Για τη γλυκανάλατη τηλεοπτική επανεμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος εμφανίστηκε δέκα χρόνια μετά την παραίτησή του από την πρωθυπουργία ως αθώα περιστερά που δεν ήξερε τίποτε για το έγκλημα, δεν έχουμε να πούμε πολλά.
Από τον Μανώλη Κοττάκη
Σε όσους έχουν μνήμη προκάλεσε θυμηδία. Αφού δεν έχει να επιδείξει τίποτε από την πρωθυπουργία του, εκτός από αίμα, δάκρυα και ιδρώτα, σήμερα διεκδικεί την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με λάβαρο τις φωτογραφίες του πατρός του και του παππού του. Με την ιδέα ότι το επώνυμό του είναι ισχυρότερο από τους συνυποψηφίους του. Όμιλος αναμνήσεων κατήντησε η Ελλάς.
Όταν ο κύριος Παπανδρέου απαντήσει σε όσα του καταλογίζει ο πρόεδρος Ομπάμα στο βιβλίο του για τις ευθύνες του στην κρίση χρέους -τον εξευτελίζει-, όταν απαντήσει γιατί σε έγγραφα που αποκαλύφθηκαν από τον Μιχάλη Ιγνατίου εμφανίζεται να θέλει την εμπλοκή του ΔΝΤ στην Ευρώπη από τον Φεβρουάριο του 2009 και όταν απαντήσει γιατί ο Μπομπ Τράα του ΔΝΤ διέταζε σε mail του τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου να αναθεωρήσει τα στατιστικά στοιχεία του ελλείμματος του 2009 «γρήγορα, σιωπηρά και με εχεμύθεια», ίσως ασχοληθούμε μαζί του. Και, βεβαίως, όταν απαντήσει σε αυτό που αποκάλυψε ο Ανδρέας Λοβέρδος τον Αύγουστο του 2018 στον ρ/σ News 247 ότι ετοίμαζε το 2010 ειδικό δικαστήριο για να παραπέμψει τον Καραμανλή κατόπιν οχλήσεως των ξένων. Tότε, ναι!
Όταν απαντήσει σε αυτά τα ολίγα, θα λάβουμε και εμείς σοβαρά υπόψη τα λεγόμενά του. Οι σκοτούρες που περνά ο ελληνικός λαός αυτή την εποχή, όμως, δεν μας επιτρέπουν πολυτέλειες για πολιτικό ρετρό και για πληγές του παρελθόντος. Δόξα τω Θεώ, στοιχεία και ντοκουμέντα για το επόμενο βιβλίο μου μετά 10 χρόνια, για την αλλοίωση του ελλείμματος, υπάρχουν άφθονα. Η Ιστορία θα γραφτεί, αν μας αξιώσει ο Θεός. Το αληθινό θέμα που προκύπτει, όμως, από την επανεμφάνιση Παπανδρέου και θα επικεντρωθούμε σήμερα είναι κάτι που τον ξεπερνά:
Ως φαίνεται, η διαπλοκή, παλαιά «τζάκια» κυρίως, επιχειρεί να αναστήσει το ΠΑΣΟΚ για να το βάλει σφήνα μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ και να ποδηγετήσει τις εξελίξεις. Για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της προφανώς. Να γιατί υποστηρίζω καιρό τώρα ότι η εκλογή αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ έχει σημασία που ξεφεύγει από τα στενά όρια του μικρού αυτού κόμματος και θα μας αποκαλύψει στο φως της ημέρας πώς αντιλαμβάνονται οι βασικοί παίκτες του συστήματος τον δημόσιο βίο της χώρας: εξαρτημένο ή ανεξάρτητο;
Ως φαίνεται, η διαπλοκή αξιοποιεί την επανεμφάνιση του κυρίου Παπανδρέου για να διαπραγματευτεί με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η υποδοχή της υποψηφιότητάς του είναι ενδεικτική – μόνο κόκκινο χαλί δεν έστρωσαν κάποιοι για να υποδεχθούν τον Γιώργο. Βεβαίως, κανείς Παπανδρέου δεν μπορεί να έχει τύχη σε αυτή τη χώρα, αν δεν υπάρχει λαός να τον ακολουθήσει. Δεν φταίει για όλα η διαπλοκή. Ο Ελλην, ωστόσο, έχει μέσα στις σκοτούρες του την τάση να ξεχνά, αν δεν του θυμίζει κάποιος τα δεδομένα. Και, εν προκειμένω, έχουμε ακόμη μία επανάληψη του έργου ως φάρσα. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εξελέγη στην πρωθυπουργία το 1990 με τη στήριξη της διαπλοκής, που ήθελε να εκδικηθεί τον Ανδρέα Παπανδρέου για το εγχείρημα Κοσκωτά. Και, όταν οι εκδότες της εποχής τον εκδικήθηκαν επαρκώς, άπαντες άλλαξαν τις καταθέσεις τους στο Ειδικό Δικαστήριο και στράφηκαν κατά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Ο οποίος πάσχιζε τότε να μοιράσει «ακριβοδίκαια» το Ταμείο Ανάκαμψης της εποχής. Οπως σήμερα ο Κυριάκος. Σήμερα ζούμε το ίδιο έργο σε παραλλαγή: Δυνάμεις στις οποίες στηρίχθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να αποκτήσει ευνοϊκό επικοινωνιακό περιβάλλον και να ανέλθει στην εξουσία στρέφονται κατ’ ουσίαν εναντίον του με όπλο τους τον Γιώργο Παπανδρέου. Το σχέδιο Παπανδρέου είναι, σύμφωνα με εξομολογήσεις συνεργατών του στον υπογράφοντα σε ανύποπτες στιγμές, το εξής: Να αυξήσει τη δύναμη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές με απλή αναλογική από το 8% στο 10%-12% και είτε να αποτελέσει κυβερνητικό εταίρο σε κυβέρνηση συνεργασίας (της Ν.Δ. ή του ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο την ανάληψη του υπουργείου Εξωτερικών και αποστολή την «επίλυση» των Ελληνοτουρκικών) είτε να προκαλέσει δεύτερες εκλογές (με στόχο να επαναπατρίσει από τον ΣΥΡΙΖΑ πασοκογενείς ψηφοφόρους και να αλλάξει υπέρ του τον συσχετισμό εντός της Κεντροαριστεράς).
«Αλλάζει η συζήτηση, αν τυχόν εμείς ανεβαίναμε στο 15% και ο ΣΥΡΙΖΑ έπεφτε στο 25%» μας εξομολογήθηκαν ιεροκρυφίως συνεργάτες του κυρίου Παπανδρέου, που ονειρεύονται την πολιτική ανάσταση του ΠΑΣΟΚ. Στο πλαίσιο αυτό, οι λεγόμενοι «sleepers Παπανδρέου», που έχει εγκαταστήσει το ΠΑΣΟΚ -τη αφελεία της Ν.Δ.- τόσο εντός του κρατικού μηχανισμού (Μαξίμου, υπουργεία και ΔΕΚΟ) όσο και εντός του ΣΥΡΙΖΑ, θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία εντυπώσεων. Θα παραμείνουν στα μεγάλα κόμματα όσο η παρουσία τους εκεί εξυπηρετεί τον σχεδιασμό Παπανδρέου και, την κρίσιμη στιγμή, θα αρχίσουν να επιστρέφουν στο ΠΑΣΟΚ για να προκαλέσουν, με τη βοήθεια τμήματος της μιντιακής διαπλοκής, πολιτικές εντυπώσεις. Γνωρίζουμε και ονόματα τα οποία θα παλιννοστήσουν στο ΠΑΣΟΚ από τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, εναντίον των οποίων ο κύριος Παπανδρέου, όχι τυχαία, κήρυξε διμέτωπο αγώνα με τη συνέντευξή του στον Νίκο Χατζηνικολάου. Αυτό δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι η απόπειρα Παπανδρέου να επιστρέψει στον τόπο του εγκλήματος θα είναι ανέφελη. Και οι κοιμισμένοι κάποτε ξυπνούν. Η πραγματικότητα, όμως, δεν αλλάζει. Το έργο το έχουμε ξαναδεί, θα τεθεί σε εφαρμογή και είναι προβλέψιμο στον σχεδιασμό του. Το ζήτημα είναι αν θα είναι προβλέψιμος και ο ελληνικός λαός. Ή αν αυτή τη φορά θα κάνει την έκπληξη και θα συντρίψει τα συστήματα. Ιδωμεν.