Βαφτίζοντας ηγέτες απλούς όσο και ανεπαρκείς διαχειριστές

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι μόνο πολιτικό μα θάλεγα και κοινωνιολογικό, τις διάφορες ομάδες που δημιουργούνται στο διαδίκτυο, οι οποίες στηρίζουν διάφορους πολιτικούς αρχηγούς, τους οποίους και αποκαλούν «ηγέτες».
Στο μέτρο και το βαθμό που οι παραπάνω αναφορές γίνονται για πολιτικούς «παλαιάς κοπής», με την έννοια πολιτικούς που τους ζήσαμε 10, 15, 20, 25, 30 χρόνια, διερωτώμαι ποιο ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ, ή «περίπου» ποιο ήταν, για να διευκολύνω, το «ηγετικό» έργο τους στο παρελθόν, το οποίο σήμερα μας δίνει το δικαίωμα να τους βαφτίζουμε «ηγέτες».
Σ’ όλους αυτούς τους «ηγέτες» μπορεί να τεθεί το απλό ερώτημα : «Μπορείτε να μου
αναφέρετε τα τελευταία 30 χρόνια, ΕΝΑ, ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑ, όχι περισσότερα, ΕΡΓΟ ΠΝΟΗΣ που αφήσατε κληρονομιά στο τόπο;»
Διότι, για να χριστείς «ηγέτης», πρέπει να έχεις αφήσει ΕΝΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΡΓΟ ΠΙΣΩ ΣΟΥ, όχι συγκυριακό, που να άντεξε όσο ήσουν εσύ στη πρωθυπουργική ή υπουργική καρέκλα, αλλά να άντεξε στο χρόνο, και να λέμε, μάλιστα, τούτο το έργο πνοής, τούτη η μεταρρύθμιση πνοής, ανήκει σ’ αυτόν, ή σ’ αυτήν.
Πολύ φοβάμαι ότι ίσως το μόνο έργο πνοής, το ανεπανάληπτο έργο που μας αφήνουν οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου αυτού τα τελευταία 25-30 χρόνια, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΣΗΜΑΔΕΥΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΥΟ ΓΕΝΙΕΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ…