Ηταν αδύνατον να ανταποκριθείς σε μια διαδικασία σχεδιασμένη για ηλίθιους παπαγάλους, που διαθέτουν φωτογραφική μνήμη
Από τον ΓΙΩΡΓΟ Κ. ΣΤΡΑΤΟ*
«δημοκρατία»
Αυτό το καλοκαίρι ξέραμε πως θα είναι πολύ δύσκολο για όλους. Για σένα έγινε δυσκολότερο. Καταλαβαίνω ότι δεν έχεις όρεξη για πολλά. Ούτε και για πολλούς, τους περισσότερους. Δεν πρόκειται να σε απασχολήσω με εύκολα λόγια παρηγοριάς. Ούτε με εκνευριστικές νουθεσίες του τύπου «εσύ ξέρεις τι δεν πήγε καλά, πώς θα το διορθώσεις, πώς θα εκμεταλλευτείς τον χρόνο σου καλύτερα» κι άλλα τέτοια, που θέλεις να τα πετάξεις από το παράθυρο μαζί με εκείνον που σ’ τα λέει.
Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να σου πω δύο λόγια για παρέα. Τώρα που σχεδόν όλοι γύρω σου σε κοιτούν μ’ ένα βλέμμα υποκριτικής συμπόνοιας για την αποτυχία σου. Το νιώθεις, όσο προσεκτικοί κι ευγενείς κι αν προσπαθούν να είναι, όσο κι αν ξέρεις πόσο σ’ αγαπούν. Ειδικώς οι γονείς και τα αδέλφια σου, κι ας το εκφράζουν με λανθασμένο τρόπο πολλές φορές. Για τους φίλους σου είναι μια περίοδος κατά την οποία θα αποδειχθούν ποιοι είναι πραγματικά.
Κατ’ αρχάς, δεν απέτυχες εσύ. Ολοκληρωτικά αποτυχημένο είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα, όπως και ο τρόπος με τον οποίο ζητάει από τους μαθητές να αποδείξουν τις ικανότητές τους. Χωρίς να σου χρυσώνω το χάπι, πιθανότατα αυτή η αποτυχία σου αποτελεί την πιο κραυγαλέα επιβεβαίωση ότι παραμένεις έξυπνος και ικανός, καθώς σου ήταν αδύνατον να ανταποκριθείς σε εξετάσεις σχεδιασμένες κυρίως για ηλίθιους παπαγάλους, με φωτογραφική μνήμη.
Κρατάει, δυστυχώς, 40 χρόνια αυτή η ξεθυμασμένη κολόνια των πανελληνίων, πανελλαδικών, δεσμών, κατευθύνσεων κ.λπ. Πού οδήγησε και οδηγεί τους μαθητές μας; Κάποιους τολμηρούς «αποτυχημένους» σαν κι εσένα σε πανεπιστήμια κανονικών χωρών, από τα οποία, με μαθηματική ακρίβεια, στη χειρότερη θα αποφοιτήσουν αποκτώντας εξαιρετική επάρκεια για να ασκήσουν ένα επάγγελμα, στην καλύτερη θα γίνουν αστέρια σε κάποιον τομέα στα αντίστοιχα δικά μας μαθήματα, που μετά δυσκολίας θα προβιβάζονταν. Σε κάθε περίπτωση, σε 10 χρόνια από τώρα, όσο κι αν σου ακούγεται τρελό και παράξενο, θα βρίσκονται από κάθε άποψη σε πολύ καλύτερη μοίρα από τους επιτυχόντες εδώ συμμαθητές σου.
Αλλά, φυσικά, δεν μιλάμε μόνο για τους επιστήμονες. Μπορεί κάποιος να κάνει εξίσου ενδιαφέροντα και, κυρίως, πιο ταιριαστά με τον χαρακτήρα του πράγματα στη ζωή από το να σπουδάσει. Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει εσύ να το ξεκαθαρίσεις μέσα σου αυτό. Για σένα και μόνο, και για κανέναν άλλο. Τι πραγματικά θέλεις να κάνεις;
Προφανώς, ούτε μπορείς να απαντήσεις με την πρώτη ούτε να το βρεις αβίαστα ούτε και είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις ένα σύστημα πιέσεων και ενδιαφέροντος που θα σε δυσκολέψει πολύ στην αναζήτησή σου αυτή. Ο αείμνηστος ποιητής μας Νίκος Εγγονόπουλος συνήθιζε να λέει: «Νέε μου, ο Θεός να σας φυλάει από την αγάπη των γονέων σας».
Εχεις όμως την ευκαιρία να μετατρέψεις την «αποτυχία» αυτή στο διαβατήριο με το οποίο θα ταξιδέψεις στη δική σου ζωή. Και όχι σε εκείνη που επέλεξες δίχως καλά καλά να το καταλάβεις ή που επελέγη για σένα σίγουρα με αγάπη, αλλά ερήμην σου. Εχεις όλο τον χρόνο για να προλάβεις να αποφύγεις τις «ερημιές» στις οποίες οδηγούν αυτές οι «επιτυχίες». Με μια ματιά στο σόι σου και στον οικογενειακό περίγυρο θα καταλάβεις τι εννοώ. Σε ζηλεύω, γιατί μπορείς να διαλέξεις. Σου εύχομαι τα καλύτερα, τα αξίζεις και είμαι βέβαιος ότι θα τα συναντήσεις πολύ σύντομα. Καλό σου καλοκαίρι!
*Δικηγόρος – δημοσιογράφος