Το 2011 η Φινλανδία ήταν η χώρα που επέδειξε την πιό σκληρή στάση εναντι τῆς Ἑλλάδος απαιτῶντας εμπράγματες εγγυήσεις για να συμβάλλει στήν εὐρωπαϊκή δανειοδότηση της χώρας μας, στό πλαίσιο των μνημονίων. Υπογράψαμε τότε ιδιαίτερη σύμβαση 25ετους διαρκείας με το Ελσίνκι.
https://twitter.com/gatoulos/status/1526912560011784192?s=21&t=nmyuqv6Ry7buGSYOkmV20A
Ὁ Ἐρντογάν ἐκβιάζει τίς ΗΠΑ: Δῶστε μου τά F-16 καί τά F-35 γιά νά ἄρω τό βέτο στό ΝΑΤΟ
Μήπως πρέπει καί ἐμεῖς νά ἐπαναδιαπραγματευθοῦμε τήν 25ετῆ σύμβαση δανεισμοῦ μέ τό Ἑλσίνκι, πού τό 2011 ζητοῦσε ἐμπράγματες ἐγγυήσεις γιά τά μνημόνια;
ΓΙΑ ΜΙΑΝ ἀκόμη φορά ἡ Τουρκία ἀποδεικνύει ὅτι ἀφ’ ἑνός ἔχει μακρόπνοα σχέδια πολιτικῆς, ἀφ’ ἑτέρου ἐκμεταλλεύεται κάθε κατάσταση πού διαμορφώνεται καί κάθε εὐκαιρία πού τῆς δίδεται. Ἐπίσης πρέπει νά σημειωθεῖ ὅτι σέ ἀντίθεση μέ ἐμᾶς, πού περιοριζόμεθα σέ μιά «μίζερη» προσήλωση στά ζητήματά μας, ἡ Τουρκία βλέπει τήν «μεγάλη εἰκόνα» τοῦ πλαισίου τῶν διεθνῶν σχέσεων καί ἀξιοποιεῖ τίς καταστάσεις πού ἀνακύπτουν. Τώρα ἐκβιάζει ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἐντάξεως τῆς Σουηδίας καί τῆς Φινλανδίας στό ΝΑΤΟ γιά νά πάρει F-16 καί F-35 ἀπό τίς ΗΠΑ.
Ἐνῶ ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργός εὑρίσκεται στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἡ Τουρκία λαμβάνει θέση ὅσον ἀφορᾶ τήν ἔνταξη τῆς Φινλανδίας καί τῆς Σουηδίας στό ΝΑΤΟ μέ προφανῆ στόχο νά ἀναδειχθεῖ καί πάλι σέ βασικό συνομιλητή καί νά παραμένει εἰς τό ἐπίκεντρον τῶν ἐξελίξεων. Ἤδη μέσα ἀπό τόν πόλεμο τῆς Οὐκρανίας κατώρθωσε νά ἀνοίξει διαύλους ἀποκαταστάσεως τῶν σχέσεών της μέ τίς ΗΠΑ, ἄρχισε νά συνομιλεῖ μέ χῶρες μέ τίς ὁποῖες εἶχε συγκρουσθεῖ, καί παρουσίασε ἕνα πρόσωπο χρήσιμης γιά τήν Δύση χώρας, στήν ὑπό διαμόρφωσιν διεθνῆ σκηνή.
Εἶναι προφανές ὅτι στήν παροῦσα φάση ἡ Ἄγκυρα κινεῖται πρός δύο κατευθύνσεις. Συμφώνως πρός πληροφορίες τῆς «Ἑστίας», ἡ πρώτη εἶναι νά ἐξασφαλίσει τήν ἀναβάθμιση τοῦ ὁπλοστασίου της κατά τόν τρόπο πού προδιέγραψε πρό ὀλίγων ἡμερῶν ὁ Ἐρντογάν: νά ἀναβαθμίσει τόν στόλο τῶν μαχητικῶν F-16 καί νά ἀποκτήσει τά F-35, διατηρῶντας καί τούς πυραύλους S-400, εἰς πεῖσμα τῶν κατά τό παρελθόν διατυπωθεισῶν ἀμερικανικῶν ἀντιρρήσεων. Ἡ Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά ὅτι τό διεθνές περιβάλλον χαρακτηρίζεται ἀπό ρευστότητα. Γνωρίζει ὅτι καμμία ἀπαγόρευσις (ὅπως καί καμμία φιλία) δέν εἶναι αἰώνια, καί ἁπλῶς ἀναμένει τήν κατάλληλη στιγμή γιά νά ἀνατρέψει τά δυσμενῆ γιά αὐτήν δεδομένα. Ἡ ἀνακοίνωσις τῆς ἐπισκέψεως Μητσοτάκη στίς ΗΠΑ ἐσήμανε τήν ἔναρξη τῆς προσπαθείας της μέ πρῶτο στοιχεῖο τήν ὄξυνση τῶν ἑλληνο-τουρκικῶν. Ἡ κίνησις συμπληρώνεται μέ τήν ἐκμετάλλευση τῆς αἰτήσεως γιά ἔνταξη στό ΝΑΤΟ τῆς Σουηδίας καί τῆς Φινλανδίας. Ἡ ἀπειλή τῆς Τουρκίας γιά βέτο ἠκολούθησε τήν πρώτη ἀναγγελία, ἀκολούθως ὅμως ὁ Ἰμπραήμ Καλίν καί ὁ Μεβλούτ Τσαβούσογλου διαφοροποίησαν τήν θέση τους (ὁ τελευταῖος συνομιλῶντας χθές μέ τόν Ἄντονυ Μπλίνκεν) δείχνοντας πρόθυμοι νά διαπραγματευθοῦν. Κλασσική πρακτική ἐκβιαστῶν. Τήν ἴδια στιγμή, ὁ ΓΓ τοῦ Νάτο Γένς
Στόλτενμπεργκ δήλωνε ὅτι συμμερίζεται τίς «ἀνησυχίες» τῆς Τουρκίας. Πέρα ὅμως ἀπό τό ζήτημα τῶν μαχητικῶν ἀεροσκαφῶν ὑπάρχει καί αὐτό τῆς «τρομοκρατίας». Θεωρῶντας «τρομοκράτες» τούς Κούρδους μαχητές τοῦ ΡΚΚ, οἱ Τοῦρκοι βλέπουν τώρα εὐκαιρία νά ἀπαιτήσουν ἀπό τήν Σουηδία νά σταματήσει νά τούς παρέχει ἄσυλο καί ἀνθρωπιστική βοήθεια.
Πρόκειται γιά κινήσεις ἐξαιρετικά ἔξυπνες διπλωματικῶς. Εἶναι τοὐλάχιστον ἀφελές νά θεωροῦνται ὡς ἄλλη μία ἔνδειξις τῆς ἀναξιοπιστίας τῆς Τουρκίας ἀπέναντι στήν Δύση. Διότι πέρα ἀπό τά μαχητικά καί πέρα ἀπό τό ΡΚΚ, αὐτό πού ἐπιζητεῖ ἡ Τουρκία τοῦ Ἐρντογάν εἶναι ἀπ’ εὐθείας διαπραγμάτευση μέ τήν Οὐάσιγκτων γιά ὅλο τό φάσμα τῶν θεμάτων τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς της, πού τό μεγαλύτερο ποσοστό τους ἑστιάζεται στήν Ἀνατολική Μεσόγειο, τό Αἰγαῖο καί τήν Κύπρο. Καί μάλιστα μέ ὅρους ἐκβιασμοῦ.
Θά θυμίσουμε στό σημεῖο αὐτό ὅτι τό 2011 ἡ Φινλανδία ἦταν ἡ χώρα πού ἐπέδειξε τήν πιό σκληρή στάση ἔναντι τῆς Ἑλλάδος ἀπαιτῶντας ἐμπράγματες ἐγγυήσεις γιά νά συμβάλλει στήν εὐρωπαϊκή δανειοδότηση τῆς χώρας μας, στό πλαίσιο τῶν περίφημων μνημονίων. Ὑπογράψαμε τότε ἰδιαίτερη σύμβαση 25ετοῦς διαρκείας μέ τό Ἑλσίνκι. Μήπως πρίν συμφωνήσουμε στήν ἔνταξη τῆς χώρας αὐτῆς στό ΝΑΤΟ, θά ἔπρεπε νά τῆς θέσουμε μιάν ἀναθεώρηση τῆς ἐκβιαστικῆς ἐκείνης συμφωνίας τοῦ 2011; Μήπως, ἐν γένει πρέπει, νά γίνουμε πιό ρεαλιστές στήν ἄσκηση τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς μας;