Θα σταυρώσουμε σαν τον Σπάρτακο ή θα σταυρωθούμε σαν δούλοι;

Οξύμωρος ο τίτλος αυτού του κειμένου. Αντιφατικός, μπερδεμένος. Γιατί ο Σπάρτακος και υπήρξε δούλος, αλλά και σταυρώθηκε ( κατ΄άλλους , που είναι και το πιο πιθανό, σκοτώθηκε στη μάχη), εκεί στο δρόμο από την Ρώμη προς την Καπύη, μαζί με τους 6.000 συντρόφους του. Το όνομά του όμως έμεινε αιώνια στην Ιστορία, σαν τον άνθρωπο που δεν υποτάχτηκε στη μοίρα του. Στη μοίρα που του όρισαν οι αφέντες της εποχής. Σήκωσε το ανάστημά του και κονταροχτυπήθηκε με τις άτρωτες λεγεώνες, αποφασισμένος να ζήσει ελεύθερος. Αποφασισμένος όμως και να πεθάνει ελεύθερος. Το ήξερε ότι η γέννα της Ελευθερίας είναι επώδυνη. Όμως το τόλμησε.
Ο Σπάρτακος ήταν Θράκας και έπειτα από μια σύγκρουση με τους Ρωμαίους, πιάστηκε
αιχμάλωτος πολέμου, βρέθηκε αρχικά δούλος σε ορυχείο και κατόπιν πουλήθηκε σαν μονομάχος στη σχολή του Γναίου Λέντουλου Βατιάτου στην Καπύη της Καμπανίας. Το 73π.Χ. μαζί με μερικούς άλλους σκλάβους, κατάφεραν να δραπετεύσουν χρησιμοποιώντας ως όπλα μαγειρικά σκεύη. Στο δρόμο λήστεψαν μια εφοδιοπομπή με όπλα, και έτσι οπλισμένοι κατέφυγαν στις πλαγιές του Βεζούβιου. Έκτοτε με αρχηγό τον Σπάρτακο διενεργούσαν επιδρομές στις γειτονικές περιοχές. Στην ομάδα τους άρχισαν να προσχωρούν και άλλοι δούλοι και κατατρεγμένοι, και έτσι σε λίγες εβδομάδες δημιουργήθηκε ένας μικρός στρατός. Οι Ρωμαίοι αρχικά, έστειλαν εναντίον τους 3.000 στρατό, με αρχηγό τον πραίτορα Γάιο Κλαύδιο Γλάβρο. Ο ρωμαϊκός στρατός εγκλώβισε τους επαναστάτες σε μια απότομη πλαγιά του Βεζούβιου. Αυτοί όμως με μια παράτολμη ενέργεια καταρριχήθηκαν από μια απόκρημνη αφύλακτη πλευρά, με αυτοσχέδια σχοινιά από κλήματα. Αιφνιδίασαν και εξολόθρευσαν σχεδόν όλο το στρατό, μαζί με τον πραίτορα. Άλλη φορά εξολόθρευσαν και μια μεγαλύτερη δύναμη, υπό τον πραίτορα Πόπλιο Βαρίνο. Παίρνοντας πλήθος λαφύρων και οπλισμού, ο Σπάρτακος μέχρι το 72π.Χ. είχε καταστεί κύριος της Καμπανίας. Λεηλάτησε πλήθος πόλεων, όπως το Μεταπόντιο, το οποίο και κατέστρεψε, και έφτασε στο σημείο ν΄αποκτήσει πολυάριθμο ιππικό, καθώς και περί τις 70.000 άνδρες. Μετά από πολλές περιπέτειες και μάχες, οι Ρωμαίοι έστειλαν τον στρατηγό Μάρκο Λικίνιο Κράσσο, αποφασισμένοι να βάλουν τέλος στην εξέγερση. Έπειτα από πολλές ήττες των Ρωμαίων, η τελική μάχη δόθηκε στα Βασιλικάτα της Λουκανίας, στις όχθες του ποταμού Σιλάρου, την Άνοιξη του 71π.Χ. Οι επαναστάτες (35.000 χιλ.) πολέμησαν με γενναιότητα, αλλά τελικά η συνοχή και η πειθαρχεία των ρωμαϊκών στρατευμάτων τους κατέβαλε. Ο Σπάρτακος σκοτώθηκε και οι αιχμάλωτοι δούλοι, 6.000 χιλ. περίπου σταυρώθηκαν για παραδειγματισμό κατά μήκος της Αππίας οδού, στο δρόμο προς την Καπύη.
Μπορεί η επανάσταση του Σπάρτακου να πνίγηκε στο αίμα, προκάλεσε όμως αναστάτωση και προβληματισμό στην καρδιά της ρωμαϊκής επικράτειας. Περιόρισαν έκτοτε τους δούλους που προέρχονταν από αιχμαλωσία πολέμου, βελτίωσαν τις συνθήκες ζωής τους και τους μορφωμένους τους αξιοποιούσαν σε ανάλογα πόστα, ή και τους απελευθέρωναν.
Ο Σπάρτακος έμεινε στην Ιστορία σαν μια ευγενική μορφή ήρωα, ανδρείος και υψηλόφρονας, με αγάπη για την Ελευθερία. Μέσα από έργα κινηματογραφικά ή λογοτεχνικά, έμεινε το αιώνιο σύμβολο της αντίστασης ενάντια στην καταπίεση και την σκλαβιά.
Και μεις; Ζώντας έγκλειστοι στο Circus Maximus της ενωμένης τους Ευρώπης, αναμένουμε καθημερινά τις διαταγές των υπάτων τους, των πραιτόρων τους, των επιτρόπων, της καγκελαρίας, των γραμματέων και Φαρισαίων και των άλλων σταυροφόρων της πειθαρχίας και ηθικής του ανήθικου πολιτισμού τους. Μας εκπαιδεύουν ψυχολογικά για να στραφούμε και να μονομαχήσουμε, η μία τάξη εναντίον της άλλης, μας στιγματίζουν σαν χοιρίδια και απολωλότα μαύρα πρόβατα, σαν πειραματόζωα που πρέπει αγόγγυστα να μπουν στην στρέβλα της στρεβλής νέας Τάξης τους.
Κοιτάμε εναγωνίως το χέρι τους, όπως οι μελλοθάνατοι τον Καίσαρα, αν μας κάνουν like ή dislike, αν μας το κουνήσουν επιτιμητικά, σαν σε άτακτα απροσάρμοστα παιδιά, ή ακόμα αν μέσα από την γροθιά τους πεταχτεί το μεσαίο δάκτυλο, προσβολή στο πρόσωπό μας, προσβολή και στην κλεμμένη Αφροδίτη μας.
Όποιος πίστεψε ότι στον αιώνα μας, στην εποχή μας, έχει εκλείψει η έννοια του res,εμείς είμαστε δυστυχώς τα ζωντανά παραδείγματα ότι όποιος αφήσει να υποδουλωθεί ο νους και η ψυχή του, στο τέλος σύρεται ολόκληρος στις αρένες των Κολοσσαίων , θέαμα και τέρψη των αφεντάδων.
Ο Σπάρτακος ήταν Θράκας, δηλαδή Έλληνας. Ήξερε ότι η Ελευθερία γεννιέται μέσα από τις επιτόκιες ωδίνες του αγώνα και της πάλης. Όμως το ετόλμησε. Υπήρξε δούλος. Ήθελε όμως να ζήσει και να πεθάνει ελεύθερος.
Εμείς είμαστε Έλληνες. Δεν αντέχουμε για πολύ την δουλεία. Ξέρουμε ότι η Ελευθερία γεννιέται μέσα από πόνο. Πρέπει να το τολμήσουμε. Σε λίγες μέρες, την πρώτη Κυριακή του Μαίου, ας πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες μας, ας προσέλθουμε στο πεδίο της δικής μας μάχης. Ας κρατάμε μαζί και τον κατάλληλο σταυρό, δεν είναι δα και τόσο βαρύς, όπως ο σταυρός που μαρτύρησε ο Σπάρτακος. Ο δικός μας σταυρός είναι μικρούλης, χωράει στην χούφτα μας, είναι τυπωμένος σ΄ένα απλό ψηφοδέλτιο. Σ΄ένα κατάλληλο όμως ψηφοδέλτιο, που μπορεί να διώξει τους υπάτους, τους ανθυπάτους, τους κήνσορες και τους πουλημένους συγκλητικούς της εποχής μας.
Ave Caesar
Οι μελλοθάνατοι
Στις 6 Μαίου
Θα σας μαυρίσουν και θα σας σταυρώσουν
Εκεί, στο δρόμο για την κάλπη.
Με εκτίμηση
Αγγελική Π.