Του Ανδρέα Μουντζουρούλια απο το directus.gr
Ο Karayılan παρατήρησε ότι βρίσκονται μόνο στην αρχή ενός ιστορικού αγώνα που πρέπει να γίνουν μάρτυρες και δήλωσε: “Ο δρόμος της ύπαρξης του λαού μας, το μονοπάτι του μέλλοντός του, το μονοπάτι της ανεξαρτησίας του λαού μας περνούν από εδώ. Θα το προσφέρουμε οποιαδήποτε στιγμή. Εμείς πιστεύουμε στον εαυτό μας και θα νικήσουμε αυτόν τον εχθρό”
Ο Karayılan προέτρεψε ιδιαίτερα τον λαό του Νοτίου Κουρδιστάν να μην τους εγκαταλείψει σε αυτή τη διαδικασία, όπως είχαν κάνει το 2008, και προέτρεψε όλους τους Κούρδους να “πάρουν ρίσκα και να κάνουν ό,τι μπορούν”.
Ο Karayılan, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του PKK (Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν), απάντησε στις ερωτήσεις του ANF σχετικά με την επίθεση του τουρκικού κράτους στις Αμυντικές Ζώνες της Medya, που ξεκίνησε στις 17 Απριλίου.
Το τουρκικό κράτος εξαπέλυσε πλήρη επίθεση στις Αμυντικές Ζώνες Medya το βράδυ της 17ης Απριλίου. Ποιος είναι ο στόχος αυτής της επίθεσης;
Καταρχάς, πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η επίθεση δεν είναι συνηθισμένη. Από το 2016, το τουρκικό κράτος ενεργεί σύμφωνα με μια νέα αντίληψη, βασισμένη σε μια συγκεκριμένη στρατηγική. Στόχος αυτής της στρατηγικής είναι η Τουρκία, για να σταματήσει τον αγώνα για ελευθερία στο Κουρδιστάν.Στο πλαίσιο αυτό, το κράτος στόχευε να θέσει υπό τον έλεγχό του τις περιοχές εντός των συνόρων του *Misak-i Milli (Τουρκικός εθνικός όρκος) υπό στρατιωτική, πολιτική, οικονομική έννοια.
Ταυτόχρονα, το Ιράκ και η Συρία δεν πρέπει να καταληφθούν άμεσα, αλλά να τεθούν υπό ένα είδος αιγίδας. Με αυτόν τον τρόπο θα εφαρμοστεί ένα νεο-οθωμανικό πρόγραμμα και η Τουρκία θα γίνει το μεγαλύτερο κράτος στην περιοχή. Αυτός είναι ο πυρήνας της ιδέας. Σε αυτή τη βάση, το τουρκικό κράτος μας πολεμά εδώ και καιρό. Επιτίθεται στον κουρδικό λαό όχι μόνο σε στρατιωτικό επίπεδο, αλλά και σε πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο. Ένα καθεστώς βασανιστηρίων εγκαταστάθηκε κατά του Rêber Apo [Abdullah Öcalan], το οποίο δεν υπάρχει σε αυτή τη μορφή πουθενά στον κόσμο. Το τουρκικό κράτος έχει καθιερώσει μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να μας καταστρέψει.
Ως γνωστόν, το 2021, το τουρκικό κράτος είχε στόχο να καταλάβει τις περιοχές όπου βρίσκονται οι αντάρτες στο Νότιο Κουρδιστάν, τις Αμυντικές Ζώνες Medya. Έτσι ο Gare δέχθηκε εκπληκτική επίθεση, ενώ υπήρχε ακόμη χιόνι. Ως γνωστόν, ο τουρκικός στρατός γνώρισε εκεί ήττα. Στη συνέχεια υπήρξαν εκτεταμένες επιθέσεις στο Zap, το Avaşîn και το Metîna. Οι περιοχές επρόκειτο να καταληφθούν για να προχωρήσουν από εκεί προς το Γκαρέ και το Καντίλ. Αυτό έπρεπε να γίνει εντός τριών μηνών, αλλά αυτό το σχέδιο δεν ευοδώθηκε. Ήταν μια ήττα για τον τουρκικό στρατό. Σε ορισμένες περιοχές καταλήφθηκαν μερικά υψώματα, αλλά οι αντάρτες προέβαλαν μεγάλη αντίσταση και ο τουρκικός στρατός ηττήθηκε άλλη φορά.
«Δεν μπορούν να χωνέψουν την ήττα του 2021»
Ξέραμε ότι το τουρκικό κράτος δεν θα το χωνέψει τόσο εύκολα. Το φασιστικό καθεστώς AKP/MHP πρέπει να εφαρμόσει τη στρατηγική του. Αυτό το έκανε κεντρικό καθήκον του. Όμως το καθεστώς δεν τα κατάφερε και ως εκ τούτου οδεύει προς την κατάρρευση. Κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο αδύναμος. Η κυβέρνηση έχει τώρα έναν ακόμη χρόνο μπροστά και η ύπαρξή της είναι συνδεδεμένη με την επιτυχία της στρατηγικής της. Γι’ αυτό έχει εξαπολύσει ακόμη πιο σφαιρική επίθεση.
Φυσικά, το ξέραμε. Παρακολουθούμε πάντα τον εχθρό. Εκπαιδεύτηκαν νέες δυνάμεις, εκπαιδεύτηκαν στρατιώτες και οι περιφερειακές δυνάμεις προετοιμάστηκαν διπλωματικά και πολιτικά. Παρασχέθηκε επίσης διεθνής υποστήριξη για να μην αντιταχθεί κανείς. Εν ολίγοις, το τουρκικό κράτος έχει κάνει μυστικές προετοιμασίες σε ένα ευρύ πλαίσιο, τόσο διπλωματικά όσο και στρατιωτικά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ξεκίνησαν οι επιθέσεις της 17ης Απριλίου.
«Όχι μια επιχείρηση, αλλά ένας μεγάλος πόλεμος»
Θα ήταν πιο σωστό να πούμε ότι η επίθεση ξεκίνησε στις 14 Απριλίου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι αεροπορικές επιδρομές πραγματοποιήθηκαν για τρεις ημέρες πριν από τις 17 Απριλίου. Για το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκαν αεροπορικές επιδρομές. Στη συνέχεια, τη νύχτα 17 προς 18 Απριλίου, επιτέθηκαν από το έδαφος από νότο και βορρά. Διεξήχθησαν επιχειρήσεις αεροπορικής ρίψης για να εξαπολύσουν μια επίθεση εισβολής πλήρους κλίμακας. Δεν πρόκειται για επιχείρηση, αλλά για μεγάλο πόλεμο. Κανένα κράτος δεν πολεμά άλλο τόσο εύκολα. Ακόμη και στην Ουκρανία, δεν νομίζω ότι υπάρχουν τέτοια μέτωπα που θα μπορούσε να υπάρξει ανάπτυξη ενός τόσο διαρκούς πολέμου. Είναι μεγάλος πόλεμος. Το τουρκικό κράτος έχει χρησιμοποιήσει την τεχνολογία του και τα χημικά του όπλα στο παρελθόν, αλλά αυτή τη στιγμή βλέπουμε ότι δίνει ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στην τεχνολογία. Μπορείτε να δείτε ελικόπτερα, μαχητικά αεροσκάφη, αεροσκάφη αναγνώρισης να πετούν ταυτόχρονα, ενώ γίνονται επιθέσεις εδάφους και εκτοξεύονται οβίδες από τα συνοριακά φυλάκια. Με λίγα λόγια, στοχεύει σε μόνιμο βομβαρδισμό και απόλυτη κατοχή.
«Θα γίνει πιο έντονο»
Αλλά ακόμη και οι περιοχές που δέχεται επίθεση δεν είναι οποιεσδήποτε περιοχές. Το Zap και το Avaşîn είναι τοποθεσίες ιστορικής αντίστασης. Ο λαός μας και όλοι πρέπει να ξέρουν ότι ο πόλεμος θα χειροτερέψει.
Σήμερα το αντάρτικο παίζει ιστορικό και στρατηγικό ρόλο. Εκτός από τους αντάρτες, δεν υπάρχει καμία δύναμη ικανή να αντιταχθεί σε αυτόν τον εχθρό. [Ο εχθρός] θέλει να πραγματοποιήσει γενοκτονία κατά των Κούρδων. Πρέπει λοιπόν όλοι να κινητοποιηθούν και να οργανωθούν και όχι να περιμένουν ειδικές οδηγίες ή στελέχη. Σε κάθε γειτονιά ο κόσμος μπορεί να οργανωθεί και να γίνει δύναμη, επιτροπή, θέληση, δύναμη δράσης. Η συμμετοχική δύναμη και οι συμμετοχικές δυνάμεις είναι σημαντικές.
Τέλος, ας πούμε ότι εδώ γίνεται μεγάλη αντίσταση. Για άλλη μια φορά χαιρετώ με όλη μου την καρδιά τους φίλους μου που κινούνται σαν λιοντάρια σε αυτόν τον πόλεμο, σε αυτή τη φωτιά. Σίγουρα, είμαι κι εγώ μέρος αυτής της υπόθεσης, είμαι ένας από τους υπεύθυνους. Αλλά είναι αυτοί οι σύντροφοι, γυναίκες και άνδρες Κούρδοι, που με το πνεύμα της θυσίας παίρνουν τη μορφή του Egîd [Mahsum Korkmaz, διοικητής των ανταρτών που έριξε την πρώτη βολή του PKK το 1984]. Η αφοσίωσή τους δύσκολα μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Είναι σαν ένα κόσμημα. Σε αυτή τη βάση, είναι φιλοδοξία μας να είμαστε νικητές σε κάθε περίπτωση. Πρέπει να επωμιστούμε την ευθύνη. Είναι ρίσκα που αναλαμβάνουμε. Είναι όμως η στιγμή που όλοι πρέπει να βρουν το κουράγιο να τα καταφέρουν. Αυτό ισχύει για μένα όπως και για όλα τα στελέχη, όλους τους αγωνιστές, όλους τους διοικητές και τους πατριώτες. Ισχύει όμως και για κάθε Κούρδο. Για να γίνει το 2022 μια σπουδαία χρονιά, πρέπει όλοι να κάνουν τις απαραίτητες θυσίες.
Γιορτάσαμε φέτος το 50ό Νεβροζ [από την πρώτη στιγμή του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος]. Ένα μεγάλο πνεύμα αποκαλύφθηκε. Ως συνέχεια αυτού, θέλουμε το 2022 να είναι η χρονιά της μεγάλης πορείας με την ψυχή της φωτιάς του Νεβροζ και την καρδιά της αντίστασης του Ζαπ. Πρέπει να είναι η χρονιά της πορείας της ελευθερίας. Αυτή πρέπει να είναι η ενδεικνυόμενη κατεύθυνση για όλους. Αυτή είναι η κλήση μου. Χαιρετισμούς από τα βάθη της καρδιάς μου.
Ο τουρκικός εθνικός όρκος (τουρκικά: Mîsâk-ı Millî ή Millî Misak) είναι διακήρυξη έξι σημείων που ψήφισε το τελευταίο οθωμανικό κοινοβούλιο στις αρχές του 1920, με αναφορά τις αποφάσεις της συνελεύσεων των Τούρκων εθνικιστών στο Ερζερούμ και στη Σεβάστεια. O όρκος έθεσε τα σύνορα της μελλοντικής Τουρκικής Δημοκρατίας, στη βάση των πρόσφατων συνόρων της, ηττημένης στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, «τις περιοχές του Κιρκούκ, της Θεσσαλονίκης, του Χαλεπίου και της Μοσούλης».