Επί 37 συναπτά μεταπολιτευτικά έτη, έχουμε αυτοδύναμες κυβερνήσεις, είτε ΠΑΣΟΚ είτε ΝΔ. Το αποτέλεσμα των αυτοδυναμιών αυτών το ζούμε όλοι σήμερα στη ζωή μας και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Επομένως αυτό το φρούτο μας τελείωσε και δεν πρόκειται να ξαναπάρουμε. Τουλάχιστον δεν θα πάρει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Οι αμνοί τρέχουν πλέον μακριά από την λεπίδα του τσοπάνη.
Η Νέα Δημοκρατία όμως, προσπαθεί με το γνωστό παλαιοκομματικό επιχείρημα της αυτοδυναμίας, να μας πείσει ότι θα πρέπει να γίνει η ίδια αυτοδύναμη κυβέρνηση, προφανώς για το καλό της χώρας, για τι άλλο άλλωστε;; Φυσικά, όχι μόνο γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να πάρει αυτοδυναμία, αλλά και ούτε καν την θέλει επί της ουσίας και η ίδια. Εκείνο που στην πραγματικότητα έχει αποφασίσει, είναι…. η συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, αλλά από μεγαλύτερη θέση ισχύος. Γι’ αυτό και πετάει τα πυροτεχνήματα περί αυτοδυναμίας, για να τσιμπήσουν όσο το δυνατόν πιο πολλοί άσχετοι ψηφοφόροι, οι οποίοι ψηφίζουν πάντα αυτόν που θα είναι ο νικητής.
Δεν θέλει η Νέα Δημοκρατία την αυτοδυναμία, γιατί γνωρίζει πως η δεύτερη δανειακή σύμβαση και τα συνεχώς λαμβανόμενα σκληρά μέτρα, κατ’ εντολή των δανειστών, θα οδηγήσουν στον πολιτικό όλεθρο όποιο κόμμα είναι στην εξουσία. Αντιθέτως θέλει να έχει το ΠΑΣΟΚ στη συγκυβέρνηση, αφενός για να έχει τα ΜΜΕ του καθεστώτος ΠΑΣΟΚ με το μέρος της και αφετέρου γιατί το ΠΑΣΟΚ μπορεί και ελέγχει τα συνδικάτα, κάτι που δεν μπορεί να κάνει η ΝΔ. Επομένως, θέλει να περάσει την εξαθλίωση στο λαό, ενώ ο λαός να εξακολουθεί να είναι σε καταστολή.
Τα δύο κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) έβαλαν κάτω και εξέτασαν με ρεαλισμό το εξής ζήτημα: Θα αλληλοεξοντωθούν και τα δύο μέσα σε ένα εύφλεκτο πολιτικό τοπίο λαϊκής εξαθλίωσης; ή θα συνεργαστούν για να διασωθούν και τα δύο και να συνεχίσουν τη νομή της εξουσίας; Αποφάσισαν το δεύτερο. Βασικός κανόνας επιβίωσης.
Μην εκπλαγείτε λοιπόν αν δείτε να μην επιμένει σε πρωθυπουργία ούτε ο ίδιος ο Σαμαράς, μετά τις εκλογές, παρά του ότι θα είναι πρώτο κόμμα η ΝΔ και επομένως μην εκπλαγείτε αν δείτε και πάλι τον Παπαδήμο ή κάτι ανάλογο στη θέση του πρωθυπουργού και από κάτω 50 υπουργούς και από τα δύο κόμματα. Αυτό βλέπετε είναι εξάλλου το πολιτικό σύστημα της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, στο οποίο δεν υπάρχει διάκριση εξουσιών.
Άλλον ψηφίζεις εσύ ο πολίτης για πρωθυπουργό και άλλον βάζει η πολιτική ολιγαρχία.
Πέτρος Χασάπης