Ανάγκη ελπίδας…

Του Δημήτρη Γαρούφα*
΄Εγραφα  στις 10-3-10 στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ ότι η κατάσταση στη χώρα είναι τραγική, ότι λαμβάνονται επώδυνα μέτρα οριζόντια χωρίς να θιχθούν πραγματικά οι προνομιούχοι …Επεσήμανα την αποβιομηχάνιση της χώρας, την εγκατάλειψη του αγροτικού τομέα, την μη ύπαρξη  αναπτυξιακού σχεδίου και την βεβαιότητα ότι θα  επακολουθήσει ύφεση και  πιο επώδυνα μέτρα.
Στα δύο χρόνια που πέρασαν   όλα εξελίχθηκαν προς το χειρότερο. Οδηγηθήκαμε  άνοιξη του 2010 στο  «μνημόνιο» … που απέτυχε κυρίως  γιατί έλειπε ο αναπτυξιακός χαρακτήρας ενώ η αποτυχία εκείνης της συνταγής μας οδήγησε στην νέα δανειακή σύμβαση με γενναίο κούρεμα του χρέους και νέο δανεισμό με τη φιλοδοξία  το 2020 να είμαστε εκεί που ήμασταν το 2009…
Είναι αλήθεια ότι  με τη νέα δανειακή σύμβαση  η Ελλάδα  πήρε πίστωση χρόνου-μια βαθιά ανάσα , και της δόθηκε μια νέα ευκαιρία , αλλά κι΄ ο  νέος δανεισμός δεν θα φέρει τη λύτρωση  γιατί λείπει ο αναπτυξιακός χαρακτήρας. Δεν υπάρχει- και φυσικά δεν υλοποιείται- κανένα   αναπτυξιακό σχέδιο π.χ. με αναδιάρθρωση αγροτικών καλλιεργειών, με εκσυγχρονισμό  δημόσιας διοίκησης ,με αύξηση τουρισμού μέσω δημιουργίας  υποδομών και προβολής μνημείων-πολιτισμού και φυσικής ομορφιάς της χώρας. ΄Όχι μόνο δεν αξιοποιούνται οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές αλλά δυστυχώς  κάνουμε και τα αντίθετα από αυτά που πρέπει να γίνουν κι΄ έτσι   καταργήσαμε  το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας ενώ  και τώρα ακόμη είμαστε παγκοσμίως πρώτοι στην εμπορική ναυτιλία προκαλώντας την δυσαρέσκεια του εφοπλιστικού κόσμου αλλά    και το Υπουργείο Τουρισμού ενώ προσδοκούμε να ζήσουμε από τον τουρισμό…
Δεν ξέρω πως αισθάνονται οι πολιτικοί μας  σήμερα αλλά το βέβαιο είναι ότι οι ΄Έλληνες πολίτες αισθάνονται απελπισμένοι κι΄ η νέα γενιά είναι οργισμένη γιατί ακυρώθηκαν τα ονειρά της. Η ανεργία καλπάζει κι΄ οι νέοι αν βρουν κάποτε δουλειά θα αμείβονται εξευτελιστικά ενώ οργίζονται περισσότερο γιατί  βλέπουν  να διατηρούνται κάποια προκλητικά προνόμια του πολιτικού κόσμου που δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα  ( π.χ.  παροχή διπλής σύνταξης σε Βουλευτές και Δημάρχους,  επιπρόσθετη αμοιβή για τις συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής  κλπ.).
Σήμερα οι πολίτες αναζητούν απεγνωσμένα την ελπίδα ότι θα  αλλάξουν τα πράγματα και θα έλθει ένα  καλύτερο αύριο για να μπορούν να κρατηθούν από κάπου. Αυτή την ελπίδα  οφείλουν να την προσφέρουν στους πολίτες οι πολιτικοί μας. Αλλάζοντας συμπεριφορά να  συμμετάσχουν εμφανώς στις θυσίες και ξεπερνώντας την μικροπολιτική να επεξεργασθούν και υλοποιήσουν αναπτυξιακό σχέδιο για τη χώρα και παράλληλα να προχωρήσουν σε  μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν ουσιαστική λειτουργία των θεσμών και εν συνεχεία  ριζική αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος. Αν δεν δώσουν στους πολίτες αυτή την ελπίδα αλλαγής και ύπαρξης προοπτικής τότε  οδηγούμαστε σε εκλογές  διαμαρτυρίας και καταδίκης, σε αποσύνθεση του πολιτικού σκηνικού και σε κοινωνικές εκρήξεις με κινδύνους και για την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
*Δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Το άρθρο δημοσιεύθηκε και  στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ της Κυριακής 11-3-12.