«Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και αγαπημένε, πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε», Δ.Σολωμός

Πιο κάτω αποσπάσματα και φώτο χωρίς επί πλέον σχόλια.

Η Ελλάδα πιστή φίλη των συμμάχων μέχρι τέλους σε όλους τους πολέμους


Τουρκία. Α’ και Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος.

Η συμφωνία φιλίαςΤουρκίας – Γερμανίας. Οι Τουρκικές εφημερίδες με πρωτοσέλιδα εξυμνούσαν την φίλη Γερμανία. «Μέχρι τέλους θα είμαστε πιστοί φίλοι των Γερμανών.»
Αποσπάσματα, διαπρεπών σοφών και λογίων περί Ελλάδας.
Όταν ο Λόρδος Βύρων πρωτοέφτασε στην Ελλάδα, συναντήθηκε με πολλούς ξένους προύχοντες και αξιωματούχους ( Πρέσβεις- διπλωμάτες – εμπόρους κλπ), οι οποίοι πολύ καλά τα είχαν με τους Μωαμεθανούς κατακτητές οι Τουρκοπροσκυνημένοι «χριστιανοί» και τους υπηρετούσαν οι ραγιάδες Έλληνες… Όλοι με μια φωνή δήλωσαν στον Λόρδο τα χειρότερα λόγια για τους Έλληνες και κυρίως ότι ήταν αχάριστοι… Αντί να τρίζει το αμάξι, τρίζει ο αμαξηλάτης… Μιλούσαν και μιλούν οι δόλιοι, ολετήρες, οι ευεργετηθέντες, από τον Ελληνικό Πολιτισμό, την φιλοσοφία, τις αρχές της Δημοκρατίας κλπ. Οι κλέφτες των αρχαιολογικών θησαυρών, των εκκλησιαστικών και πολιτιστικών, που εμπλουτίζουν τα μουσεία τους και καμαρώνουν… για τις αρχαιοκαπηλείες τους… Χωρίς τις κλοπιμαίες Ελληνικές αρχαιότητες τα μουσεία τους θα ήταν ArtGallery με πίνακες αφηρημένης τέχνης…
Αλήθεια τι τους προσφεραν οι ξένοι για να τους χρωστουν και χάρη οι Έλληνες; (1812 από ποιήματα και κείμενα του Βύρωνα.)
Είπε και ελάλησε λοιπόν σοφός λόγιος φιλέλληνας τότε…: «Για τι, για ποιό πράγμα, πρέπει να είναι ευγνώμονες, οι πολύπαθοι Έλληνες και σε ποιούς;»
Μικρό απόσπασμα:
«Στους Τούρκους κατακτητές, τους Ευρωπαίους με τις αθετημένες υποσχέσεις και τις ψεύτικες συμβουλές (προδοσίες), σ΄ αυτούς, που χαράζουν και κλέβουν τις αρχαιότητες του (αρχαιοκάπηλοι), σ΄ αυτούς που μαστιγώνουν τους Έλληνες υπηρέτες τους…, ή στους άσημους συγγραφείς Ευρωπαίους νοθευτές της Ελληνικής Ιστορίας;» κλπ
Και όσο αφορά τα ζιζάνια, που σπέρνουν ανάμεσα μας και το μίσος, που τρέφουν για τον Ελληνισμό, οι ξένοι άσπονδοι φίλοι, που μας εγκαταλείπουν πάντα, ο μεγάλος φιλόσοφος Νίτσε δίνει μια ολοκληρωμένη τεκμηριωμένη, αποστομωτική απάντηση…γιατί;
Διαβάστε την, για να βρείτε την απάντηση…:
Ο μεγάλος *Νίτσε ( Friedrich Nietzshe) το 1872, στο μεγαλειώδες του βιβλίο « Η γέννηση της τραγωδίας» στο κεφάλαιο 15, ( Μνημειώδες έργο του Τάδε έφη Ζαρατούστρας), αναφέρει για το Ελληνικό Έθνος…:
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξης του, ο δυτικοευρωπαϊκός «πολιτισμός», προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε και να δημιουργούσαν φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στην σύγκριση του, με το ελληνικό μοντέλο συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό, ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφος του.
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους, δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαν μια για πάντα να απαλλαγούν από αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους, έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. Έτσι οι άνθρωποι συνεχίζουν να νοιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, που και που κάποιος εμφανίζεται, που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, που διδάσκει, ότι οι Έλληνες είναι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα, τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχομένωνπολιτισμών, είναι πολύ χαμηλής ποιότητας, σε σχέση με τους ηνίοχους Έλληνες, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με Αχίλλειο πήδημα…»
Νίτσε – Επιστολή προς τον γιό του 5 Ιουλίου 1815
Μια ολοκληρωμένη σοφή απάντηση, γιατί τους Έλληνες κανείς δεν τους θέλει ( Ίδε Εθνικές καταστροφές και Κύπρο.)
*Σημειώνεται ότι ο Νίτσε ήταν επηρεασμένος από πολλούς Έλληνες αρχαίους φιλοσόφους, Ηράκλειτο, Παρμενίδη, Πρωταγόρα, Δημόκριτο, Επίκουρο, Εμπερδοκλή, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Σωκράτη κ.ά.
Οι άλλοι δύο πεφωτισμένοι γερμανοί συγγραφείς και ποιητές είπαν:
Αποσπάσματα.
Johan Wofgang Goethe – Γκαίτε: «Οι Έλληνες είναι συγγενείς μου, είναι δάσκαλοι μου. Τους θαυμάζω σαν άφθαστες διάνοιες της φράσεως και της γραμμής, καθώς και για τον ιδεώδη βίο τους. Ότι είναι η καρδιά και ο νους για το σώμα, είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα…Καταραμένε ‘Ελληνα πόσο μικρός και μηδαμινός είμαι μπροστά σου…;»
(Απόσπασμα.)
Ο Friedrich von Schiller ( Σίλλερ) γράφει: «Καταραμένε ‘Ελληνα, όπου γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου σε βλέπω…, σε βρίσκω.. κορυφαίο και ανυπέρβλητο… Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση…Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος μηδαμινός…; Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και την ανεμελιά μου…;»
(Συγγράμματα Σίλλερ) Απόσπασμα
Επιπρόσθετα…Ο Γκαίτε εκφράζει τον θαυμασμό του για την Ελλάδα, σαν την μοναδική στον κόσμο πολιτισμένη χώρα…
Ο λόρδος Βύρων… «Μένω εκστατικός στο όραμα της Ελληνικής αρχαιότητος…Θέλω να δημιουργήσω μιαν Ελλάδα μέσα μου… Διαβάζοντας τα λόγια του Πινδάρου «επικρατείν χρή» είδα το φως.»
Όταν κάποτε οι μαθητές του Γκαίτε τον ρώτησαν, «Δάσκαλε τι να διαβάζουμε για να γίνουμε σοφοί…» απάντησε … «Τους Έλληνες κλασσικούς.. και όταν τελειώσουμε …ποιούς άλλους…. και πάλι τους Έλληνες σοφούς…»
Εμπνευσμένος από τον Γκαίτε και Σίλλερ γράφει oWolter Savage… «Διαπερνώντας και προχωρώντας πέρα από τον κόσμο ζωογόνησαν τόσο την φύση, ώστε κάθε βράχος, κάθε κλαδί, κάθε χείμαρρος και έρημος ξεχειλίζουν από Ελληνικό Πνεύμα…!» ( Στο έργο του «Φανταστικές συνομιλίες.)
«Ευωχήθηκα στην Τράπεζα του Ομήρου…Όμως για μένα δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο ενδιαφέρον από τα έργα των Ελλήνων συγγραφέων και καλιτεχνών, γράφει ο Γκαίτε και βροντοφωνάζει Ποιος είναι δυνατόν να αναμετρηθεί με τους Έλληνες Θεούς; Τους φιλοσόφους, αρχαίους επιστήμονες… Και ο Βολταίρος..Στην Ελλάδα οφείλουμε τα φώτα μας και το σύνολο των αρετών μας..και ο Κάρλ Μάρξ…Ο Αριστοτέλης είναι ο γίγαντας της σκεψης…αλλά και ο Βίσμαρκ λέει: Από την ιστορία των Ελλήνων αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες αν δεν αλληλοσπαράσσονταν θα κατακτούσαν την Υφήλιο….»
Από τις συνομιλίες του Γκαίτε με τον Eskeman..
(Αποσπασματικές πληροφορίες από συγγράμματα των πιο πάνω.)
Στο έργο του, Φάουστ μιλά και για τον ηρωισμό των Ελλήνων, βάζοντας ένα ήρωα μέσα στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, ο οποίος παρά την δυστυχία ανεβασμένος στα τείχη με μια κουρελιασμένη ελληνική σημαία, φωνάζει στους Τούρκους.. «Θα ανεβαίνω πιο ψηλά, να κοιτάζω πιο μακρυά», εννοώντας, θα ατενίζει την Ελευθερία της Ελλάδας.
Και παρά τα μεγάλα λόγια τους, όταν τους ‘Ελληνες χρειάζονται, υποκλίνονται ενώπιον τους και όταν τους «εκμεταλλευθούν» πάντα στο τέλος τους εγκαταλείπουν…Οι σύμμαχοι σπουδαίοι δόλιοι άσπονδοι φίλοι μας…Π.χ. συν τοις άλλοις έλεγε ο Τσώρτσιλ: «Αν δεν υπήρχε η ανδρεία και γενναιοψυχία των Έλλήνων, δεν γνωρίζομεν, ποία θα ήτο η έκβασις του δεύτερου μεγάλου πολέμου….» και μετά τον πόλεμο παρά τις υποσχέσεις και η Ελλάδα εγκαταλείφθηκε και η αυτοδιάθεση της Κύπρου, παρ΄ όλον ότι 45χιλ. εθελοντές Κύπριοι, πολέμησαν παρά το πλευρό των συμμάχων, την στιγμή που η Τουρκία υπέγραφε συμφωνίες φιλίας με τον Χίτλερ…Ποιός θυμάται σήμερα;
Και ο Σωκράτης είπε.. «Φοβού την οργή των υπό σου ευργετηθέντων.»
«Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος», έφη ο Καλλίμαχος και «αντί του μάννα χολήν», γράφτηκε στο Αντίφωνον της Μ. Πέμπτης.
Στην Ελλάδα μέγα χρέος ωφείλετε και αντί ευγνωμοσύνης, καταπολεμάται το πνεύμα το Ελληνικό αθάνατο αιώνια… τον Ελληνισμό…. Το πνεύμα δεν νικιέται, δεν φθείρεται, δεν χάνεται. Είναι βαθειά απλωμένο στα ιερά Ελληνικά χώματα, στην Ευρώπη, στην υφήλιο, στην Μικρά Ασία, αιωρείται στο απέραντο σύμπαν εσαεί στους αιώνες… Η Ελλάδα δεν οφείλει τίποτα και σε κανένα. Όλοι της οφείλεται απέραντη εγνωμοσύνη. Γιατί την πολεμάται;
Ο ομφαλός της γης, του πολιτισμού, της φιλοσοφίας, της δημοκρατίας στην Ελλάδα στους *Δελφούς βρίσκεται γενημμένος και ριζωμένος.. Στην ζωηφόρο και αειφόρο γη απλώνονται οι ρίζες του…Μην τον καταστρέψετε και μην αποκόψεται τον λώρο, τον πνευματικό και Ελληνικό με τον οποίο συνδέεστε. Είναι πνευματικός ζωοδότης, αιμοδότης τροφοδότης…Στους Δελφούς συναντήθηκαν οι δύο θρυλικοί αετοί του Δια, πού απελευθέρωσε από τους δύο πόλους του κόσμου…Μην τον καταστρέψεται…, θα πάψεται να αναπνέεται, να ζείτε, να αιμοδοτείσθαι πνευματικά…Θα είστε ζωντανοί νεκροί….
Θα απομείνουν οι απολίτιστοι Βάρβαροι και μ΄αυτούς θα συμβιώσετε, μέχρι να πάψει εντελώς ότι Ελληνικό πνεύμα να υπάρχει και θα υποταχθείτε και στο πνεύμα και στο σώμα στους Βαρβάρους, που σήμερα τους θωπεύετε και δίδετε άφεσιν αμαρτίων, για τα ανείπωτα τους εγκλήματα κατά του ανθρώπινου γένους….
Με αυτούς τους βαρβάρους θα συμβιώσετε…; Τον λαό χωρίς ιστορία, αλλά με πλούσιο ποινικό μητρώο, τους εκ βαθύτερης βάρβαρης Ανατολής των στεππών, όπου ζούσαν σε σπηλιές και δέντρα, όταν οι ΕΛΛΗΝΕΣ είχαν φιλοσοφία, πολιτισμό και έκτιζαν τον Παρθενώνα, παγκόσμιο φάρο Πολιτισμού;
«Τούτων δε των βαρβάρων τινές μεν γυμνοί το παραπάν βιούντες, κοινάς έχουσι τας γυναίκας και τα τέκνα παραπλησίως ταις των θρεμμάτων αγέλαις, ηδονής δε και πόνου την φυσική μόνο αντίληψη ποιούμενοι των αισχρών και καλώς ουδεμίαν λαμβάνουσιν έννοιαν».
Αυτή η χώρα πέρασε από την βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς ποτέ να γνωρίσει τον πολιτισμό
Τσώρτσιλ
«Από την πρώτη μαύρη μέρα που μπήκαν στην Ευρώπη, ήταν το μόνο δείγμα της ανθρωπότητας που έδειξε τη μεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισμού. Οπουδήποτε κι αν πήγαν, μια πλατιά κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη της διαβάσεώς τους και σ΄ όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο πολιτισμός εξαφανιζόταν».
Γλάδστων, Πρωθυπουργός της Βρετανίας, 1876
«Δεν υπάρχει περίπτωση στην Ευρώπη, στην Ασία ή στην Αφρική, η εγκαθίδρυση της τουρκικής κυριαρχίας να μην είχε σαν συνέπεια την υποβάθμιση του πολιτισμού. Η Τουρκία, όπου βγήκε νικήτρια έφερε την καταστροφή».
Κλεμανσώ, πρωθυπουργός της Γαλλίας (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)
«Για την τουρκική λογική το σπαθί αποτελεί το πιο σίγουρο μέσον επίλυσης των προβλημάτων».
Ντομινίκ Ντυφούρ ντε Πραντ, Γάλλος διπλωμάτης (Dominique Dufour De Pradt 1759-1837)
Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Β. Ουγκώ.
Οι Τούρκοι είναι ο λαός της οργής του Θεού.
Μαρτίνος Λούθηρος, 1483-1546, Γερμανός θεολόγος, Μεταρρυθμιστής
Σύμμαχοι και άσπονδοι φίλοι της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ελληνισμού, ο σκορπιός το δηλητήριο το έχει στην ουρά και προσέξτε ένα δηλητηριώδες φίδι κρύβεται στο χορτάρι κάτω από τα πόδια σας….Latet unguis in herba….»
Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου…
Οδυσσέας Ελύτης – ‘Αξιον Εστί – Ψαλμός
Ήρθαν
ντυμένοι φίλοι
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας
και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.
Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή, και το Γεωμέτρη,
βίβλους γραμμάτων και αριθμών,
την πάσα υποταγή και δύναμη,
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.
Ούτε μέλισσα καν δεν γελάστηκε
το χρυσό ν’ αρχίσει παιχνίδι
ούτε ζέφυρος καν, τις λεύκες να φουσκώσει ποδιές.
Έστησαν και θεμελίωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς και επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα,
τους νόμους τους θεσπίζοντας
τα καλά και συμφέροντα,
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.
Και το μέτρο δεν…
έδεσε ποτέ με την σκέψη τους.
Ούτε καν ένα χνάρι θεού
στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε
ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς
τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.
Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά.
Μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά
«Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις»
Του Γ. Ρίτσου.
Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, — εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο,
Νά τη, πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου.
«Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.»
Και τέλος τα συμβολικά σοφά λόγια του Μεγάλου Μακρυγιάννη προς Ναύαρχο Δερυγνύ το 1825, πριν την Μάχη των Μύλων όπου 480 ΕΛΛΗΝΕΣ, κατατρόπωσαν 6200 βαρβάρους του Ιμπραήμ.
Χαρακτηριστικός είναι ο διάλογος του Μακρυγιάννη με τον υποναύαρχο Δεριγνύ λίγο πριν τη Μάχη, όπως τον περιγράφει ο ίδιος στα απομνημονεύματά του.
Όλα επίκαιρα σήμερα, που ο Ελληνισμός είναι υποψήφιος για νέες προδοσίες.
“Ἐκεῖ ὀποὔφκιανα τίς θέσες εἰς τούς Μύλους, ἦρθε ὁ Ντερνύς νά μέ ἰδῆ. Μοῦ λέγει: “Τί κάνεις αὐτοῦ; Αὐτές οἱ θέσες εἶναι ἀδύνατες· τί πόλεμο θά κάνετε μέ τόν Μπραΐμη αὐτοῦ;”. Τοῦ λέγω: “Εἶναι ἀδύνατες οἱ θέσες καί ἐμεῖς, ὅμως εἶναι δυνατός ὁ Θεός ὁποῦ μᾶς προστατεύει· καί θά δείξωμεν τήν τύχη μας σ’ αὐτές τίς θέσες τίς ἀδύνατες· κι’ ἄν εἴμαστε ὀλίγοι εἰς τό πλῆθος τοῦ Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’ ἕναν τρόπον, ὅτι ἡ τύχη μᾶς ἔχει τούς Ἕλληνες πάντοτε ὀλίγους.
Ὅτι ἀρχή καί τέλος, παλαιόθεν καί ὥς τώρα, ὅλα τά θερία πολεμοῦν νά μᾶς φᾶνε καί δέν μποροῦνε· τρῶνε ἀπό μᾶς καί μένει καί μαγιά. Καί οἱ ὀλίγοι ἀποφασίζουν νά πεθάνουν· καί ὅταν κάνουν αὐτείνη τήν ἀπόφασιν, λίγες φορές χάνουν καί πολλές κερδαίνουν. Ἡ θέση ὁποῦ εἴμαστε σήμερα ἐδῶ εἶναι τοιούτη· καί θά ἰδοῦμεν τήν τύχη μας οἱ ἀδύνατοι μέ τούς δυνατούς”. –”Τρέ μπιέν”, λέγει κι’ ἀναχώρησε ὁ ναύαρχος”.
Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη
δεν μας τα ‘γραψες καλά.
Δες ο Έλληνας τι κάνει
για ν’ ανέβει πιο ψηλά.
Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη
πάρε μαύρο γιαταγάνι
κι έλα στη ζωή μας πίσω
το στραβό να κάμεις ίσο.
Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη
δεν μας τα ‘γραψες σωστά.
Το φιλότιμο δε φτάνει
για να πάει κανείς μπροστά.
Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη
πάρε μαύρο γιαταγάνι
κι έλα στη ζωή μας πίσω
το στραβό να κάμεις ίσο.
Στίχοι για το τραγούδι Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη Ξυλούρης Νίκος του έτους 1974 σε στίχους Γκάτσος Νίκος και σύνθεση Ξαρχάκος Σταύρος από το album Συλλογή.