Ο Μπίσμαρκ και τα… λουκάνικα!

  Του Χρύσανθου Λαζαρίδη 
«Ο Πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να τον εμπιστευθούμε στους στρατιωτικούς», είπε κάποτε ο Κλεμανσό. «Η Ειρήνη είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να την εμπιστευθούμε στους πασιφιστές», συμπλήρωσε ο Φρανσουά Μιτεράν, εβδομήντα χρόνια αργότερα. Και η πρόκληση του μεταναστευτικού είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να την εμπιστευθούμε στις… Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (MKO). Αυτό δεν το έχει πει κανείς ακόμα. Ισως θα ’πρεπε…
Το πρόσφατο μεταναστευτικό νομοσχέδιο δείχνει μια κυβέρνηση που δεν έχει συναίσθηση του προβλήματος. 
Η Βρετανία και η Γαλλία δίνουν πράγματι αυτόματα ιθαγένεια (χωρίς άλλες προϋποθέσεις) στα παιδιά των νόμιμων μεταναστών που γεννιούνται στο έδαφός τους. Αλλά και οι δύο αντελήφθησαν τελευταία ότι πρέπει να ενσωματώσουν τους μετανάστες στην πολιτιστική τους ταυτότητα. Ετσι στη Βρετανία η Εργατική κυβέρνηση ανακάλυψε την ενσωμάτωση στη «Βρετανικότητα». Ενώ η Γαλλία δημιουργεί ήδη «υπουργείο Εθνικής ταυτότητας και μετανάστευσης».
Εμείς εδώ, απαλείψαμε από το υπουργείο Παιδείας τον «εθνικό» προσδιορισμό! «Απο-εθνικοποιούμε» την Παιδεία μας, ενώ άλλες χώρες, με τις οποίες –υποτίθεται– θέλουμε να μοιάσουμε, δίνουν έμφαση στην ενσωμάτωση των μεταναστών στην εθνική τους ταυτότητα. Δεν τις «μιμούμαστε». Κινούμαστε αντίθετα απ’ αυτές!
Ταυτόχρονα η Γαλλία απέρριψε το δικαίωμα ψήφου για τους μετανάστες από «τρίτες χώρες» (εκτός Ενωσης) στις δημοτικές εκλογές. Η Γερμανία ούτε που το συζητάει. Οπως όλα, σχεδόν, τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ενωσης. Πλην Ολλανδίας. Η οποία, όμως, δίνει ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών… τρίτης γενιάς!
Και οι περισσότερες άλλες χώρες της Ενωσης υιοθετούν πολύ πιο αυστηρές προϋποθέσεις για να χορηγήσουν ιθαγένεια. Πάντα στην ενηλικίωση και αφότου τελειώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα, αντίθετα, η απόδοση αυτόματης ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών μόλις γεννηθούν εδώ, χωρίς προϋπόθεση συμμετοχής τους στην «κοινή παιδεία» κατά την ενηλικίωσή τους, συμπαρασύρει την ιθαγένεια του ενός γονέα και στη συνέχεια όλης της οικογένειας.
Με το νομοσχέδιο αυτό, σε βάθος λίγων ετών, νομιμοποιούμε τους πάντες! Κι ανοίγουμε την πόρτα για να εισέλθουν πολύ περισσότεροι. «Προσελκύουμε» νέα κύματα παράνομων μεταναστών! Οταν το πρόβλημα της Ευρώπης είναι να ελέγξει τη λαθρομετανάστευση…
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι με τέτοιες πρακτικές πυροδοτούμε τον ρατσισμό! Ο ρατσισμός αρχίζει όταν ομοιογενείς πληθυσμοί αναμειγνύονται με κύματα «νεοεισερχόμενων». Τότε ανατρέπονται παραδοσιακές ισορροπίες, αναπτύσσεται γενικευμένη καχυποψία, δημιουργούνται γκέτο, καλλιεργούνται αρνητικά στερεότυπα. Αρχίζουν οι «τριβές», οι διακρίσεις, ενίοτε ξεσπούν και συγκρούσεις. Πολλές φορές και μεταξύ των «ξένων». Ο οριζόντιος ρατσισμός (ανάμεσα στα γκέτο των «ξένων») είναι ο χειρότερος.
Η μόνη «ασπίδα» κατά του ρατσισμού, είναι η καλλιέργεια της κοινής ταυτότητας. Η ενσωμάτωση όλων στη συλλογικότητα της κοινωνίας. Η «ημετέρα παιδεία». Η ελληνική κοινωνία είναι κοινότητα Παιδείας και Πολιτισμού. Οχι «κοινότητα αίματος».
Η σημερινή κυβέρνηση μοιάζει να εγκαταλείπει την ελληνική παράδοση πολιτισμικής ενσωμάτωσης, τη στιγμή που την ανακαλύπτουν άλλοι λαοί:
– «Απο-εθνικοποιεί» την παιδεία για τα Ελληνόπουλα, αντί να ενισχύσει την ελληνική παιδεία, ώστε να ενσωματώσει τα παιδιά των μεταναστών.
– Νομιμοποιεί τους πάντες, αλλά δεν ενσωματώνει κανένα.
– Εκφράζει τις εμμονές κάποιων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, όχι τα συμφέροντα της κοινωνίας.
– Προσπαθεί να μοιράσει δικαιώματα, όχι να φτιάξει «πολίτες».
Γιατί δεν υπάρχει Πολίτης, χωρίς «Πόλη». Και Πόλη, σήμερα, είναι η κοινή «Πατρίδα». Αντί να βγάλει τους μετανάστες από τα γκέτο της «διαφορετικότητάς» τους και να τους «μυήσει» στην κοινή πατρίδα, τους παγιδεύει για πάντα στα γκέτο. Και προδιαγράφει το χειρότερο μέλλον: όπου όλο και περισσότεροι μετανάστες θα προσελκύονται, όλο και ευκολότερα θα «νομιμοποιούνται», όλο και δυσκολότερα θα ενσωματώνονται, όλο και μεγαλύτερη καχυποψία θα δημιουργείται σε βάρος τους και μεταξύ τους.
– Η Βρετανία εγκατέλειψε το «πολυπολιτισμικό» μοντέλο (μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 7ης Ιουλίου του 2005).
– Η δημοκρατική Γαλλία δεν το υιοθέτησε ποτέ και ήδη το απορρίπτει.
– Ούτε η Γερμανία (δείτε τον μεταναστευτικό νόμο του Σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαρντ Σρέντερ).
– Η «προοδευτική» Ολλανδία πειραματίστηκε με την πολυ-πολιτισμικότητα, αλλά την εγκατέλειψε (μετά τη δολοφονία του σκηνοθέτη Τεό Βανγκόνγκ).
-• Η «σούπερ προοδευτική» Δανία ούτε καν ασχολήθηκε (και έχει από τις αυστηρότερες μεταναστευτικές νομοθεσίες στην Ευρώπη).
Δεν χρειάζεται να πειραματιστούμε με ό,τι απέτυχε κι εγκαταλείφθηκε αλλού. Η «ημετέρα παιδεία» είναι η καλύτερη ασπίδα κατά του ρατσισμού! Η βιομηχανία νομοθετημάτων υπό την επιρροή ιδεοληπτικών ΜΚΟ, σε πείσμα της μεγάλης πλειονότητας του πληθυσμού, είναι κορυφαία πολιτική ανευθυνότητα. Και η πιο επικίνδυνη «μήτρα» ρατσισμού και μισαλλοδοξίας.
Τέτοια νομοθετήματα είναι σαν τα… λουκάνικα: Καλύτερα να μη ξέρεις πώς φτιάχνονται! (Οπως έλεγε, κάποτε, ο Οτο φον Μπίσμαρκ).
http://epsilon-net.gr/e/MAIN-GA-Article.asp?Article=74