Με πολιτικό αισθητήριο…

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗ
«Αν δεν είναι κανείς ηλίθιος, το ν’ ασκεί πολεμική δεν σημαίνει καθόλου ότι αγνοεί τα δίκαια του αντιπάλου του, σημαίνει ότι τα καλεί ν’ αναμετρηθούν με τα δικά του, με το, πάθος εκείνου που ξέρει ότι παλεύουμε καλύτερα όταν παλεύουμε με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο».
(«Πολεμική»-Δημοσθένης Κούτροβικ)
Ενας λαός λοιπόν, με «την πλάτη κολλημένη στον τοίχο»…. Παλεύει για τα χαμένα όνειρα, τα κλεμμένα όνειρα, όσα το φαύλο πολιτικό σύστημα του στερεί… και, μάλιστα με μεγάλο, πια, «πολιτικό θράσος».
Αγωνιζόμενο, λέει, να «σώσει» τη χώρα. Με μια κυβέρνηση «ειδικού σκοπού», που μάλιστα για πολλούς αποτελεί πρόκριμα για το άμεσο μέλλον (μετά τις εκλογές) η οποία κινείται
συνεχώς σε «θολά νερά» με τα δύο κόμματα που συγκυβερνούν να τραβάνε, πότε το ένα και πότε το άλλο το «χαλί» κάτω από τα πόδια της, τη μια με το νομοσχέδιο για τα ταξί, την άλλη με το νόμο της κ. Διαμαντοπούλου και πρόσφατα με τον κ. Κουτρουμάνη να παίρνει πίσω την, έστω και ελάχιστα ευνοϊκή, ρύθμιση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, μετά από παρέμβαση της Ε.Κ.Τ.
Την ίδια ώρα ΠΑΣΟΚ -ΝΔ ανέχονται τον Κ.Π. Τόμσεν (της «Ύπατης Αρμοστείας») να δίνει διαλέξεις, χρησιμοποιώντας ξεπερασμένα οικονομικά- στατιστικά στοιχεία, προκειμένου να πιέσει τα κόμματα που συγκυβερνούν να μειώσουν ακόμα 15% τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα και να οδηγήσουν στην ανεργία 150.000 δημοσίους υπαλλήλους. Ευθέως, μάλιστα, ζητάει μισθούς-συντάξεις Ρουμανίας και Βουλγαρίας για λόγους… ανταγωνιστικότητας. Αλλά μια βόλτα στις δύο αυτές χώρες θα τον βοηθούσε να καταλάβει -αν είχε τη διάθεση να πεισθεί – ότι φρούδες είναι οι ελπίδες μιας και το Μπαγκλαντές είναι ακόμα πιο ανταγωνιστικό!
Όμως, η κυβέρνηση είναι «απασχολημένη» με τις επιχειρήσεις «σκούπα» κατά των λαθρομεταναστών μιας και ο φόβος να μπει στη Βουλή το κόμμα της «Χρυσής Αυγής» τους πιέζει να παραγάγουν «τηλεοπτικό έργο» και όχι ουσιαστική μεταναστευτική πολιτική.
Με τα διάσπαρτα «στρατόπεδα φιλοξενίας» ελπίζουν να δείξουν τη διάθεσή τους για αντιμετώπιση ενός ζητήματος με πολλές πτυχές (κοινωνική, πολιτική, ανθρωπιστική, ασφάλειας, οικονομική). Μόνο, όμως οι ψήφοι τους καθοδηγούν, διαφορετικά γιατί άφησαν το ζήτημα αυτό να «γιγαντωθεί»; Ποιος ο λόγος στο «παραπέντε» των εθνικών εκλογών να σπεύσουν να κάνουν ό,τι για είκοσι περίπου χρόνια το άφησαν να θεριέψει; Προεκλογικά «πυροτεχνήματα» για ένα φλέγον θέμα. Γιατί κανένας λογικός άνθρωπος δεν αντιδρά στην ιδέα μιας μεταναστευτικής πολιτικής, που ρυθμίζει, θέτει όρους και κανόνες, που μεριμνά. Όμως σε περίοδο κρίσης, όταν το περιβάλλον είναι αρκετά «εύφλεκτο» κοινωνικά, τότε απαιτείται μεγάλη προσοχή. Το επισήμανε και ο Γάλλος Ευρωβουλευτής των πρασίνων Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, απαντώντας στη φράση του Γάλλου προέδρου ότι… «υπάρχουν πολλοί ξένοι στο έδαφός μας». Ακόμα και αυτή η φαινομενικά ήπια φράση μπορεί να οδηγήσει -σύμφωνα με τον «Κόκκινο Ντάνι»-σε μεγάλη ανάφλεξη. Απάντησε, λοιπόν, λέγοντας: «Μου είπε κατάμουτρα: είσαι ένας άνθρωπος που περισσεύει… Μπορεί κάποιος να μιλάει για ρύθμιση της μετανάστευσης. Όμως, σε περίοδο κρίσης είναι επικίνδυνο. Οι άνθρωποι είναι ανυπόμονοι και αυτοί που τα πάνε άσχημα αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους».
Είναι, λοιπόν, ολοφάνερο ότι οφείλουμε να αδιαφορήσουμε για «προεκλογικές φούσκες» για ζητήματα όπως αυτό της λαθρομετανάστευσης και να αναζητήσουμε (πιέζοντας τα κόμματα) συγκεκριμένο σχέδιο μεταναστευτικής πολιτικής. Ρεαλιστικό και με κοινωνική ευαισθησία. Το «χάδεμα αυτιών» δε θα λύσει το ζήτημα.
Κάθε φράση (και περισσότερο κάθε σχέδιο που τίθεται σε εφαρμογή) οφείλει να είναι ζυγισμένη και σοβαρά επεξεργασμένη. Σε κάθε άλλη περίπτωση ο κίνδυνος είναι διπλός. Ούτε το ζήτημα της (λαθρο)μετανάστευσης θα λυθεί, ενώ ταυτόχρονα η όποια λαθεμένη αντιμετώπιση γιγαντώνεται, πολλαπλασιάζεται και οδηγεί σε σύντομο χρόνο σε πολυεπίπεδες εκρήξεις και ρατσιστική βία, απέναντι σε στόχους ήδη «προβεβλημένους»… το μεταναστευτικό πιθανόν θα αποτελέσει ένα από τα θέματα της προεκλογικής περιόδου. Για το λόγο αυτό απαιτείται μεγάλη προσοχή στην αντιμετώπισή του. Οι πολιτικαντισμοί, οι διαξιφισμοί, οι κομματικές αντιπαραθέσεις με φόντο τις ψήφους των πολιτών για ένα πρόβλημα με τόσες παραμέτρους (ουσιαστικά «εθνικό») απαιτείται να μείνουν στην άκρη.
Ίσως, μάλιστα, η σπουδή για «αντιμετώπιση» του μεταναστευτικού να αποτελεί σε ένα βαθμό «κοινωνικό αντιπερισπασμό», στη λογική που λέει ότι ανοίγοντας ένα τόσο σοβαρό ζήτημα (το οποίο ουσιαστικά οι κυβερνώντες γνωρίζουν ότι είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί σε ένα μήνα και μόνο μέσω των στρατοπέδων φιλοξενίας) οι πολίτες θα στρέψουν για λίγο το ενδιαφέρον τους σ’ αυτό, αφήνοντας, για λίγο έστω διάστημα, στην άκρη την φτωχοποίησή τους. Έτσι, πιθανόν ελπίζουν να μειώσουν τις αντιδράσεις των πολιτών για την οικονομική τους αφαίμαξη και να κερδίσουν ψήφους σε βάρος της «Χρυσής Αυγής».
Οι πολίτες- ψηφοφόροι, λοιπόν, θα πρέπει με γνώση και πολιτικό αισθητήριο να κρίνουν και να διακρίνουν τις «πολιτικές φούσκες» από ένα ρεαλιστικό σχέδιο αντιμετώπισης, τόσο του μεταναστευτικού όσο και κάθε προτεινόμενης πολιτικής.
«Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…!»
Ευθύνη μας είναι να αδιαφορήσουμε για όσους αδυνατούν να υψώσουν την πολιτική τους φωνή στους «Κονφερασιέ» (λέξη που χρησιμοποίησε ο κ. Γ. Πρετεντέρης) της τρόικας και που την ίδια στιγμή μας λένε ότι σε ένα μήνα «χαϊδεύοντας αυτιά», μας λένε ότι θα αντιμετωπίσουν προβλήματα που με τις πράξεις τους άφησαν να φουντώσουν τα τελευταία 20-30 χρόνια…
«Παλεύουμε καλύτερα, όταν παλεύουμε με την πλάτη κολλημένη στο τοίχο»…. Η ελπίδα είναι να το κάνουμε ολοφάνερο με την ψήφο μας… γυρίζοντάς τους την πλάτη!