Ο πρώην συντάκτης του Al Arabiya English γράφει ότι, η Αμερική αποτυγχάνει στην περιοχή και συντάσσεται με το Ιράν ενώ διαλύει τα τελευταία 70 χρόνια περιφερειακής τάξης.
Η σχέση Σαουδικής Αραβίας-ΗΠΑ βρίσκεται σε κρίση. Ως Σαουδάραβας που πήγε στο κολέγιο στις ΗΠΑ, αγαπά την Αμερική και θέλει να τη δει ισχυρή, με ενοχλεί όλο και περισσότερο η μη πραγματικότητα της αμερικανικής συζήτησης για το θέμα, η οποία συχνά αποτυγχάνει να αναγνωρίσει πόσο βαθύ και σοβαρό έχει μεγαλώσει το ρήγμα.
Μια πιο ρεαλιστική συζήτηση θα πρέπει να επικεντρωθεί σε μια λέξη: «Διαζύγιο». Όταν ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα διαπραγματεύτηκε την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, εμείς οι Σαουδάραβες καταλάβαμε ότι επιδίωκε τη διάλυση ενός γάμου 70 ετών.
Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε; Άλλωστε, τα ελαττώματα της συμφωνίας είναι γνωστά. Ανοίγει τον δρόμο για το Ιράν προς μια πυρηνική βόμβα. Γεμίζει το πολεμικό σεντούκι του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν, το οποίο έχει εξαπλώσει πολιτοφυλακές σε όλο τον αραβικό κόσμο οπλισμένες με πυρομαχικά ακριβείας, για να ακρωτηριάσουν και να σκοτώσουν ανθρώπους που προηγουμένως κοίταζαν την Αμερική για να τους βοηθήσουν να εγγυηθούν την ασφάλειά τους.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν συμμετείχε σε μια διάσκεψη στο Νεγκέβ, την οποία διοργάνωσε ο Υπουργός Εξωτερικών Yair Lapid και στην οποία συμμετείχαν αρκετοί Άραβες υπουργοί Εξωτερικών. Ο Blinken χρησιμοποίησε αυτή την ευκαιρία για να χαρτογραφήσει το ρήγμα που έχει δημιουργήσει η πυρηνική συμφωνία παρουσιάζοντας μια εικόνα περιφερειακής αλληλεγγύης, αλλά η περιοχή δεν εξαπατάται.
Πωλείται ανειλικρινά στο αμερικανικό κοινό ως συμφωνία ελέγχου των όπλων, η συμφωνία είναι μια επίθεση στην περιφερειακή τάξη που οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκατέστησαν στον απόηχο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ρητά εχθρική προς τη Σαουδική Αραβία, για να μην πω τίποτα για τον άλλο μεγαλύτερο σύμμαχο της Αμερικής στην περιοχή, το Ισραήλ, η συμφωνία αντικαθιστά την πρώην υπό την ηγεσία των ΗΠΑ δομή περιφερειακής ασφάλειας με ένα σύστημα στο οποίο το Ιράν, υποστηριζόμενο από τη Ρωσία και την Κίνα, γίνεται ο νέος υπεργολάβος της Αμερικής. Οι πρώην σύμμαχοι της Αμερικής —τα κράτη του Κόλπου και το Ισραήλ— υποβιβάζονται σε δεύτερη βαθμίδα.
Την περασμένη Παρασκευή, καθώς ο Μπλίνκεν ετοιμαζόταν για το ταξίδι του στο παλιό κιμπούτς του Ντέιβιντ Μπεν Γκουριόν στο Σντε Μπόκερ, η πολιτοφυλακή Χούτι που υποστηρίζεται από το Ιράν εξαπέλυσε επίθεση με ρουκέτα εναντίον της Aramco στη Τζέντα. Αυτή η επίθεση ήταν μόνο η τελευταία σε μια μακρά σειρά από θρασύδειλες επιθέσεις που έχει πραγματοποιήσει το Ιράν, είτε απευθείας από το δικό του έδαφος είτε έμμεσα μέσω πληρεξουσίων.Δεν πάει πολύς καιρός πριν που οι Ηνωμένες Πολιτείες παρουσιάστηκαν στους συμμάχους τους ως η ασπίδα τους, ενάντια σε όλους τους παράγοντες που επιδίωκαν την περιφερειακή ηγεμονία. Το σύνθημα της συμμαχίας ήταν η συλλογική άμυνα.
Αντί για φιλία, η Αμερική φαίνεται πιο διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει τους παλιούς της φίλους ως ανθρώπινες ασπίδες για το Ιράν. Νωρίτερα αυτό το μήνα, όταν το Ιράν πραγματοποίησε επίθεση με βαλλιστικό πύραυλο κοντά στο προξενείο των ΗΠΑ στο Ερμπίλ του Ιράκ, ισχυρίστηκε ψευδώς ότι στόχευε μια ισραηλινή εγκατάσταση. Στη συνέχεια, ανώτερος αξιωματούχος Μπάιντεν επιβεβαίωσε τον ιρανικό ισχυρισμό. Ενώ άλλοι αξιωματούχοι αργότερα το διέψευσαν, η ζημιά έγινε. Ένας Αμερικανός αξιωματούχος είχε βοηθήσει το Ιράν να αξιοποιήσει στο έπακρο την προπαγάνδα του με δράση.
Για τα αραβικά κράτη της περιοχής, και ειδικά για τη Σαουδική Αραβία, αυτό το παράξενο θέαμα ήταν εποικοδομητικό. Εάν οι Αμερικανοί δεν συμπαραταχθούν με το Ισραήλ εναντίον του Ιράν, ποια είναι η πιθανότητα να σταθούν στο πλευρό μας;
Αυτές τις μέρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες απεικονίζουν τη στρατιωτική αποτροπή κατά του Ιράν ως μια ολισθηρή πλαγιά προς τον πόλεμο – για λογαριασμό των «αχάριστων συμμάχων». Αν και αυτή η στάση είναι πιο διαδεδομένη μεταξύ των Δημοκρατικών, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απέτυχε επίσης να βοηθήσει το Ριάντ να αποτρέψει το Ιράν μετά την επίθεση στο διυλιστήριο Abqaiq τον Σεπτέμβριο του 2019. Σε συνδυασμό με τις δηλώσεις πρόθεσής του να εγκαταλείψει τη Μέση Ανατολή, αυτή η εγκατάλειψη της αποτροπής έκανε τους Σαουδάραβες να αναρωτιούνται αν και οι Ρεπουμπλικάνοι δεν στόχευαν σε διαζύγιο.
Αλλά είναι η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης Μπάιντεν να αναστήσει την πυρηνική συμφωνία του Ιράν, που έχει πείσει περισσότερο τους Σαουδάραβες ότι η Αμερική είναι αποφασισμένη να διαλύσει την περιφερειακή τάξη που δημιούργησε, ανεξάρτητα από τους δαίμονες που μπορεί να εξαπολύσει.
Φαινομενικά τίποτα δεν θα εκτρέψει τον Λευκό Οίκο από τον στόχο του. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στη Βιέννη, οι επιθέσεις από το Ιράν έγιναν όλο και πιο θρασείς. Ούτε μια επίθεση από ιρανούς πληρεξουσίους στις αμερικανικές δυνάμεις στην περιοχή Tanf της Συρίας και οι επανειλημμένες επιθέσεις στην αμερικανική πρεσβεία στο Ιράκ δεν απέτρεψαν τον Μπάιντεν από τον στόχο του να προσφέρει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια στο IRGC.
Η ασυνέπεια αυτής της πολιτικής είναι εκπληκτική, όπως και το μέγεθος της ανθρώπινης και οικονομικής καταστροφής που έχει ήδη προκαλέσει κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας.
Στο Ριάντ, δεν λησμονείται ότι τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2014 ακολούθησε γρήγορα η άνοδος μιας ρωσο-ιρανικής συμμαχίας στη Συρία που ισοπέδωσε τις περισσότερες από τις μεγάλες πόλεις αυτής της χώρας και έδωσε στη Μόσχα μια στρατιωτική βάση στην Ανατολική Μεσόγειο. – εδρέωση του πρώτου ερείσματος της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Όταν οι Σαουδάραβες διαμαρτυρήθηκαν για την παθητικότητα του Ομπάμα, τους είπε ότι πρέπει «να μάθουν να μοιράζονται την περιοχή με το Ιράν». Και δεν χάνεται από τους περιφερειακούς συμμάχους της Αμερικής τώρα που, ακόμη και όταν ο Μπάιντεν ζητά από τη Σαουδική Αραβία να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου για να στηρίξει την εκστρατεία κατά της Ρωσίας για την Ουκρανία…
Γιατί πρέπει οι περιφερειακοί σύμμαχοι της Αμερικής να βοηθήσουν την Ουάσιγκτον να περιορίσει τη Ρωσία στην Ευρώπη, όταν η Ουάσιγκτον ενισχύει τη Ρωσία και το Ιράν στη Μέση Ανατολή;
Η κατευθυντήρια αμερικανική υπόθεση εδώ, αν υπάρχει, είναι ότι οι παλιοί περιφερειακοί σύμμαχοι της χώρας δεν έχουν άλλη επιλογή από το να φάμε ότι μας σερβίρουν για πρωινό και να το ξαναφάμε για μεσημεριανό. Αυτή η υπόθεση είναι αλαζονική και ψευδής.
Ενώ η αμερικανική πολιτική κατακλύζεται από συγκεχυμένες αντιφάσεις, η κινεζική πολιτική είναι απλή και ξεκάθαρη. Το Πεκίνο προσφέρει στο Ριάντ μια απλή συμφωνία: Πουλήστε μας το πετρέλαιο σας και επιλέξτε όποιον στρατιωτικό εξοπλισμό θέλετε από τον κατάλογό μας σε αντάλλαγμα, να μας βοηθήσουν να σταθεροποιήσουμε τις παγκόσμιες αγορές ενέργειας. Με άλλα λόγια, οι Κινέζοι προσφέρουν αυτό που ολοένα και περισσότερο εμφανίζεται με πρότυπο την αμερικανοσαουδική συμφωνία που σταθεροποίησε τη Μέση Ανατολή για 70 χρόνια.
Αυτό που δεν είναι ακόμη σαφές είναι αν οι Κινέζοι μπορούν να βοηθήσουν στην αποτροπή του Ιράν ή αν συμμερίζονται την αμερικανική πίστη στην «ισορροπία». Όμως ο Σι Τζινπίνγκ θα επισκεφθεί το Ριάντ τον Μάιο. Είναι βέβαιο ότι οι ηγέτες της Σαουδικής Αραβίας θα τον ρωτήσουν εάν η εκτόξευση από το Ιράν στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του πιο αξιόπιστου παραγωγού πετρελαίου στον κόσμο είναι προς το συμφέρον της Κίνας και, εάν όχι, μπορεί το Πεκίνο να σταματήσει;
Ο συγγραφέας είναι συνεργάτης στο Ινστιτούτο Hudson στην Ουάσιγκτον DC και πρώην αρχισυντάκτης του Al Arabiya English.