18 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 (σωτήρια ημέρα, σωτήριον έτος)
Από τον Μιχάλη Τ.
Παραθέτουμε την ομιλία του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ κου Ευάγγελου Βενιζέλου προς τον ελληνικό λαό, αμέσως μετά την εκλογή του στο αξίωμα του προέδρου.
Υγ. ο λόγος του όπως θα διαπιστώσετε-ως συνήθως-διαυγής, σαφής κατανοητός.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Από απόψε, έχω την τιμή να ηγούμαι της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, η οποία έχει όλα τα εχέγγυα να αναταχθεί στο βραχύ διάστημα μέχρι τις εκλογές του Απριλίου και να ανακτήσει την πρωτοβουλία στην πορεία του ελληνισμού προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Απόψε δικαιώνεται η συνεπής μου προσπάθεια, που άρχισε εκείνο το φθινοπωρινό βράδυ του 2007 στο Ζάππειο, για την οποία προσπάθεια πολλοί με χλεύασαν και με απαξίωσαν ενώ δεν ήταν τίποτα άλλο απ το προμάντεμα της αστάθειας που θ ακολουθούσε και θα οδηγούσε στη σημερινή περιδίνηση του έθνους σ ένα παγκοσμιοποιημένο κυκλώνα πολιτικής και κοινωνικής αβεβαιότητας.
Απόψε ατενίζουμε το μέλλον με σαφή αυτοπεποίθηση, σαφήνεια προσδοκιών και με την ατέρμονη και αέναη πίστη πως διέξοδος υπάρχει. Θα πορευτούμε στην υπέρβαση κάθε εμποδίου, το οποίο χαιρέκακα θα επιχειρήσει να αναχαιτίσει την ορμή προς το μέλλον. Ο δρόμος γνωρίζουμε δεν είναι εύκολος, αλλά ταυτόχρονα με «σύμμαχο» την αρετή του δημιουργικού έλληνα, που θυσιάζεται ακριβώς, όταν ελλοχεύει ο κίνδυνος της υφαρπαγής των θυσιών του από μια δράκα, ανεύθυνων, άβουλων, λαϊκιστών εξαιρετικά επικίνδυνων πολιτικών σχηματισμών, θεσμικών και εξωθεσμικών, που υπονομεύουν σταθερά κάθε σοβαρό εγχείρημα ρηξικέλευθων προσπαθειών, θα δικαιωθεί πολιτικά, αλλά πρωτίστως ιστορικά.
Δεν είναι η κατάλληλη ώρα για ομφαλοσκόπηση, που παραμονές της εκλογικής μάχης θα οδηγούμασταν στην απόλυτη νοσηρή εσωστρέφεια, η οποία θα ωθούσε σε περαιτέρω συρρίκνωση κάθε υγιούς δυναμογόνου στοιχείου. Λάθη έγιναν στην εναγώνια και διαρκή προσπάθεια επιβολής μιας ανατρεπτικής πολιτικής διαρθρωτικών, αλλά απαραίτητων αλλαγών, που βεβαιότατα θα κριθούν στο διηνεκές. Αντιλαμβανόμαστε, πλέον, πως δε χωρά η αναβλητικότητα συντηρητικών επιλογών, που διαιωνίζουν τις παθογένειες ενός θνησιγενούς μεταπολιτευτικού πλαισίου, διαρθρωμένου στα μετεμφυλιακά αντανακλαστικά μιας εξολοκλήρου αποδομημένης κοινωνίας, άκρατου καταναλωτισμού και με τον καπιταλιστικό ιστό να εξυφαίνεται σ όλο το εύρος του.
Σας περιγράφω με σαφήνεια και ενάργεια τα δεδομένα και θέτω ταυτόχρονα τα ζητούμενα του μελλοντικού προσανατολισμού μας, ο οποίος θα απεμπλακεί από το στείρο βερμπαλισμό και την κενολογία, που αναπαράγει το τίποτα, για να εστιάσει στην πολυπλοκότητα της ουσίας που αναπαράγει το καινοφανές του όλου εγχειρήματος μας. Δεν είναι ώρα για να εμπλακούμε σε μια διαλεκτική αντιπαράθεση με τους αντιπάλους μας, οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω- στήριξαν αυτοβούλως τις μεγάλες επιλογές μας στις δανειακές συμβάσεις και απέδειξαν-έστω και την ύστατη ώρα- ότι πρυτάνευσαν η κοινή λογική, μα και ο οραματισμός της χώρας μας, έξω από περιπέτειες που προσπαθεί να την εμπλέξει η ανευθυνολογία κύκλων της αριστεράς, που σε επίδειξη πολιτικής αήθειας μα και έλλειμα ιδεολογικοπολιτικής συγκρότησης, απεμπολεί την ιστορική της ευθύνη και αποδεικνύεται ανώριμη να διαχειριστεί το ρόλο που έχει με βάση τη συνταγματική τοποθέτηση της ως ένα απ τα κέντρα διευθέτησης της συνείδησης του ελληνικού λαού.
Απ τα παραπάνω, νομίζω, κατανοείτε το ρόλο που καλούμαστε να παίξουμε σ ένα τέτοιο περιβάλλον, το οποίο διαμορφώθηκε, έξω απ τις επιλογές των αστικών κομμάτων εξουσίας, που παγιδεύτηκαν σε μια μανιχαϊστικού τύπου καπιταλιστική διαμόρφωση διάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας, που αστόχησε να ερμηνεύσει τα κελεύσματα της μετακεϋνσιανικής οικονομικής δομής, που ανδρώθηκε σ ένα, σαφώς, σαθρό, μα και άγονο έδαφος. Έχοντας πια την εμπειρία της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου 38 ετών- δύσκολων μα και λειτουργικά ανατροφοδοτούμενων στο πλαίσιο της επαναπροσέγγισης παρασιτικών επιλογών- βγαίνουμε σοφότεροι στο ιστορικό μας πεπρωμένο, που να είστε σίγουροι δε θα στιγματιστεί από τη νεφελώδη σκιαγράφηση μιας προσωρινής και αμφιλεγόμενης αστάθειας.
Ήρθε πλέον η στιγμή να κοιταχτούμε στα μάτια και να μιλήσουμε καθαρά. Με λόγο ευθύ, απαρέκκλιτο, ισοβαρή και περισπούδαστο, χωρίς την ανεπιτήδευτη γλαφυρότητα της προσποιούμενης σπουδής, που πρέπει επιτέλους να διαρρήξουμε και να εναποθέσουμε στις κοίτες του ορμητικού χειμάρρου, που θέλει διακαώς να μας παρασύρει στα σφοδρά ρεύματα του λαϊκίστικου ωκεανού.
Φίλες και φίλοι,
Αποδείξαμε όλο το προηγούμενο διάστημα την υπευθυνότητα μας σε σειρά επιλογών, που πολλοί τις μέμφθηκαν χαιρέκακα, χωρίς αντιπρόταση, με μόνιμη επωδό την αντιλαϊκότητα των μέτρων, τα οποία, αν τα δούμε υπό το πρίσμα της διεισδυτικής σοσια-λησ(ρ)τικής οπτικής ακυρώνουν το εύρος της μομφής και επαναπροσδιορίζουν- υπό άλλη οπτική πλέον- μια δυναμική φορτισμένη με τον παρορμητισμό της μοντέρνας σοσιαλδημοκρατίας, που είναι το καίριο και κύριο ζητούμενο της κρίσης του μεταμοντέρνου καπιταλισμού, που στραγγάλισε κάθε έννοια κοινωνικού κράτους και φυσιολογικής τεχνολογικής ευμάρειας.
Θα μας βρουν πολέμιους, όλες οι δυνάμεις-έστω και φίλιες- αντιπαρατάξουν την τελματώδη ακινησία και αταραξία -ιδεολογική αλλά και πρακτική- στο σύνολο των μεταρρυθμίσεων που θ αλλάξουν άρδην την ψυχολογική παρόρμηση των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών, οι οποίοι απαλλαγμένοι από το άγος της φοροδοτικής τους υστερίας θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και θα κατανοήσουν το πραγματικό διακύβευμα.
ΥΓ . ΠΑΡΑΘΕΣΑΜΕ ΤΟ 1ο ΑΠ ΤΑ 98 ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
