Αλέξανδρος Κορυζής

Απο την Σοφία Τ.
ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΚΑΤΟΧΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΣΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΡΙΝ ΟΧΙ ΣΕ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ Α’ ΤΑΞΗΣ, ΟΧΙ MERKOZY(περίπτωση Αλεξάνδρου Κορυζή, Απρίλιος 1941)
(Το 2012 οι «σωτήρες» δεν καταλαβαίνουν τίποτα, ενώ λίγο πιο κάτω από την Βουλή, στην πλατεία αυτοκτονεί ένας άνθρωπος… Γιατί θέλει να μείνει άνθρωπος και όχι ον που «θρέφεται» από σκουπίδια! Ούτε ένας δεν αυτοκτόνησε από το 2009… Νομίζουν ότι μας σώζουν…)
Ο Αλέξανδρος Γ. Κορυζής ή Κοριζής(1885-1941) ήταν Έλληνας νομικός, οικονομολόγος και πρωθυπουργός της χώρας για λίγους μήνες, στο διάστημα από τον θάνατο του Ιωάννη Μεταξά έως την εισβολή των Γερμανών(Απρίλιος 1941). Γιος του Γεωργίου Κορυζή, παλαίμαχου πολιτικού που διετέλεσε βουλευτής και δήμαρχος Πόρου. Η μητέρα του, Αικατερίνη, το γένος Αθανασίου Μισυρλή, κατάγονταν από την Πύλο και ήταν ανιψιά του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στον Πόρο. Στα 7 του, έμεινε ορφανός από μητέρα, γεγονός που είχε αρνητική επίδραση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Σπούδασε νομικά και σε πολύ νεαρή ηλικία διορίστηκε(1903) στη Εθνική Τράπεζα, όπου σημείωσε ταχεία άνοδο στην ιεραρχία. Συνέβαλε(1915), στην οργάνωση κλάδου αγροτικής πίστης στην Εθνική Τράπεζα, από την απόσπαση του οποίου προήλθε η Αγροτική Τράπεζα(1929) της οποίας διετέλεσε πρώτος πρόεδρος του διοικητικού της Συμβουλίου. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους(1912-3), ως έφεδρος αξιωματικός του πυροβολικού και παρασημοφορήθηκε. Συνέβαλε στην ίδρυση του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού, του οποίου διετέλεσε 1ος πρόεδρος(1925-8). Μετά την επικράτηση του δικτατορικού καθεστώτος του Μεταξά(04/08/1936) ανέλαβε υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως και παρέμεινε στη θέση αυτή επί 3 σχεδόν χρόνια(ως 12/07/1939), οπότε διορίστηκε διοικητής της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος. Με τον θάνατο του Μεταξά (Ιανουάριος 1941), ο βασιλιάς τού ανέθεσε την πρωθυπουργία της Ελλάδας(29/01/1941). Η ΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ Στις 06/04/1941, ο Κορυζής, πιστός στην παρακαταθήκη του προκατόχου του, απέρριψε το αίτημα των Γερμανών για απομάκρυνση των βρετανικών δυνάμεων από την Ελλάδα απορρίπτοντας(σχόλιο: 2 OXIσε έναν χρόνο στον Άξονα!) το τελεσίγραφο που του επέδωσε ο Γερμανός πρεσβευτής Erbach-Schönberg και οι Γερμανοί άρχισαν αμέσως την επίθεσή τους.Σε 10 ημέρες η Ελλάδα είχε αρχίσει να καταρρέει και η μισή χώρα βρίσκονταν ήδη στα χέρια των εισβολέων. Ο Κορυζής συμμετείχε(18/04) σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Ακολούθησε κατ’ ιδίαν συνομιλία του με τον βασιλιά Γεώργιο. Το τι ειπώθηκε ακριβώς σ’ αυτή τη συνομιλία δεν είναι γνωστό, αν και εικάζεται ότι οι 2 άνδρες διαφώνησαν ως προς την ενδεχόμενη μετακίνηση της ελληνικής κυβέρνησης στην αγγλοκρατούμενη Κύπρο. Ο Κορυζής εξήλθε συντετριμμένος από τη συνάντησή του με τον βασιλιά με κατεύθυνση την οικία του στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας. Ο βασιλιάς ανησυχώντας για τον Κορυζή έστειλε τον διάδοχο Παύλο στην οικία του πρωθυπουργού. Ενώ ο Παύλος μιλούσε με την σύζυγο του Κορυζή ακούστηκαν 2 πυροβολισμοί από τον 1ο όροφο της οικίας. Ο Κορυζής είχε αυτοκτονήσει με 2 σφαίρες στην καρδιακή χώρα. ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Ήταν 06/04/1941 κι ενώ ο ελληνικός στρατός απελευθέρωνε την μία πόλη μετά την άλλη στα βορειοηπειρωτικά βουνά, αντιμετωπίζοντας λίγο νωρίτερα με επιτυχία την εαρινή επίθεση του Ιταλικού στρατού, όταν ο Victor zu Erbach-Schönberg, πρεσβευτής του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα, επέδωσε το τελεσίγραφο για την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, στον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή. Το ιστορικό ΟΧΙ του Κορυζή, στις δυνάμεις που εκείνη την στιγμή κατείχαν σχεδόν το σύνολο των χωρών της Ευρώπης, δυστυχώς οι Έλληνες δεν το τιμούν. Στα ελληνικά σχολεία οι μαθητές διδάσκονται τον «μύθο του Πολυτεχνείου», αλλά όχι το έπος των οχυρών της «γραμμής Μεταξά». Ένα έπος που γράφτηκε από μια ηρωική απόφαση ενός αληθινού ΕΛΛΗΝΑ ΗΓΕΤΗ και 8.000 Ελλήνων στρατιωτών υπό τον στρατηγόΚωνσταντίνο Μπακόπουλο, που έδωσαν το αίμα τους αντιμετωπίζοντας 200.000 στρατιώτες, της μεγαλύτερης πολεμικής μηχανής της Ευρώπης. Την στιγμή που η Ευρώπη είχε παραδοθεί στην μπότα του γερμανικού Ράιχ, οι ΕΛΛΗΝΕΣ μαχητές τηςγραμμής Μεταξά όχι μόνο δεν ηττήθηκαν, αλλά συνθηκολόγησαν 20 μέρες αργότερα όταν πλέον η αντίσταση δεν είχε κανένα νόημα. Μια αντίσταση που εκτιμήθηκε ακόμα κι από τους Γερμανούς αντιπάλους, αφού είναι γνωστός ο λόγος του Hitler στο γερμανικό Reichstag, με τον οποίον εξυμνεί τον Έλληνα στρατιώτη. Όπως γνωστό είναι το γεγονός, ότι οι Γερμανοί αξιωματικοί και οπλίτες, απέδιδαν τιμές στους Έλληνες στρατιώτες όταν εξέρχοντο από τα πολυβολεία μετά την συνθηκολόγηση και επετράπη στους Έλληνες αξιωματικούς να φέρουν το ξίφος τους τιμητικά, καθ’ όλη την διάρκεια
της γερμανικής κατοχής. Ο Αλέξανδρος Κορυζής ήταν τραπεζίτης και πολιτικός. Διορίστηκε πρωθυπουργός από τον βασιλιά Γεώργιο Β’, με εισήγηση του ισχυρού άνδρα του καθεστώτος Κωνσταντίνου Μανιαδάκη, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του ΙωάννηΜεταξά(29/02/1941) κι ενώ η χώρα βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ιταλία. Ανέλαβε τα Υπουργεία Εξωτερικών, Παιδείας, Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας, όπως και ο προκάτοχός του. Στις 18/04/1941, κι ενώ η διάσπαση του μετώπου αμύνης από τους Γερμανούς θεωρείτο βεβαία, συγκλήθηκε σύσκεψη στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία»( η έδρα τότε της κυβερνήσεως) για να εκτιμηθεί η πολεμική κατάσταση. Ο Κορυζής προσφέρθηκε να παραιτηθεί και είχε μια έντονη συζήτηση με τον βασιλιά. Ξαφνικά σηκώθηκε και αποχώρησε από την σύσκεψη, αφού πρώτα φίλησε το χέρι του ανώτατου άρχοντα. Κατευθύνθηκε στην οικία του, που βρισκόταν στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας και κλείστηκε στο γραφείο του. Λίγα λεπτά αργότερα κατέφθασε στο σπίτι του ο διάδοχος Παύλος με εντολή του πατέρα του, ο οποίος είχε αντιληφθεί την παράξενη συμπεριφορά του. Δεν πρόλαβε να χαιρετίσει την σύζυγό του στο κατώφλι του σπιτιού του και ακούστηκε ο πυροβολισμός του τέλους. Ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής είχε αυτοκτονήσει με 2 σφαίρες στην καρδιά, σε ηλικία 56 ετών. Ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός, η ελληνική Πολιτεία το θεωρεί, καθώς φαίνεται, μείζονος σημασίας και δεν το εορτάζει. Το μεταπολιτευτικό τερατούργημα, έχει μια «δυσκολία» με τις εορτές που εξυψώνουν το εθνικό συναίσθημα των Ελλήνων. Έχει ένα γενικότερο «πρόβλημα» με κάθε τι που εμπεριέχει τον όρο «εθνικό». Όπως επίσης και με τον ηρωισμό που επέδειξαν άντρες σαν τον Κορυζή και τον Μεταξά. Είναι γνωστή η προσπάθεια της «προοδευτικής» θολοκουλτούρας να αποσιωπά καταστάσεις, γεγονότα και πρόσωπα που δεν ανήκουν στην δική της ιδεολογική κατεύθυνση. Η «απεθνικοποίηση» των πάντων επετεύχθη και επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων η μελέτη και η απόδοση τιμών, σε ανθρώπους που τίμησαν το δημόσιο αξίωμά τους, δρώντας με αξιοπρέπεια και δίνοντας ακόμα και την ζωή τους.