Χθές επιτέλους οι κόκκινες γραμμές του ελληνικού λαού ενάντια στον εξανδραποδισμό του ξαναβρέθηκαν στο φυσικό οχυρό τους, στο Σύνταγμα, ανασταίνοντάς το. Απόγευμα στις 18:00 το κάλεσμα. Ήμασταν λίγοι , ελάχιστοι, όμως ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ φωνάζοντας: Ελλάς, Ελλάς ή ταν ή επί τας. Μια δράκα άνθρωποι θα μου πείτε. Μα πότε σ¨ αυτή τη χώρα μέτρησε η ποσότητα ΚΙ ΌΧΙ Η ΨΥΧΉ;
Στις 7:30μμ καμια 25αριά άτομα, γυναίκες τα περισσότερα, ανάγκασαν τα ΜΑΤ να θορυβηθούν, να κάνουν κίνηση κυκλωτική, εγκλωβίζοντάς τες σε έναν κύκλο από ασπίδες στην Β. Σοφίας κι εμποδίζοντάς τες να πάνε στο Μαξίμου να διαμαρτυρηθούν όπως σχεδίαζαν. Μια από αυτές χτύπησε ευτυχως όχι ανησυχητικά.
Αργότερα όταν μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη αρχίσαμε τα γνωστά συνθήματα, προσθέτοντας και το νέο ¨ το δίκαιο το Αγγλικό, δεν περνάει απ τον λαό¨ και με την συνδρομή των 10 περίπου μοτοσυκλετιστών που ήρθαν και ξεσήκωσαν φωνές, ιαχές χαράς, ανάτασης και αγωνιστικής ενδυνάμωσης στους διαμαρτυρόμενους, τα ΜΑΤ κρίνοντάς μας επικίνδυνους άρχισαν να κινούνται απειλητικά πάλι κι έπιασαν την γωνία της Μ. Βρετανίας. Αυτοί είναι εκεί πάντα, όμως χτες άλλο τόσο ήμασταν κι εμείς. Εεε, όοο πάρτε το μνημόνιο και φύγετ από δω! Και ΕΛΛΑς, ΕΛΛΑΣ Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ. Χθες είδα ολοκάθαρα μπροστά μου και συνειδητοποίησα την απέραντη ψυχή της ελληνίδας λαικής αγωνίστριας μπροστάρισας στην επίθεση και στον αγώνα, γιατί δυό τρείς γυναίκες ήταν αυτές που τόλμησαν να περάσουν πρώτες το Σύνορο, τον δρόμο , καλώντας και τους άλλους να ξανακαταλάβουμε το μετερίζι μας μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, που μας ήταν απαγορευμένο. Η Λίτσα και η Ευαγγελία, απλές νοικοκυρές υπαρκτά πρόσωπα , ίσως αναδειχθούν οι ηρωίδες της νέας αντίστασης και πολλές άλλες βέβαια. Είμαι αποδέκτης πολλών μηνυμάτων, τα πιο ριζοσπαστικά είναι με γυναικεία πρωτοβουλία και με την παλληκαριά του επωνυμου , είμαι αυτή και ετοιμάζω αυτό. Το κίνημα των Μπουμπουλίνων εξαπλώνεται. Περιμένουμε τους Κολοκοτρώνηδες και τους Καραισκάκηδες.