Γράφει η ελ . λίνα. Μπουμπουλίνα
Αγαπητοί συνέλληνες, αφού τόσους μήνες απελευθερώσαμε πολλές φορές την πατρίδα μας με το πληκτρολόγιο, λύσαμε ενδελεχώς όλα τα πολιτικά προβλήματα με τα λόγια, κάναμε αναγωγές έως Σειρίου, Ανδρομέδας και άλλων γαλαξιών και καταγωγές έως προιστορίας, κάναμε ψυχανάλυση, αυτοανάλυση, αυτομαστίγωμα εως γενεές 14, επιβεβαιώσαμε το DNA μας έως νανομορίου και διερευνήσαμε τις δυνάμεις μας έως κβαντικής φυσικής { απεριόριστες δηλαδή} ε, ήρθε η ώρα να κάνουμε και το απίστευτα φαίνεται δύσκολο για τον λαό μας, να ΔΡΑΣΟΥΜΕ έστω και λίγο, στο στυλ του πήρε φωτιά το σπίτι μας κι εμείς αντι να το διαδίδουμε μέσω του φέισμπουκ παίρνουμε μια μάνικα και τρέχουμε να αναχαιτίσουμε την φωτιά. Δύσκολο θα μου πείτε, πολύ δύσκολο.
Κοινή λογική και ένστικτο αυτοσυντήρησης, αυτές είναι έννοιες χαμένες κάπου στον πρωτόγονο εγκέφαλο καλέ , που τις ανέσυρες; Αξιοπρέπεια, φιλότιμο , λεβεντιά. Λαικά μυθεύματα θα προλάβει να απαντησει η ¨κουλτούρα¨.
Και δεν θα έχουν και άδικο. Όταν όλα οδηγούν με μαθηματική, προσχεδιασμένη ακρίβεια στον αφανισμό μας, όταν οι συμπαιγνίες έχουν πλήρως αποκαλυφθεί, οι μαριονέτες του συστήματος έχουν αυτοεξευτελιστεί δημοσίως, όλα τα σενάρια της καταστροφής μας αναλύονται κυνικά και διεξοδικά από τα ΜΜΕ κι εμείς αφρατεύουμε τα μαξιλάρια στον καναπέ, νάμαστε πιο αναπαυτικά καθώς παρακολουθούμε την σφαγή μας στην τι-βι , ε , εκτός από ευνούχοι, πείτε μου γιατι μπλόκαρα τι άλλο είμαστε; Και μην ακούσω για chemtrails.
Δειλοί , Μοιραίοι κι Άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα. Τόπε κι ο ποιητής, θα μου πείτε.
ΕΠΕΙΔΗ ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΑΣΑΩ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ μπαίνω στο θέμα και στο δια ταύτα: παίρνω την μάνικα αυτή τη στιγμή τι σημαίνει;
Συστηματική και στοχευμένη δράση τις επόμενες 30 μέρες που παίζεται οριστικά η ελευθερία μας και η πατρίδα μας . Στη Βουλή εφεξής θα έρχονται και θα ψηφίζονται επι τροχάδην τα καταλυτικά της αυτοδιάθεσής μας νομοσχέδια και αυτοί που θα αποφασίσουν για εμάς θα είναι οι αποδεδειγμένα ανάξιοι, πλην ελαχίστων, βουλευτές. Πι ες άι , δανεια, ΔΝΤ, ΕΚΤ, Μέρκελ, Ευρωκοινοβούλιο, Παπαδήμοι, Διάολοι και τρίβολοι όλοι με όλες τις προσχεδιασμένες δήθεν δυσκολίες, ΕΝΑ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΥΦΑΡΠΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ, όλα τα άλλα παραμύθια για τους ιθαγενείς είναι.
Οργανωθείτε συνέλληνες σε ομάδες σε όλη την επικράτεια και κάνετε τον βίο αβίωτο στους βουλευτές, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Συστηματικές συγκεντρώσεις και έξω από τα σπίτια τους. Και μην ακούσω για τις ιερές οικογένειές τους κι άλλα φαιδρά. Αυτοί πρώτοι στο όνομα της καρέκλας τους ξεπουλάνε τις οικογένειές τους. Χάρη θα μας χρωστούν τα παιδιά τους, των οποίων το μέλλον υποθηκεύουν οι δοσίλογοι γονείς τους.
Δημιουργούμε ομάδες 5-10 ατόμων και όπου έχουμε πληροφορίες ότι βρίσκονται εμείς απέξω. Στα γραφεία τους, στα σπίτια τους, στις εξόδους τους, στη Βουλή. Να τους γίνουμε ο εφιάλτης τους πριν αυτοί γίνουν οι Εφιάλτες της Πατρίδας μας. Να είμαστε τόσες πολλες κι απρόβλεπτες ομάδες , ώστε να μην μπορούν να προφυλαχθούν με κανένα τρόπο. Να μάθουν τα παιδιά τους τι γονείς έχουν, να μάθουν και οι γείτονες τους, αν τυχόν τους ανέχονται ακόμη. Να κηρύξουμε κοινωνική καραντίνα από τις εστίες μόλυνσης.
Είναι πανεύκολο να εφαρμοστεί κι από υπάρχουσες παρέες, είναι ανέξοδο, έχει πλάκα, ανεβάζει την αυτοπεποίθησή μας, εκτονώνει τον θυμό μας, τον μεταφέρει σε αυτούς, μας συνενώνει , δημιουργεί νέες φιλίες, ισχυροποιεί τις υπάρχουσες, μας ατσαλώνει, μας επιστρέφει την απωλεσθείσα αξιοπρέπειά μας , δίνουμε το παρόν μας στην Ιστορία ως οφείλουμε, αποκτούμε τον σεβασμό και στο εξωτερικό που μας έχουν για κότες τώρα τελευταία και κυρίως αγωνιζόμαστε για τις υφηλότερες παναθρώπινες αξίες της ελευθερίας, του δίκαιου και της τιμής, συν ότι λύνουμε τα τρέχοντα προβλήματά μας, οικονομικά και υπαρξιακά .
Κύριε Κολλάτε το κάναμε πριν πολύ καιρό, τι λέτε για ένα νέο πανελλήνιο σήριαλ;
Αυτό που με συγκλόνισε σε εκείνη την διαμαρτυρία ήταν οι γείιτονές του που έτρεξαν μαζί μας με ένα πάθος απίστευτο, αν και δεν κατέβαιναν στο Σύνταγμα τότε. Για το Σύνταγμα θα γράψω και θα αποκαλύψω πολλά σύντομα, μιας και ήμουν από τις πρώτες που πήγα και από τις τελευταίες που έφυγα.
