Τον κατεβαλλαν τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν τον τελευταίο καιρό και τον είχαν ρίξει στο κρεββάτι.
Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδιζε να παρακολουθεί με μεγάλη πικρία τα τεκταινόμενα. Είπαμε, στην πολιτική κανείς δεν είναι Άγιος αλλά υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που τιμούν τα παντελόνια τους. Ένας από αυτούς ήταν ο Γ. Κεφαλογιάννης.
Πατριώτης, όχι προδότης. Με τα λάθη, τις αστοχίες και τις κομματικές συνδιαλλαγές. Ήταν όμως από την πάστα των ευπατρίδων που στάθηκε απέναντι στην λαίλαπα των λαμογιών του Σημιτισμού.
Μακάρι να μας έχει αφήσει κάποια ευχάριστη έκπληξη τώρα που έφυγε γιατί -σύμφωνα με τις δικές μας πληροφορίες- κάτι ετοίμαζε.
Τον πρόλαβε δυστυχώς ο θάνατος.
Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης του Κωνσταντίνου ήταν Έλληνας γιατρός, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και πολιτικός.
Γεννήθηκε στα Ανώγεια Ρεθύμνου Κρήτης τον Δεκέμβριο του 1933, και κατάγεται από παλιά οικογένεια πολιτικών της Κρήτης. Σπούδασε στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, (πτυχίο 1958), της οποίας έγινε και διδάκτωρ παθολογίας (1970). Ακολούθησε την πολιτική παράδοση της οικογένειας και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Ρεθύμνου με την υποστήριξη της Ε.Ρ.Ε. το 1958 και στη συνέχεια επενεξελέγει το 1961 και 1963 στην ίδια περιφέρεια. Κατά τη διάρκεια της Χούντας ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση.[1]
Μετά την κατάρρευση της Χούντας συμμετείχε στις εκλογές με τη Νέα Δημοκρατία του 1974, στις οποίες και εξελέγη. Από τότε εκλεγόταν συνεχώς έως το 2004. Ανέλαβε αρκετά υπουργεία με τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Διετέλεσε Γραμματέας της Βουλής στη περίοδο 1958-1964. Χρημάτισε επίσης υφυπουργός κοινωνικών υπηρεσιών (1976-77), υφυπουργός εσωτερικών (1980-81), υπουργός δημοσίας τάξης (1989), αναπληρωτής υπουργός μεταφορών επικοινωνιών (1989-90), υπουργός τουρισμού (1990-91), υπουργός επικρατείας (1990-91) και υπουργός εσωτερικών (1992-93). Το 1993 διεκδίκησε την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας χωρίς όμως επιτυχία. Επίσης είχε διατελέσει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας ενώ για μια περίοδο ήταν σύμβουλος του πρωθυπουργού.