Του Θύμιου Παπανικολάου
Έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές ότι το πιο σάπιο κομμάτι της καπιταλιστικής Ευρώπης είναι η σοσιαλδημοκρατική γραφειοκρατία.
Το πολιτικό της ισοδύναμο στην Ελλάδα (ΠΑΣΟΚ) αποτυπώνει την πλέον μακάβρια γκριμάτσα αυτής της σαπίλας. Τον  γραφειοκρατικό εκείνο μηχανισμό (κρατικό και παρακρατικό) του οικονομικού και ιδεολογικού παρασιτισμού, ο οποίος είναι  ολοκληρωτικά και δουλικά υποταγμένος στην «ασέλγεια» του χρήματος και στα ξένα κέντρα εξουσίας, ιδιαίτερα τα υπερατλαντικά.
Η παρασιτική (οικονομική και ιδεολογική) γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ είναι σάπια μέχρι με το μεδούλι.
Δεν υπάρχει πιο τραγικό ιστορικό θέαμα και συγχρόνως πιο αποκρουστικό από την αηδιαστική αποσύνθεση  του γραφειοκρατικού παρασιτισμού αυτού του κόμματος, ανάμεσα στα ερείπια των κατακτήσεών του και των ελπίδων που έθρεψε.
Κερδοσκόπησε ασύστολα πάνω και στην ελπίδα και στην απελπισία, πάνω και στις ιδέες και στη δολοφονία των ιδεών, πάνω και στα πατριωτικά αισθήματα και στην ασέλγειά τους…
Η διπροσωπία και η ψευτιά (σε αυτό το γραφειοκρατικό παράσιτο που «αγκάλιασε» και «τρύπωσε», σαν τον Κισσό, σε όλους τους ιστούς της ελληνικής κοινωνίας, θεσμικούς και έξω-θεσμικούς), προσέλαβε πελώριες και αποκρουστικές διαστάσεις. Υποκρισία και ψεύδος  αχαλίνωτης αυθάδειας. Κοροϊδία πελώρια, ασύστολης και μοχθηρής ακράτειας…
Και δεν μιλάμε μόνο για τα ηγετικά κλιμάκια της κυβερνητικής και κρατικής «σοσιαλδημοκρατικής» αναλγησίας, αλλά για ολόκληρο τον παρασιτικό, γραφειοκρατικό, «σοσιαλδημοκρατικό» κορμό, μέχρι τα κατώτατα γραφειοκρατικά «λαμόγια».
Από την εποχή της «εκσυγχρονιστικής» αχρειότητας του σημιτισμού, έβγαιναν αυτοί οι γραφειοκράτες «αρουραίοι» και το έπαιζαν «αριστεροί» αντιπολιτευόμενοι και έριχναν τα ηχηρά και άσφαιρα πυρά τους εναντίον του «εκσυγχρονιστικού» νεοφιλελευθερισμού.
Κοροϊδεύανε ξεδιάντροπα τους αφελείς οπαδούς. Κατακεραύνωναν δήθεν το Σημίτη, αλλά έμεναν στο ΠΑΣΟΚ και στήριζαν στην πράξη το Σημίτη που κατέστρεφε την ελληνική κοινωνία,  λεηλατούσε τα εργατικά και λαϊκά εισοδήματα και κατά-εξευτέλιζε τις σοσιαλιστικές ιδέες.
Αυτοί οι «σοσιαλιστές» του υστερικού αντι-σημιτισμού, παρέμειναν υστερικά προσκολλημένοι στην «καμαρίλα» του σοσιαλδημοκρατικού νεοφιλελευθερισμού.
Αυτό κάνουν και σήμερα: Οι ίδιοι και οι ίδιοι, γραφειοκρατικά και κομματικά παράσιτα και πολιτικοί αριβίστες μέχρι το μεδούλι.
Βγαίνει η «Αριστερή Πρωτοβουλία» και πολλοί άλλοι και  διαμαρτύρονται θορυβωδώς για τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα των κυβερνητικών μέτρων. Σηκώνουν λάβαρα γιορτινών παρελάσεων κατά της κυβέρνησής τους, αλλά παραμένουν πιστοί στα «σοσιαλιστικά» ιδεώδη της δολοφονικής τους κυβέρνησης.
Ούτε ένας από αυτούς τους λεχρίτες δεν τολμά να διαχωριστεί από αυτό που καταγγέλλει και να πει: «Φτάνει πια».
Διπλωματικές μόνο ρητορείες και διαφοροποιήσεις εναντίον των θανατηφόρων κυβερνητικών μέτρων που εξοντώνουν τα πάντα: Κοινωνία και ανθρώπους, έθνος και λαϊκά εισοδήματα, ιδέες, ηθικές αξίες και ελπίδα…
Εδώ, η ελληνική κοινωνία και ο λαός της, η εθνική μας υπόσταση και η ανθρώπινη σκέψη κλείνονται στο φέρετρο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και οι δήθεν «σοσιαλιστές» και «αριστεροί» του ΠΑΣΟΚ, παραμένουν στις θέσεις τους και μοιρολογούν.
ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ.
Και είστε αχρείοι γιατί είστε διπρόσωποι και πολιτικοί απατεώνες: Πολιτικάντηδες του γραφειοκρατικού παρασιτισμού, επιτήδειοι κομπιναδόροι, ραδιούργοι και αριβίστες υπάλληλοι,  ξεσκολισμένοι άνθρωποι των υπόγειων διαδρόμων, οικότροφοι της εξουσίας και «λαμόγια»…

Σταματήστε να λερώνετε το Σοσιαλισμό. Αρκετά τον βρομίσατε…