Εορτάζοντες την 24ην του μηνός Ιουλίου

Η ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, η Μεγαλομάρτυς

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΠΙΤΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΥΜΕΝΑΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΛΟΜΠΤΙΝΟΣ, επίσκοπος Ιεροσολύμων
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ, ο Νεομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ από την Κίο
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΠΟΡΙΣΟΣ και ΓΛΙΕΒΟΣ που δια του αγίου Βαπτίσματος μετονομάσθηκαν ΡΩΜΑΝΟΣ και ΔΑΒΙΔ (ΡΩΣΟΙ)
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Νεοφανής, Θεσσαλονικεύς
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ο Αθηναίος, ο Απολογητής
Αναλυτικά
Η ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, η Μεγαλομάρτυς
Η Αγία Χριστίνα γεννήθηκε στην πόλη Τύρο και ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού (200 μ. Χ.). Ο πατέρας και η μητέρα της ήταν ειδωλολάτρες, αλλά τη Χριστίνα έφερε στο χριστιανισμό μια ευσεβής γυναίκα. Όταν έμαθε αυτό ο πατέρας της, εξοργισμένος την έκλεισε σε κάποιο εξοχικό πύργο και με κάθε τρόπο προσπαθούσε να την μεταπείσει στην ειδωλολατρία. Όμως όλες οι προσπάθειές του προσέκρουσαν πάνω στο ασάλευτο τείχος της πίστης της Χριστίνας και έπεφταν στο κενό. Τότε απελπισμένος τη φυλάκισε, αλλά το ίδιο βράδυ ο ίδιος πέθανε. Έπειτα την ανέλαβε ο έπαρχος Δίων, που αφού και αυτός δεν κατόρθωσε να δαμάσει την πίστη της Χριστίνας, τη βασάνισε σκληρά και έσχισε τις σάρκες της με μαχαίρια και τροχούς. Το Δίωνα διαδέχθηκε ο έπαρχος Ιουλιανός, που και αυτός τη βασάνισε χειρότερα. Την έριξε μέσα σε φαρμακερά και θανατηφόρα θηρία και κατόπιν μέσα στη φωτιά. Αλλά από όλα αυτά η Χριστίνα έμεινε άθικτη και μας θυμίζει το λόγο του Απ. Παύλου: “οι δια πίστεως … έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας”1. Αυτοί, δηλαδή οι Άγιοι, επειδή είχαν μεγάλη πίστη, έφραξαν στόματα λιονταριών, έσβησαν τη δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν τα θανατηφόρα λεπίδια των μαχαιριών. Βλέποντας αυτό το θαύμα οι θεατές, χιλιάδες πίστεψαν στον Χριστό. Τελικά η Χριστίνα πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου, αφού τη φόνευσαν κτυπώντας την με λόγχες στην καρδιά και τα πλευρά.
1. Προς Εβραίους, ία’ 33-34.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Του πατρός σου την πλάνην λιπούσα πάνσεμνε, της εύσεβείας εδέξω την θείαν έλλαμψιν, και νενύμφευσαι Χριστώ ως καλλιπάρθενος- όθεν ηγώνισαι στερρώς, και καθείλες τον εχθρόν, Χριστίνα Μεγαλομάρτυς. Και νυν απαύστως δυσώπει, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΠΙΤΩΝ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΥΜΕΝΑΙΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ
Μαρτύρησε, αφού του ξερίζωσαν όλα τα δόντια και πέθανε από μόλυνση και ακατάσχετη αιμορραγία.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΛΟΜΠΤΙΝΟΣ, επίσκοπος Ιεροσολύμων
Τον άγνωστο αυτό Άγιο, αναφέρει το Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο σελ. 100.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ, ο Νεομάρτυρας
Ο Άγιος αυτός καταγόταν από τη Ζάκυνθο και ήταν ωραίος και ρωμαλέος στο σώμα. Εργαζόμενος ως ναυτικός δε θέλησε να υπηρετήσει σε τούρκικο πλοίο. Εναντιούμενος στη θέληση του Τούρκου πλοιάρχου, συκοφαντήθηκε απ’ αυτόν ότι δήθεν είχε φορέσει τούρκικο κάλυμμα στο κεφάλι του. Οδηγήθηκε βίαια στον κριτή, όπου με κολακείες και φοβερισμούς προσπαθούσαν να τον εξισλαμίσουν. Ομολογώντας με θάρρος τον Χριστό ο Θεόφιλος, περιτμήθηκε με τη βία από τους Τούρκους, που θέλησαν να τον στείλουν δώρο στο παλάτι του Σουλτάνου. Ο Θεόφιλος όμως, όταν ακόμα ήταν στη Χίο, απόδρασε και πήγε στη Σάμο, όπου παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα. Όταν επανήλθε στη Χίο, οι Τούρκοι τον αναγνώρισαν και αφού τον συνέλαβαν τον οδήγησαν στον κριτή. Ο κριτής, βλέποντας τον Θεόφιλο να εμμένει στην πίστη του, τον καταδίκασε σε θάνατο δια πυρός. Απτόητος ο γενναίος αυτός μάρτυρας της πίστης μας, έκανε το σημείο του σταυρού και είπε “στα χέρια σου Χριστέ μου παραδίδω τη ψυχή μου”. Και μπήκε μόνος του στη φωτιά, όπου παρέδωσε στον αγωνοθέτη Θεό την αγία ψυχή του στις 23 Ιουλίου 1635. Τα εναπομείναντα από τη φωτιά λείψανά του, αγοράστηκαν από χριστιανούς και εναποτέθηκαν με τιμές στο ναό του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου στη Χίο. Μαρτύριο του Αγίου αυτού συνέγραψε πρώτα ο Γεώργιος Κορέσιος, ο Χίος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ από την Κίο
Ήταν πλούσιος και ευσεβής δημογέροντας στην Κίο της Βιθυνίας. Ο Αθανάσιος, επειδή υπεράσπιζε τους συμπολίτες του από τη βαρεία φορολογία των Τούρκων, συκοφαντήθηκε ότι δήθεν είπε ότι θα γίνει μουσουλμάνος. Προσκλήθηκε από τις αρχές της βασιλεύουσας και πιέστηκε πολύ να προδώσει τη χριστιανική του πίστη, προκειμένου να σωθεί. Ο Αθανάσιος όμως δεν αρνήθηκε τον Χριστό και μετά από σκληρά βασανιστήρια, φυλακίστηκε. Αλλά επειδή και πάλι έμενε αμετακίνητος στην πίστη του, τον αποκεφάλισαν στις 24 Ιουλίου 1670 στην Κωνσταντινούπολη. Βίο του Αγίου συνέγραψε ο Ιωάννης Καρυοφύλλης.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΠΟΡΙΣΟΣ και ΓΛΙΕΒΟΣ που δια του αγίου Βαπτίσματος μετονομάσθηκαν ΡΩΜΑΝΟΣ και ΔΑΒΙΔ (ΡΩΣΟΙ)
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Νεοφανής, Θεσσαλονικεύς
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1042 στα χρόνια της αυτοκράτειρας Ζωής. Χειροτονήθηκε στη Θεσσαλονίκη και αναχώρησε στη Θηβαΐδα της Αιγύπτου, όπου έζησε μέσα σε μια σπηλιά έως το τέλος της ζωής του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ο Αθηναίος, ο Απολογητής
Χριστιανός φιλόσοφος και απολογητής του 2ου μ. Χ. αιώνα. Καταγόταν πιθανότατα από την Αθήνα, όπου σπούδασε το μέσο Πλατωνισμό και τη Στωική φιλοσοφία. Άκμασε στα χρόνια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Μάρκου Αυρηλίου (161-180) και Κομμόδου (180-192). Βασικά στοιχεία για το πρόσωπο, τη μόρφωση και το έργο του αντλούμε από τα δύο έργα του, που διασώθηκαν σε κώδικα του 914, ο οποίος εκπονήθηκε στο βιβλιογραφικό εργαστήριο του Αρέθα: Πρεσβεία περί Χριστιανών και Περί αναστάσεως νεκρών.
Ο Αθηναγόρας ξεχωρίζει από τους σύγχρονούς του απολογητές για τη φιλολογική αρτιότητα και το προσεγμένο ύφος, ενώ στο χώρο της θεολογίας προβάλλει την ορθόδοξη τριαδολογική διδασκαλία, τη θεοπνευστία των Αγίων Γραφών και την αυστηρή ασκητική στάση στον ηθικό βίο των χριστιανών, γι’ αυτό και το συγγραφικό του έργο κατέχει αξιόλογη θέση στην εκκλησιαστική γραμματεία των πρώτων αιώνων.