Όσοι χρωστούν πάνω από 30.000 ευρώ και δεν έχουν πληρώσει το τελευταίο εξάμηνο 40% των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών τους υφίστανται άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας τους.
Από τον Νίκο Νικολόπουλο, πρόεδρο Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος
Αν πιστεύουμε ότι πραγματική είδηση αποτελεί οτιδήποτε αφορά την κοινωνία και την επηρεάζει σημαντικά και όχι αυτό που οι καλοταϊσμένοι εκδότες και καναλάρχες επιβάλλουν, τότε όλες τις τελευταίες μέρες θα έπρεπε να ασχολούμαστε με τον νέο πτωχευτικό νόμο που ψηφίστηκε παραμονή του ΟΧΙ ως ένα μεγάλο ΝΑΙ.
Η κυβέρνηση των αρίστων της εξαπάτησης και της διαστρέβλωσης τον έχει ονομάσει και ως νόμο της δεύτερης ευκαιρίας. Ο γνωστός άνευ αρμοδιοτήτων υπουργός Αντώνης, αυτός που άλλαξε το όνομά του για να το κάνει αρχαιοπρεπές, αμετροεπής και ψευδόμενος, ορκίζεται, σε ό,τι δεν έχει ιερό, ότι αποτελεί σωτήρια λύση.
Ουδέν ψευδέστερον. Το μόνο αληθινό είναι ότι οδηγεί στην ανέχεια και στο ξεσπίτωμα εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες.
Ακόμα και αυτούς που φρόντισαν και προσέφυγαν στον νόμο 3869/2010, τον περίφημο νόμο Κατσέλη, ο οποίος στην αρχική μορφή του πραγματικά προστάτευε την πρώτη κατοικία, ακόμα και αυτούς φροντίζει να τους ξεσπιτώσει εκτελώντας κατά γράμμα τις οδηγίες που έχει λάβει από αυτούς με τους οποίους διαπλέκεται.
Διαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές, κάποιος θα μπορούσε εύκολα να θεωρήσει ότι σε ένα κείμενο γεμάτο χαρακτηρισμούς δεν μπορεί να περιέχεται αλήθεια.
Πολύ λογική αυτή η σκέψη. Για τούτο, το καλύτερο από όλα θα ήταν να μιλήσουμε για τον ίδιο τον νόμο και να δούμε αν οι διατάξεις που περιέχει πραγματικά δίνουν τη δυνατότητα σε κάποιον να διατηρήσει το σπίτι του ή με συνοπτικές διαδικασίες τον πετάει στον δρόμο.
Ας αρχίσουμε από αυτό που κατά τη γνώμη μου είναι το πιο κραυγαλέο.
Το άρθρο 86, παράγραφος 4 του νέου πτωχευτικού νόμου στα προληπτικά μέτρα υπέρ των πιστωτών, κατά την κατάθεση αίτησης πτώχευσης, αναφέρει επί λέξει: «…(η κατάθεση αίτησης πτώχευσης) συνεπάγεται την αυτοδίκαιη άρση κάθε υφιστάμενου μέτρου προστασίας περιουσίας του οφειλέτη ιδίως βάσει διατάξεων του νόμου 3869/2010 και 4605/2019 καθώς και την κατάργηση κάθε εκκρεμούς διαδικασίας».
Σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι όσοι βρίσκονται σε παύση πληρωμών, δηλαδή χρωστούν πάνω από 30.000 ευρώ και δεν έχουν πληρώσει το τελευταίο εξάμηνο 40% όλων των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών τους υφίστανται άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας τους, ακόμα και αν την έχει ήδη διατάξει το δικαστήριο, εφόσον θα κηρυχτούν σε πτώχευση ύστερα από αίτηση των πιστωτών τους. Κανένας όρος του υπό ψήφιση νομοσχεδίου δεν το απαγορεύει αυτό. Αντιθέτως, η πρώτη κατοικία τους εντάσσεται στην υπό σύντομη κατάσχεση πτωχευτική περιουσία του άρθρου 92.
Βέβαια, για τις υποθέσεις του νόμου Κατσέλη – Σταθάκη που δεν έχουν συζητηθεί ακόμα δίνονται πολύ σφικτές προθεσμίες για να ζητήσουν επαναπροσδιορισμό οι οφειλέτες. Αλλιώς ακυρώνονται οι αιτήσεις. Παρ’ όλα αυτά, αν εν τω μεταξύ κάποια τράπεζα ζητήσει πτώχευση λόγω παύσης πληρωμών, είπαμε πότε υπάρχει παύση πληρωμών, δεν υφίσταται καμία προστασία και ουσιαστικά χάνεται η πρώτη κατοικία.
Τα παραπάνω αφορούν απλά ένα άρθρο του νέου πτωχευτικού νόμου. Ο νόμος έχει 265 άρθρα που αφορούν την πτώχευση και τις διαδικασίες της.
Διακόσια εξήντα πέντε άρθρα για να πετάξουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στον δρόμο και να υπεξαιρέσουν την περιουσία τους. Είναι απορίας άξιο πότε η πλέον ανοργάνωτη κυβέρνηση πρόλαβε και κατάρτισε έναν τέτοιο λεπτομερή και αποτελεσματικό στην αρπαγή περιουσίας νόμο. Προφανώς άλλοι τον είχαν έτοιμο από καιρό.
Αλλά θα επανέλθουμε με χειρότερα. Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις