Κώστα Δημ Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)
Διολοισθαίνουμε από κάθε κοινωνική, δημοκρατική, λογική πορεία.
Εκμεταλλεύονται τα πάσης φύσεως «φρικιά» την θλιβερή συγκυρία.
Η πολιτεία –εδώ και δεκαετίες- παρακολουθεί … ωσεί παρούσα (!).
Αδυνατεί, δεν επιθυμεί, πολιτικοκοστολογεί, αδρανεί, απούσα.
Όλοι (σχεδόν) οι πολιτικοί σχηματισμοί, υπόσχονται τάξη και ασφάλεια.
Οι πολίτες ζουν με διαρκεί ανασφάλεια.
Ακόμα και οι φυλασσόμενοι χώροι, δεν προστατεύονται επαρκώς. Αμφισβητούνται οι θεσμοί, εντείνονται οι τραμπουκισμοί διαχρονικώς. Eικόνα ήκιστα κολακευτική για (υποτιθέμενη) πολιτεία δημοκρατική. Οι μειονότητες επιβάλλονται –δημοκρατικώ δικαίω;- στην πλειονότητα (!).
Το δίκαιό τους ποδηγετεί την ολότητα.
Δυσεξήγητα, παρανοϊκά, αλλά τελικά αποδεκτά πράγματα συμβαίνουν χωρίς το (Φ ε ρ ό μ ε ν ο ως) Κράτος να επιλαμβάνεται, να παρεμβαίνει , να τα σταματά. Ασύδοτες οι ποικιλώνυμες ορδές, μπαχαλάκηδων, περιθωριακών, αναρχοαυτόνομων , «ακτιβιστών», αλωνίζουν και κάνουν σαματά. Το Κράτος συνεχώς διασύρεται , εξευτελίζεται.
H πολιτική Μαριωρή χτενίζεται με αποτέλεσμα οι πολίτες να εθίζονται στον … μιθριδατισμό. Συμμορίες ανηλίκων περιφέρονται σε κάθε πόλη και χωριό. Κάποτε, κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο χωρατό.
Τώρα πια τείνει να γίνει «θεσμός», το συνηθίσαμε και αυτό.
Αλλά εκείνα που διαδραματίζονται στα ΑΕΙ είναι εξωφρενικά , απογοητευτικά.
Βέβαια πρέπει να διαφυλαχτεί (ως κόρη οφθαλμού;) το Άσυλο το πανεπιστημιακό.
Μπροστά στην διαβόητη, παντοδύναμη αυτή «δημοκρατική κατάκτηση» η πολιτεία … ωχριά!…
Τα ΑΕΙ κατάντησαν –λόγω Ασύλου – κοπρώνες όπου ανακουφίζονται οι πάσης φύσεως Ασυλίτες και αλήτες.
Διακινητές ναρκωτικών, βιαστές, κατασκευαστές εμπρηστικών μηχανισμών , εκκολαπτόμενοι έκνομοι και τρομοκράτες και κάθε αντικοινωνικό σύμφυρμα, ενδημεί στα Πανεπιστήμια επειδή υπάρχει δυσεξήγητη ανοχή, αλλά και γιατί κάποιοι τους κάνουν πλάτες.
Προπηλακίζονται καθηγητές και πρυτάνεις, χτίζονται ζωντανοί προφανώς για να στεριώσει το «γεφύρι της Άρτας» του πανεπιστημιακού Ασύλου.
Τους κρεμούν ταμπέλες εξευτελιστικές. Διακινούν … κηδειόχαρτα Πρυτάνεων και ξυλοφορτώνουν , σε ώρα μαθήματος καθηγητές (!).
Πρόκειται για νεόφερτες κ ο ι ν ω ν ι κ ο δ ι α λ υ τ ι κ έ ς απαράδεκτες πρακτικές.
Οι αρμόδιοι … παρακολουθούν, δεν παρεμβαίνουν , απλώς καλούν αλλήλους να … καταδικάσουν το γεγονός. Λες και η ριζική αντιμετώπιση των καταστροφών από σεισμό δεν πρέπει να γίνεται με κτήρια αντισεισμικά , αλλά με περιγραφές των ζημιών που έγιναν εκτός και εντός (;).
Δεν είναι αρκετή η ειδησεογραφική αναφορά, κάθε φορά. Εκείνο που έχει σημασία /αξία είναι η συνειδητοποίηση από όλους – πολίτες και πολιτεία, στο που βαδίζουμε, ως κοινωνία. Το να σχολιάζουμε, να … «πέφτουμε από τα σύννεφα» όταν συμβαίνουν όλα αυτά, δεν οδηγούμαστε πουθενά.
Το να αυτοαναγορευόμαστε ως αέναοι θλιβεροί Δ ι α π ι σ τ ω τ έ ς μας απαξιώνει περαιτέρω θεαματικά!.
Είναι χρέος του Κράτους να δράσει επιτέλους αποτελεσματικά. Φτάνουν οι διαπιστώσεις, τα α λ λ η λ ο δ ε ι ξ ί μ α τ α, που δεν οδηγούν πουθενά.
ΥΓ Αν τα κόμματα λόγω Π.Κ (=πολιτικού κόστους) επιμένουν στον ρόλο του αμέτοχου παρατηρητή , ας κάνουν ένα Δημοψήφισμα με το ερώτημα στο λαό: «Αν επιθυμεί η παρανομία και η αυτοδικία να συνεχιστεί (!).