Παραφράζοντας τους στίχους του Νικόλα Άσιμου…..
Έχουμε πόλεμο είχε πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την πανδημία του Κορωνοϊού και για αυτό άλλωστε η χώρα ζει σε συνθήκες με έκτακτα μέτρα και σκληρούς περιορισμούς.
Πως γίνεται όμως ο αρχηγός μιας χώρας που είναι σε πόλεμο να συνεχίζει την ζωή του σαν να έχει ο μήνας εννιά; Ο Μητσοτάκης που προχθες έπαιζε ανέμελος τένις ενώ πριν από καιρό είχε βρεθεί σε κορωνο τσιμπούσι στην Ικαρια και παλιότερα στην γνωστή εξόρμηση στην Πάρνηθα δεν δείχνει να έχει επιβάλει κανένα περιορισμό στον ίδιο του τον εαυτό λόγω της πανδημίας.
Κυκλοφορεί ανενόχλητος όπου γουστάρει και ότι ώρα γουστάρει. Και όχι μόνο στα πλαίσια των υποχρεώσεων του σαν πρωθυπουργός αλλά και στις προσωπικές του στιγμές.
Δεν έχει τηρήσει κανένα περιοριστικό μέτρο από αυτά που καλεί τους άλλους να εφαρμόσουν. Δεν έχει μπει ποτέ σε ΜΕΤΡΟ ή λεωφορείο για να πάει στη δουλειά του. Δεν έχει χρειαστεί ποτέ να στείλει sms για να πάει να περιμένει στην ουρά έξω από το σουπερ μάρκετ για να ψωνίσει τα απαραίτητα για ζήσει η οικογένεια του.
Δεν έχει υποστεί καμία περικοπή στον μισθό του και δεν έχει υποχρεωθεί να ζήσει την οικογένεια με τα 534 ευρώ τον μήνα, ούτε βέβαια έχει υποχρεωθεί να μείνει χωρίς χρήματα γιατί δούλευε ανασφάλιστος και δεν δικαιούται καμία παροχή ή επίδομα από αυτά τα λιγοστά που δίνει η κυβέρνηση σε όσους είναι σε αναστολή.
https://youtu.be/L40_XqUmUFY
Πως μπορεί να νιώσει τον κόσμο αυτός ο άνθρωπος που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να περνάει καλά αδιαφορώντας για το πως ζουν οι υπήκοοι του;
Ένας βασιλιάς γυμνός και στην ψυχή και στα υπόλοιπα…….
Aφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια.
Θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια,
να ξαναγίνω καβαλάρης
και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ,
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ.
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;
Μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω.
Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις.
Πρότεινέ μου κάποια λύση
δε θα σου παρα κοστήσει.
Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
Για το χαμένο μου αγώνα
που τ’ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν
Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους.
Έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
πως να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ,
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ.
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;
Κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω.
κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου ‘ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις.
Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
Για το χαμένο μου αγώνα
που τ’ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν