Γράφει ο Γιώργος Παπαδάτος
Ενώ τρέχομε ολοταχώς στην εθνική οδό ελεύθερης κυκλοφορίας του ολέθρου
και του αφανισμού , εξακολουθούμε να επιμένουμε στις ίδιες τακτικές υποβάθμισης
οποιουδήποτε πνευματικού , κοινωνικού ή ιστορικού θεσμού που αφορά τούς
προγόνους και τον πολιτισμό μας , αντι να οργανωθούμε από ΜΟΝΟΙ μας , νά
ξεπεράσωμε τίς μικρότητες του παρελθόντος ώστε να το δούν οι νέοι που με τη
μόρφωση και τις δυνατότητες της τεχνολογίας να αντιδράσουν γρήγορα και αποτε-
λεσματικά στις προκλήσεις των καιρών .
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΩΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ επιμένοντας οτι φταίνε οι άλλοι
και να δούμε τί κάνωμε λάθος και καθημερινά παραμεριζόμαστε στο περιθώριο
των παγκόσμιων γεγονότων και όλοι μάς απαξιώνουν , μας αγνοούν και μας
εκμεταλλεύονται . Πώς είναι δυνατόν να αφήνομε επιτεύγματα των προγόνων μας
και του πολιτισμού μας να τα διεκδικούν και να τα οικειοποιούνται αλλοι που χωρίς
καμία συνεισφορά στον πολιτισμό και στις επιστήμες να είναι στην πρώτη γραμμή
της επικαιρότητας .Λαοί χωρίς κάν δική τους γραφή να προτείνουν τη γλώσσα τους
για εκμάθηση κι εμείς οι ίδιοι να απαξιώνομε τη δικιά μας .Πώς είναι δυνατόν να
αφήνωμε τον κάθε γελοίο να μας διασύρει ;Τί περιμένομε να γίνει ;Να κατέβει ο
απο μηχανής Θεός ; Ή να πάρωμε τα καρυοφηλια και τους γκράδες και να βγούμε
στα βουνά να σκοτωθούμε για να αναδείξωμε κι άλλους ήρωες ;Μήπως είναι
καιρός να σταματήσωμε να γράφωμε ιστορία ηρώων και ν’ακολουθήσωμε το
παράδειγμα των Ελβετών ; Άν τολμήσωμε να συγκρίνωμε την ιστορία μας με τη
δικιά τους , θα διαπιστώσωμε ποσο μεγάλα κορόιδα είμαστε με το πηλίκον όχι
στο μηδέν αλλα στο μείον . Και για όποιον αμφιβάλλει άς ρωτήσει τις οικογένειες
των τριών αεροπόρων που χάθηκαν στα Ϊμια. Να δούμε τί θα του πουν ;Προτιμούν
να έχουν τη φωτογραφία ενός ήρωα νεκρού στο σπίτι τους και την περιοχή των
Ιμίων γκρίζα ζώνη ή τον Έλληνα αξιωματικό ,σύζυγο και πατέρα ζωντανό να φεύγει
το πρωί για την υπηρεσία του και να επιστρέφει το βράδυ στα παιδιά του και την
οικογένειά του και επι πλέον τα Ίμια Ελληνικά πέραν κάθε αμφισβήτησης όπως
οι εν ισχύει διεθνείς συνθήκες καθορίζουν ;
Δικαιολογίες και πάλι δικαιολογίες για να μην αποκαλυφθεί ο πραγματικός ρόλος
του καθενός .Και μέχρι να γίνη αυτό είναι όλο τουπέ και στόμφο .Οταν όμως τελικά
γίνη αισθάνεται θιγμένος.Είμαστε τελικά ευαίσθητος λαός .
Η Βουλή των Ελλήνων έχει ψηφίσει το νόμο για τις off shore εταιρείες .Αυτό που
δεν καταλαβαίνω είναι το εξής .Με ποιά λογική όποιος εφαρμόζει ένα νόμο αυτού
του κράτους είναι υπό διωγμόν ; Οταν ενας νόμος δεν είναι συνταγματικός , ηθικός,
λογικός ή ασυμφορος για το γενικό καλό τον αλλάζεις ή τον καταργείς .Δεν τον
ψηφίζεις και μετά κατηγορείς αυτούς που τον εφαρμόζουν γιατί είχαν την …ατυχία
να γίνουν γνωστές οι δραστηριότητές τους . Δηλαδή ο παραλογισμός σε ολο του
το μεγαλείο .Ειναι νόμιμο αλλά οχι ηθικό . Η αυτοικανοποίηση των κατηγόρων .
Ετσι , για να βλέπουν οι ψηφοφόροι πόσο ηθικοί ειναι οι εκπρόσωποί του και οι
παρατρεχάμενοί τους .Κι εμείς τα όρνια ακολουθούμε . Και στις δημοσκοπήσεις
τους ξαναπροτιμάμε . Βέβαια σ’αυτό μας βοηθούν και οι πνευματικοι ταγοί του τόπου
που από τα ΜΜΕ συστήνουν στούς αλλους τί πρέπει να κάνουν για να σωθούμε
και αποσύρωνται στα ενδότερα ήσυχοι οτι επετέλεσαν το καθήκον τους .
Θέλομε δουλειά με υψηλά μεροκάματα και μισθούς . Όμως δεν θέλομε το
καφάλαιο . Οχι επιχειρήσεις . Κι όποιος εχει του την καίμε . Μετά βγαίνομε και
κοβόμαστε υπέρ των ανέργων και κατηγορούμε την εκάστοτε κυβέρνηση για
αναλγησία .Την ίδια στιγμη στηρίζομε στις δημοσκοπήσεις όσους μας χαιδεύουν
τ’αυτιά μ’αυτά ….. τα ωραία λόγια .
Αλήθεια , τόσο ανίκανοι είμαστε ώστε να μην μπορούμε να καταλήξωμε στό τί
τελικά θέλομε ;Είναι τόσο δύσκολο να βάλωμε τα πράγματα κάτω και να εκτιμήσωμε
και αξιολογήσωμε αυτά που μας λένε και να πάρωμε μια απόφαση με γνώμονα
τα γεγονότα και τη λογική ; Ή μήπως είναι τόσο πολύτιμος ……ο χρόνος μας που
θεωρούμε περιττό να τον σπαταλάμε σε ευτελείς διαδικασίες ;Επι τέλους πρέπει
να αντιληφθούμε οτι η ψήφος του καθε ενός απο εμάς επηρεάζει τη ζωή και την
πρόοδο των αλλων και του τόπου . Είναι ένδειξη ύψιστης ευθύνης .
Ευχαριστώ Γιώργος Παπαδάτος
