Το μόνο όπλο που έπρεπε να μπει στο τραπέζι

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Είναι τόσα πολλά τα περίστροφα που έχουν εναποτεθεί στο τραπέζι – η δημιουργία του «μηχανισμού στήριξης», η προσφυγή σ’ αυτόν, το PSI – που φαίνεται ότι οι πάνσοφοι κυβερνήτες μας ξέχασαν μερικά.
Ένα από αυτά – τα… ξεχασμένα – είναι και το πιο σοβαρό.
Μας το ξαναθύμισε τις προάλλες (αλλά για… δική του χρήση εν όψει προεδρικών εκλογών) ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζί.
Εμφανίστηκε έξω φρενών με την αδυναμία της ΕΕ να προστατέψει τα σύνορά της, διακήρυξε πως η Συνθήκη Σένγκεν αποτελεί πλέον κενό γράμμα και απείλησε με αποχώρηση της χώρας του από αυτήν, αν αυτή δεν αναθεωρηθεί ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών και στο διαρκώς ογκούμενο κύμα λαθρομετανάστευσης προς τις χώρες με τα περισσότερο ευάλωτα σύνορα.
Αντέδρασε, βέβαια, ο Γερμανός υπουργός των Εξωτερικών Βεστερβέλε, αλλά ως γνωστόν, η Γερμανία δεν διαθέτει «ευάλωτα σύνορα».
Η Ελλάδα, όπως πληροφορηθήκαμε προσφάτως, το μόνο που πράττει είναι να θέτει το θέμα σε επίπεδο συμβουλίου αρμοδίων υπουργών της ΕΕ.
Είναι η χώρα που δέχεται την μεγαλύτερη πίεση, αλλά δεν καταλάβαμε ποτέ να ετέθη το θέμα σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου – σε επίπεδο δηλαδή αρχηγών κρατών.
Και όμως. Η Ελλάδα όφειλε να είναι η πρώτη χώρα που έπρεπε να έχει θέσει το σοβαρότατο αυτό ζήτημα σε ανώτατο επίπεδο – ειδικά στους μνημονιακούς καιρούς που ζούμε.
Έπρεπε να ειπωθεί ξεκάθαρα: Εμείς μνημόνιο δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε, αν δεν μας απαλλάξετε από τις δεσμεύσεις της Συνθήκης Σένγκεν, διότι το χωράφι δεν χωράει άλλους και είναι αδύνατον να τρέφουμε, να περιθάλπουμε στα νοσοκομεία μας και να μετακινούμε με τα μέσα μεταφοράς μας εκατομμύρια αλλοδαπών, ενώ η χώρα μαστίζεται από την οικονομική κρίση και την εγκληματικότητα.
Πρόκειται για επιχείρημα που όφειλαν να θέτουν με κάθε ευκαιρία:
Όταν μας ζητούν να συνυπολογίζουμε στο γενικό έλλειμμα τα ελλείμματα των νοσοκομείων και των μεταφορικών ΔΕΚΟ.
Όταν μας απαγορεύουν προσλήψεις στην αστυνομία και στο λιμενικό.
Όταν μας κατηγορούν για τις συνθήκες διαβίωσης των αλλοδαπών.
«Σε μια οικονομική και κοινωνική κατάσταση όπως η δική μας, αν η Ευρώπη δεν ελέγξει τις εισόδους στο έδαφός της, δεν θα μπορεί πλέον να υποδέχεται αξιοπρεπώς αυτούς που καταφθάνουν, δεν θα μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στο αίτημα της ενσωμάτωσης εκείνων που αγωνίστηκαν σκληρά για να βρουν τη θέση τους στην κοινωνία, και δεν θα μπορεί πλέον να χρηματοδοτήσει την κοινωνική της προστασία», ξεκαθάρισε ο Σαρκοζί.
Μα αν η Γαλλία δεν αντέχει το οικονομικό βάρος των μεταναστών, πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να παριστάνει ότι το αντέχει;
Και μάλιστα με μεγάλη άνεση να αποδέχεται τον συνυπολογισμό των θηριωδών ελλειμμάτων που δημιουργούνται λόγω αυτής της αφόρητης κατάστασης;
Και σα να μην έφθαναν όλα αυτά, εμφανίστηκε και η υπουργός Εσωτερικών της Αυστρίας, Γιοχάνα Μικλ-Λάιτνερ, να μας κουνά – κι’ αυτή – το δάχτυλο, λέγοντας μάλιστα πως «τα ελληνικά σύνορα είναι ανοικτά σαν πόρτα αχυρώνα»!
Μέσα στη σύγχυση, η αρμόδια Επίτροπος Σεσίλια Μάλμστρομ, παρουσίασε έκθεση στο Συμβούλιο Εσωτερικών Υποθέσεων που μιλά για «ανησυχητικές συνθήκες κράτησης στην περιοχή του Έβρου»!
Και κάλεσε την –πτωχευμένη- Ελλάδα «να αναμορφώσει τις διαδικασίες παροχής ασύλου, να δημιουργήσει ένα ειδικό κέντρο υποδοχής, ταυτοποίησης και εξακρίβωσης των στοιχείων των μεταναστών, καθώς και να βελτιώσει τις συνθήκες υποδοχής για όσους αιτούνται άσυλο και για τα πιο ευάλωτα άτομα, όπως είναι τα παιδιά».
Εμφανίστηκαν μάλιστα και δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία οι εταίροι μας είναι… ανήσυχοι εξαιτίας της βραδύτητας με την οποία η χώρα μας προχωρεί στη νομιμοποίηση των αιτούντων άσυλο, αλλά και εξαιτίας των ελλείψεων που παρατηρούνται στο επίπεδο της υποδοχής των μεταναστών!
Φυσικά, δεν θα τολμούσαν να τα εκστομίζουν όλα αυτά, αν το σοβαρότατο αυτό πρόβλημα έμπαινε πρώτο στην ατζέντα όλων των συζητήσεων, ακόμη και αυτών για το PSI.
Να μην σας πω πως ούτε στο Μνημόνιο θα μπαίναμε αν τους απειλούσαμε πως θα ανοίξουμε τις πόρτες και θα τους στέλναμε όλους τους λαθρομετανάστες πεσκέσι!
Αλλά, ως γνωστόν, στην Ελλάδα τα ψαράκια τίποτε!