Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Βγήκαν τα αποτελέσματα της «γεμάτης αγωνίας» ψηφοφορίας για τον νέο ηγέτη του σοσιαλιστρικού κόμματος και μετά από τον έντονο ανταγωνισμό του ενός υποψηφίου με τον κανένα συνυποψήφιο, ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα ότι αρχηγός εκλέχτηκε ο Βενιζέλος.
Κάποιος του «σφύριξε» τη χρονική συγκυρία της εκλογής του με αυτή του θανάτου του άλλου Βενιζέλου, του Ελευθερίου που πέθανε στο Παρίσι την 18 Μαρτίου 1936 και δεν έχασε την ευκαιρία να την συγκρίνει σαν σημαδιακή με την δική του επιτυχία.
Γεμάτος «καμάρι» όπως πάντα σε κάθε οδυνηρή για τον τόπο απόφαση που έχει πάρει, ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσίασε τον εαυτό του σαν συνεχιστή της ιστορίας (ο βασιλεύς απέθανε, ζήτω ο βασιλεύς) του μεγάλου Ελευθερίου Βενιζέλου κάτι σαν μεταβίβαση του γνωστού πλέον «δαχτυλιδιού» της εξουσίας, όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Όμως υπάρχει μια μικρή διαφορά στον ατυχή αυτό συσχετισμό που επιχείρησε ο νέος αρχηγός, των δύο ανδρών.
Ο πρώτος, ο Ελευθέριος ήταν αυτό που ομολογείται και από τους πολιτικούς του αντιπάλους, ένας χαρισματικός ηγέτης και χαρακτηρίστηκε έτσι κυρίως από τις δυναμικές διπλωματικές του επιτυχίες στους Βαλκανικούς πολέμους αλλά και στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, με αποκορύφωμα την Συνθήκη των Σεβρών το 1920, με την οποία δημιουργήθηκε η «Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών».
( Η τραγωδία της μικρασιατικής καταστροφής που ακολούθησε -για να προλάβω μερικούς- δεν ήταν λάθος του Βενιζέλου, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία).
Ο σύγχρονος Βενιζέλος αντίθετα, με τις ενέργειες και τις αποφάσεις του συνετέλεσε με τη συνθήκη του Μνημονίου, στην απώλεια της κυριαρχίας της χώρας, την κατέστησε υποχείριο των δανειστών της, καταρράκωσε κάθε έννοια της εθνικής υπερηφάνειας και κρατικής κυριαρχίας, συνετέλεσε στην εξαθλίωση του λαού της, ψευδολόγησε κατά συρροή προς τους πολίτες, (για να θυμηθούμε και την ρήση του ότι είναι αντισυνταγματικό να περιληφθεί η έκτακτη εισφορά στους λογαριασμούς της ΔΕΗ και όμως το εφάρμοσε), έχει συντελέσει κατά συρροή στη καταπάτηση του Συντάγματος το οποίο όφειλε να προασπίζει στο διηνεκές σαν πανεπιστημιακός καθηγητής συνταγματικού δικαίου.
Η ανάδειξη του ως αρχηγού όμως δημιούργησε μια τεράστια απορία.
Ποιος Βενιζέλος είναι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ;;
Γιατί από την ομιλία του (προς ποιους αλήθεια;; στον λαό ή στους οπαδούς του;;) είπε χαρακτηριστικά «σήμερα αρχίζουμε μια μεγάλη προσπάθεια να μιλήσουμε και να ακούσουμε τον κόσμο. Να πούμε πράγματα με τη γλώσσα της αλήθειας».
Άρα εμμέσως πλην σαφώς αναγνωρίζει ότι μέχρι τώρα μας έλεγαν ψέματα.
Είπε επίσης στο λόγο του (αλήθεια γιατί τον διάβαζε από χειρόγραφο λες και τον έβλεπε πρώτη φορά ο κατά τα άλλα λαλίστατος υπουργός;;) ότι «για να ξανακερδίσει η Ελλάδα τη υπερηφάνεια και την αυτοδυναμία της, ξέρει πολύ καλά τι θέλει: Θέλει ασφάλεια και σταθερότητα, την βεβαιότητα ότι οι θυσίες του λαού της είναι κατανεμημένες δίκαια».
Δεν είπε ο λαλίστατος ότι όλα αυτά που θέλει να ανακτήσει η Ελλάδα τα έχασε εξ αιτίας του και εξ αιτίας των αποφάσεων και της πολιτικής τόσο της δικής του όσο και των άλλων ομοτράπεζών του.
Είπε ότι «ο λαός θέλει να ξέρει την αλήθεια, να υπάρχει καθαρή και ειλικρινής πολιτική γραμμή, ισχυρή προοδευτική διακυβέρνηση να διαπραγματεύεται με επιτυχία στην Ευρώπη».
Δεν εξήγησε γιατί ενώ ξέρει τι θέλει να ξέρει ο λαός, αυτός που ήταν τόσα χρόνια και είναι ακόμα στην εξουσία δεν τα προσέφερε μέχρι τώρα, αλλά αντίθετα δημιούργησε την ανάγκη στο λαό να θέλει αυτά που του υπόσχεται τώρα.
«Έχω –είπε- προσωπικά, πλήρη συνείδηση των λαθών, των καθυστερήσεων και των παραλείψεων, ξέρω τη δυσαρέσκεια που επικρατεί, την πίκρα, την πίεση των οικογενειών, ξέρω ότι σε κάθε σπίτι υπάρχει τουλάχιστον ένας άνεργος, ξέρω τι σημαίνει να μην έχει δουλειά το μαγαζί, ξέρω τι σημαίνει να έχεις μειωμένη σύνταξη, ξέρω…, ξέρω…, ξέρω…, ξέρω..,». Όλα τα ήξερε.
Παρόλα αυτά όμως συνετέλεσε να δημιουργηθούν όλα αυτά τα αρνητικά που είπε ότι τα ξέρει και υποσχέθηκε αποκατάσταση των αδικιών. Πως, πότε, που αυτό το άφησε στη φαντασία μας και στα ανεκπλήρωτα όνειρά μας.
Όμως, όταν αναγνωρίζεις τα λάθη σου και μάλιστα όταν τα λάθη σου εκθέτουν και απαξιώνουν μια χώρα και ένα λαό, καθίστασαι υπόλογος, ποινικά κολάσιμος και δεν αρκεί η ομολογία.
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ η παραίτηση σου και η απομάκρυνση σου από την πολιτική, σαν τους αυτοκράτορες του Βυζαντίου που κατάληγαν σε μοναστήρια, όπως ακριβώς διώκονται ακόμα και ποινικώς, οι αποτυχημένοι διευθυντές η μάνατζερ επιχειρήσεων που ζημιώνουν τις επιχειρήσεις τις οποίες χρεοκόπησαν από υπαιτιότητά τους.
Αυτό έπρεπε να κάνει ο νέος αρχηγός.
Η μονολεκτική του κατάληξη της ομιλίας του που είπε: «αρχίσαμε», αφήνει ερωτηματικό.
Τι αρχίσαμε;; Πάλι το δούλεμα όπως μέχρι τώρα;;;;;;;;;
Υ.Γ. Για το αριθμό των ψηφοφόρων δικαιούμαι να διατηρώ επιφύλαξη. Υπάρχουν ακόμα τόσοι πολίτες που τον εμπιστεύονται;; Τόσες χιλιάδες τυφλοί που έπαιρναν επίδομα από το ΙΚΑ, μάθαμε ότι βρήκαν το φως τους κατά την πρόσφατη απογραφή που έκανε το Ίδρυμα. Φαίνεται όμως ότι υπάρχουν και κουφοί που ακόμα δεν βρήκαν την ακοή τους.