και πέρα το άτομο. Ενώ ο μύθος της θρησκείας είναι τόσο ευρύς που μπορεί κάθε άτομο να υπάρξει ατομικά σ’ αυτόν. Αλλά επίσης πως μπορεί να κατανοήσει την Αγία Σοφία μέσα από την ποιητική του  ορθόδοξου υπέρλογου που μας λέει «η τελεία των τελείων ατέλεστος τελειότης».
Όλα αυτά αποτελούν για τους νεοέλληνες πολιτικούς αφηρημένες σκέψεις, είναι  άτακτοι συνειρμοί, και  εξτρεμισμοί μιας κουλτούρας που είχε δύναμη και έμπνευση, γιατί οι νεοέλληνες πολιτικοί ως ανυποψίαστα  μηδενικά  μέσα στον ολέθριο αρχοντοχωριατισμό και μιμητισμό τους αδυνατούν να κατανοήσουν εκείνο που τους ξεπερνά και τους μεταφέρει σε σκοπούς υψηλότερους. Έτσι για μια ακόμη φορά με την μικροπρεπή στενοκεφαλιά τους  δεν μπόρεσαν να ερμηνεύσουν τις προθέσεις του Ερντογάν, όταν ανακοίνωνε ότι η Αγία Σοφία θα γίνει τζαμί, και  εκείνοι  δήλωναν ως ραχατλήδες  ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ (δήλωση Βαρβιτσιώτη).
 
Ο νεοέλληνας πολιτικός μέσα στις ύποπτες αγκαλιές του με διεθνοποιημένου καθεστώτος, ονειρεύεται το παράσημο που θα λάβει από τους επικυρίαρχους του, (παράσημο λάσπης βέβαια) συνθηκολογεί εύκολα, υποχωρεί γρήγορα, παραδίδει γη και ύδωρ. Ποιο ασήμαντος από τους ασήμαντους, το απόλυτο τίποτα και το μπόλικο καθόλου, κηδεύει μεγαλόπρεπα ιστορία, ιδέες, προοπτικές. Όμως διαψεύδεται, ακυρώνεται, εξαπατάται. Ασπάλακας και φτηνός εκμηδενιστής, θεωρεί ότι με τις λεκτικές ευκοιλιότητες του, μπορεί  να κρύψει αλήθειες. Τι έλεγε το διευθυντικό εκτελεστικό προσωπικό στο ανυποψίαστο πλήθος με την κρίση της κατασκευασμένης  πανδημία; Έρχονται χρήματα. Τι έρχεται μαζί με κάποια ψίχουλα για επιβράβευση που μπήκε ο ελληνικός λαός στην απόλυτη πειθαρχία της ιοφοβικής δυστοπίας; Ένα νέο μνημόνιο το οποίο θα σερβιριστεί ως σήμα ασφαλείας προς τις αγορές  και θα δώσει πόντους ελαστικότητας. Εδώ γελούν όλα τα ορνιθοτροφία της χώρας.
Απόστολος Αποστόλου
Δρ. Φιλοσοφίας