Λίγο διαφορετικό το σημερινό κείμενο. Λίγο διαφορετική η σημερινή ανάρτηση. Δεν θα πω πολλά λόγια. Δεν σηκώνει πολλά λόγια. Λόγια σαν αυτά που λένε οι “μεγάλοι ευεργέτες” και αραδιάζουν όλοι αυτοί που κάθονται στις πρώτες σειρές. Λόγια που λένε όλοι αυτοί που “φιλούσι δε την πρωτοκλισίαν εν τοις δείπνοις και τας πρωτοκαθεδρίας”. Λόγια από αυτούς που δίνουν 5 δεκάρες στην εκκλησιά και απαιτούν να φαίνεται όλο το γενεαλογικό τους δέντρο πάνω στην εικόνα την οποία χαρίζουν. Λόγια από αυτούς που χαρίζουν κανά ασθενοφόρο και θέλουν να φαίνεται και το όνομά τους στην ούγια. Λόγια των πρέσβεων “καλής θέλησης” και ποταπής πρόθεσης.
Όχι άλλα λόγια τέτοια. Παρά μόνο λόγια σαν και αυτά της μετώπης της κρήνης.
Χωρίς λόγια. ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ – μόνο αυτό.
Καστοριά, έμπροσθεν της λίμνης.
Σημείωση:
Οι φίλοι από Καστοριά, που πιθανόν διαβάσουν το παρόν κείμενο, θέλω να μην μας καταλογίσουν δόλο ή ιδιοτέλεια. Παρά μόνο θαυμασμό.