(Αφορμή για την ανάρτηση αυτή στάθηκαν οι διαλέξεις του Καθηγητή Γεώργιου Κοντογιώργη. Την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί η τελευταία διάλεξη, με θέμα την «Ελληνική Κρίση».)
Το παραπάνω σχήμα παρουσιάζει τον σκοπό της πολιτικής της Γερμανίας.
Δηλαδή, έχουμε…
1. έναν «σκληρό πυρήνα» που αποτελείται από την Γερμανία, την Γαλλία , την Ολλανδία και μερικές ακόμα χώρες,
2. Την εσωτερική αγορά της νομισματικής ένωσης του Ευρώ και
3. Τον υπόλοιπο κόσμο, που περιλαμβάνει και της χώρες της Ε.Ε. που βρίσκονται εκτός Ευρώ.
Η Γερμανία ως ισχυρός παίχτης θέτει τους όρους του παιχνιδιού. Είναι ο δανειστής και ρυθμίζει το παιχνίδι.
Μαζί της είναι και η Γαλλία, η οποία δυστυχώς είναι ο μεγάλος ηττημένος σε επίπεδο Ε.Ε. Πείσθηκε να συνταξιδέψει με την Γερμανία αλλά ξέχασε ότι είναι ασθενέστερη της. Αντί να συσπειρώσει γύρω της του αδύναμους της Ε.Ε και να συνασπισθούν, τάχθηκε με το μέρος της Γερμανίας.
Η Γερμανία θέλει να οικοδομήσει μία παγκόσμια κυριαρχία. Το Ευρώ είναι το «όπλο» της. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι ασκεί χωρίς όριο της ισχύ της.
Και ο “κίνδυνος” είναι ότι ο κόσμος θα αντιδράσει. Οι κοινωνίες θα αντιδράσουν. Όταν φτάσουν στα όριά τους δεν θα σκεφτούν τα υπέρ και τα κατά. Θα αντιδράσουν...
Έχει ανατραπεί η ισορροπία «οικονομία- κοινωνία – αγορές». Οι αγορές έχουν αυτονομηθεί από τα κράτη.
i. Το Κράτος ελέγχει πλήρως – κατέχει το πολιτικό σύστημα.
ii. Οι αγορές ελέγχουν πια την πολιτική κυριαρχία των κρατών.
iii. Άρα το πολιτικό σύστημα λειτουργεί ως το μακρύ χέρι των αγορών.
Οι πολιτικές δυνάμεις δεν συναντώνται με την Κοινωνία.
Συναντώνται με τις ομάδες συμφερόντων (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Αγορές…)
Αυτό που τους φοβίζει είναι η οργάνωση της Κοινωνίας σε συλλογικότητα.