Γράφει ο Μιχάλης Π.
Οι ώρες δύσκολες, οι προβλέψεις δυσοίωνες οι απόψεις απαισιόδοξες. Και ο Ελληνισμός καλείται να γιορτάσει την 25η Μαρτίου του 1821.Οι καιροί δεν επιτρέπουν λόγους ενθουσιαστικούς, πύρινους και πανηγυρικούς. Αυτοί τι στιγμή απαιτείται να αντλήσουμε ατόφιο το νόημα της ημέρας.
Οι περιφρονημένοι ραγιάδες εξαντλημένοι αιματοκυλισμένοι, κερδίζουνε τελικά την ελευθερία τους. Κατορθώνουν αυτό που η λογική και ο ρεαλισμός τους, θεωρούσαν αδύνατο. Γιατί ήξεραν για πιο σκοπό πολεμούσαν. Γιατί είχαν απόλυτη σιγουριά πως βάδιζαν τον ορθό δρόμο, το δρόμο της τιμής και των εθνικών πεπρωμένων. Γιατί ουδέποτε συζήτησαν αν τους συμφέρει υλικά ή όχι ο πόλεμος για τη λευτεριά. Γιατί ουδέποτε διανοήθηκαν πως είναι δυνατό η υλική ευδαιμονία να αποτελέσει ισάξιο υποκατάστατο της ελευθερίας. Γιατί τέλος ουδέποτε δίστασαν να προσφέρουν και τις περιουσίες τους και τη ζωή τους την ίδια στον αγώνα για την ελευθερία.
Ο Κυπριακός Εληνισμός αν θέλει να επιζήσει, αν θέλει να φανεί αντάξιος της εθνικής του
ιστορίας, οφείλει να μη περιοριστεί στην εξύμνηση μόνο της αρετής των προγόνων του. Οφείλει να δεχθεί διδάγματα από αυτούς. ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να υποβάλουμε στον εαυτό μας την αμείλικτη ερώτηση.
“Υπήρξαμε στους πρόσφατους αγώνες μας αντάξιοι αυτών, τους οποίους σήμερα τιμούμε; Δείξαμε και δείχνουμε σε στιγμές αγώνα τις αρετές που δείξανε εκείνοι”. Από την ειλικρινή απάντηση που θα δώσουμε, θα βρούμε τη λύση της αγωνιώδους απορίας γιατί πάμε από το κακό στο χειρότερο. Την αιτία της συμφοράς μας θα τη βρούμε στον ίδιο μας τον εαυτό. Τους Λαισρτυγόνες και τους Κύκλωπες θα τους βρούμε μέσα μας. Τα εμπόδια θα δούμε ότι πηγάζουν από τη ψυχή μας. Γιατί;
Γιατί δεν ξέρουμε τι θέλουμε, γιατί δείχνουμε απαράδεκτες ταλαντεύσεις στο σκοπό του αγώνα μας. Γιατί δείξαμε πρόθυμοι να ανταλλάξουμε τον προαιώνιο πόθο με την υλική ευδαιμονία. Γιατί οι πολιτικοί μας αναζήτησαν προφάσεις (και τις βρήκαν) για να εγκαταλείψουν τον αγώνα για τη μοναδική λύση που είναι η ΕΝΩΣΗ.
Μια μονάχα σωτήρια ελπίδα υπάρχει. Να εναρμονιστούμε με την εθνική μας παράδοση, να αποβάλουμε τα συμφεροντολογικά μας κίνητρα, να αφήσουμε τα μικρόψυχα και ευτελή μικροκομματικά παιγνίδια , να εξορίσουμε τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες μέσα από τη συνείδησή μας, και τότε ο δρόμος της εθνικής τιμής θα προβάλει ολάνοικτος μπροστά μας και θα μας οδηγήσει χωρίς παρεκκλίσεις, χωρίς συμβιβασμούς στο πολυπόθητο τέρμα της ΕΝΩΣΕΩΣ μετά της ΜΑΝΑΣ μας, της Ελλάδας που για τον ίδιο λόγο ζει τραγικές στιγμές .
Το σύνθημα στο τόιχο θα τους απαντάει για πολλές γενεές ακόμα.
”ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΝ ΘΕΛΩΜΕΝ ΚΑΙ ΑΣ ΤΡΩΓΩΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ. ”
Χρόνια Πολλά
Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν
Κι ας μας φωνάζουν αεροβάτες
Φίλε μου όσοι δεν ένιωσαν ποτέ με τι
Σίδερο με τι πέτρες τι αίμα τι φωτιά
Χτίζουμε ονειρευόμαστε και τραγουδούμε
Οδ.Ελύτης
