Κώστα Δημ Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)
Υπάρχει σύγχυση εννοιών, άγνοια και πλημμυρίδα υπερ (παρα) πληροφόρησης. Τι άραγε , ποιο αγαθό: η Ελευθερία ή η Υγεία και η ζωή πλήττεται περισσότερο από τον Κορωνοιό;. Όλοι έχουν γνώμη, άποψη, θέση, αλλά ευάριθμοι διαθέτουν πραγματική γνώση συνεπεία μελέτης και αντικειμενικής ενημέρωσης. Ένα πρόσφατο , χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εντύπωση σε σημαντική μερίδα του κόσμου – διεθνώς- ότι με τους περιορισμούς εξαιτίας του covid 19 που επιβάλλονται , χάνουν την ελευθερία τους, με αποτέλεσμα να αγανακτούν, και να παραφέρονται. Ακούγονται και αναρτώνται σε πανό συλλαλητηρίων , συνθήματα όπως: «Να πάρουμε πίσω την ελευθερία μας»(;). Όχι (περιέργως): την υγεία μας, την ζωή μας (!).
Κατ’ αυτούς λοιπόν το ανησυχητικό διακύβευμα είναι πως από τον Κορωνοιό κινδυνεύει η ελευθερία και όχι η υγεία και η ζωή μας (!).
Όμως το ζητούμενο /βασική προτεραιότητα , δεν είναι η απώλεια της ελευθερίας , αλλά της ζωής. Ζήτημα κοινής λογικής. (Σ.Σ Βέβαια ισχύει το γνωστό: «η κοινή λογική /κοινός νους, δεν είναι τόσο κοινός, όσο κοινώς πιστεύεται». Πρόκειται για είδος εν ανεπαρκεία, σε κάθε κοινωνία). Αν υπήρχε η γνώση –και η συνειδητοποίηση βέβαια –των ανθρώπων περί της έννοιας του συνόλου, της ένταξης στην κοινωνία, που (αυτόματα) δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις, τότε δεν θα πρότασσαν –αυτοί που το πράττουν –ως υπέρτατη αξία και αξιολόγησή τους την «Ελευθερία».
Η τελευταία επηρεάζεται απόλυτα, όχι μόνον λόγω κανόνων, νόμων, υποχρεώσεων, που απορρέουν από την ένταξη των ατόμων σε Κράτος / Πολιτεία ,αλλά και λόγω συγκυρίας.
Οι περιορισμοί ελευθεριών γίνονται υποχρεωτικοί κάτω από ιδιαίτερες , έκτακτες ανάγκες, εμφάνιση ειδικών συνθηκών.
Αν, ο κανόνας/αξίωμα, αυτό δεν ισχύει ,τότε οδηγούμαστε σε κοινωνική κρατική αυτοδιάλυση. Είναι πλάνη /μύθος η (κυρίαρχη) άποψη πως η ελευθερία είναι ίσως το πολυτιμότερο αγαθό.
Υπάρχουν άλλα πολύ πολυτιμότερα σας διαβεβαιώνω. Δεν είναι αντικείμενο του άρθρου να σταθώ σε αυτό. Θα θυμίσω μόνον πως μιλάμε για κάτι που στην πραγματικότητα (στην χώρα μας, αλλά και παντού στον πλανήτη Γη) δεν υφίσταται. Τουλάχιστον σε απόλυτο βαθμό. Υπάρχουν ποικιλώνυμοι , ποικίλοι περιορισμοί ελευθεριών σε συνάρτηση με τα πολιτικά συστήματα που ισχύουν παγκοσμίως. Βέβαια και η κοινωνική συνοχή, τάξη και ευνομία, απαιτεί νόμους , κανόνες, υποχρεώσεις, που –αναγκαστικά- περιορίζουν τις ατομικές ελευθερίες κυρίως. ‘Αρα –για τους αγωνιούντες – εκείνο το οποίο έχει σημασία δεν είναι μήπως χαθεί το αυτονόητο /αυθύπαρκτο: η απώλεια ελευθεριών , αλλά ο βαθμός της συρρίκνωσής τους.
Στα ολοκληρωτικά /τυραννικά καθεστώτα πχ έχουμε κ α τ ά ρ γ η σ ή τους (!). Στα λοιπά – και τα Δημοκρατικά φυσικά – εφαρμόζονται : π ε ρ ι ο ρ ι σ μ ο ί (υποχρεωτικοί /αναγκαίοι) ώστε να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή τους.
ΥΓ Συνιστάται σε όλους τους γενναιόψυχους αντιδραστικούς , ως προς τους περιορισμούς λόγω Κορωνοιού, να μην αισθάνονται πνιγμονή. Ούτε (ατταβιστικά 😉 να ξυπνούν μέσα τους οι Μεσολογγίτες, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, οι αγωνιστές του 1821.
Δεν έχασαν την πλήρη ελευθερία τους ( σ.σ πώς να χάσεις κάτι που δεν έχεις;) απλώς αυξήθηκαν αναγκαστικά οι περιορισμοί κάποιων ατομικών δραστηριοτήτων τους.