Η δολοφονική δράση της Τουρκίας και οι τεράστιες ευθύνες της Δύσης

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Του Πέτρου Αγρέβη – Χασάπη

Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την τουρκική επιθετικότητα, θα πρέπει κατ΄ αρχήν να κατανοήσουμε τον τρόπο που σκέφτεται και δρα η Τουρκία, αλλά και το ποια είναι η δική μας θέση στο συγκεκριμένο χώρο και στο χρόνο.

Η Τουρκία λοιπόν είναι κράτος μόλις εκατό ετών, το οποίο στην ουσία δημιουργήθηκε με τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923. Πριν τη συνθήκη της Λωζάνης δεν υπήρχε τουρκικό κράτος. Υπήρχε οθωμανική αυτοκρατορία. Η προηγούμενη συνθήκη των Σεβρών το 1920, ουσιαστικά επικύρωσε την μεγάλη ήττα (όχι τη διάλυση) της οθωμανικής αυτοκρατορίας και φυσικά τη νίκη της Ελλάδας.

D4BBC542 42BC 4A62 891A 266FFFAE5B6D
Ο Πέτρος Αγρέβης Χασάπης

Το δικό μας δε σύγχρονο ελληνικό κράτος, κι εδώ είναι το «αστείο» του πράγματος, είναι παλαιότερο του σύγχρονου τουρκικού. Ουσιαστικά ξεκίνησε η δημιουργία του με τον εθνικοπελευθερωτικό αγώνα του ελληνικού έθνους το 1821, εναντίον της τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας, για να καταλήξει στα εδαφικά όρια που του αναγνώριζε τελικά η συνθήκη των Σεβρών. Δηλαδή της Ελλάδας των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων.

Στη συνέχεια προέκυψε αναταραχή στο εσωτερικό της οθωμανικής αυτοκρατορίας, με την επικράτηση των νεότουρκων επαναστατών υπό τον Κεμάλ, οι οποίοι δεν αποδέχθηκαν τη συνθήκη των Σεβρών. Και προξενώντας στην ουσία οι ίδιοι τον πόλεμο στη Μικρά Ασία, κατάφεραν να μας νικήσουν (εκμεταλλευόμενοι τα δικά μας εσωτερικά και εξωτερικά λάθη, αλλά και την αλλαγή στάσης των συμμάχων) για να επακολουθήσει η Μικρασιατική Καταστροφή το 1922. Η συνθήκη της Λωζάνης που έγινε μετά, δημιούργησε το νέο τουρκικό κράτος και χάραξε τα σύνορα μεταξύ εκείνου και της ηττηθείσας Ελλάδας.

Από τα πιο πάνω αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι η σημερινή Τουρκία δεν πρέπει να συγχέεται με την παλιά οθωμανική αυτοκρατορία. Είναι κράτος μόλις εκατό ετών και από το 1922 και μετά διακατέχεται συνεχώς από μια εθνική ανυπομονησία για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εδαφική διεύρυνση, ταυτιζόμενη με την οθωμανική αυτοκρατορία. Αν σκεφτεί μάλιστα κάποιος, ότι εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε αποβάλει ποτέ την ιδέα της βυζαντινής αυτοκρατορίας και της αλύτρωτης βασιλεύουσας που έπεσε το 1453, αντιλαμβάνεται εύκολα το πάθος των τούρκων για αναβίωση της μόλις πρόσφατα (100 έτη πριν) διαλυθείσας οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Εδώ όμως πρέπει να προσεχθεί το εξής. Άλλο πράγμα το σύγχρονο τουρκικό κράτος και άλλο η πάλαι ποτέ οθωμανική αυτοκρατορία. Η σημερινή Τουρκία «κτίστηκε» πάνω σε ένα σωρό γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις και ξερίζωμα διαφόρων εθνοτήτων και θρησκευμάτων, που υπήρχαν στο εσωτερικό της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το σύγχρονο τουρκικό κράτος στην ουσία είναι ένα κατοχικό κράτος, που κάθεται πάνω στο αίμα, στα εδάφη και τις περιουσίες διαφόρων εθνοτήτων που σκότωσε και ξερίζωσε.

Αυτό φυσικά το αισθάνονται πρώτα οι ίδιοι οι σύγχρονοι απόγονοι των νεότουρκων. Δηλαδή αισθάνονται ότι είναι κατακτητές και ξένοι με τα εδάφη τα οποία κατέχουν. Αυτό το αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας, εάν παρατηρήσει τις γιγάντιες σημαίες που τοποθετούν οι Τούρκοι παντού. Είτε στην Κωνσταντινούπολη μεταβεί κάποιος, είτε στα μικρασιατικά παράλια, θα δει αναρτημένες γιγάντιες τουρκικές σημαίες, σαν να θέλουν να δείξουν προς τους ξένους ότι εκεί είναι Τουρκία. Δηλαδή ασυναίσθητα και οι ίδιοι αγωνιούν να δείξουν ότι εκεί είναι τουρκικά εδάφη, καθόσον μέσα τους ξέρουν ότι δεν είναι, αφού όπου και αν σκάψουν βρίσκουν αρχαία ελληνικά ή χριστιανικά ευρήματα. Ασυναίσθητα λοιπόν φοβούνται ότι ενδέχεται κάποια στιγμή να αναγκαστούν να τα εγκαταλείψουν.

Από την άλλη και αφού έμειναν πλήρως ατιμώρητα όλα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που έκανε η σύγχρονη Τουρκία, αυτό έδωσε το θάρρος στους Τούρκους να διεκδικούν με θράσος να καταλάβουν νέα εδάφη, νησιά, θάλασσες κλπ, με διάφορες κάθε φορά ψευτοδικαιολογίες και κυρίως με την έντεχνα διοχετευόμενη προπαγάνδα, ότι όλα αυτά ήταν τουρκικά εδάφη και τα έχουν καταλάβει ξένοι. Ουδέν ψευδέστερον. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Όλα αυτά, ήταν μεν τμήματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας (και όχι φυσικά της σύγχρονης Τουρκίας), αλλά πάνω τους κατοικούσαν (ταυτόχρονα επί οθωμανικής αυτοκρατορίας και από χιλιάδες χρόνια πριν την οθωμανική αυτοκρατορία) διάφορες άλλες εθνότητες.

Και σε ότι μας αφορά, οι επί χιλιάδες χρόνια γενιές Ελλήνων που κατοικούν στο Αιγαίο, στη Θράκη, στην Κύπρο κλπ, δεν μετακινήθηκαν από εκεί, ούτε επί οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εξάλλου, τα ίδια ίσχυσαν και επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και επί βυζαντινής αυτοκρατορίας. Κάτω από την ίδια κάθε φορά αυτοκρατορία, συνυπήρχαν πάντα διάφορα έθνη, με διαφορετική γλώσσα, θρησκεία, ήθη, έθιμα και παραδόσεις. Άλλο πράγμα φυσικά οι διώξεις και οι τιμωρίες που υφίσταντο οι γηγενείς πληθυσμοί από τα στρατεύματα κατοχής της αυτοκρατορίας. Η Μ. Ασία, επί οθωμανικής αυτοκρατορίας, ήταν γεμάτη από διάφορες εθνότητες (Έλληνες, Ελληνοπόντιους, Αρμένιους, Εβραίους κλπ), οι οποίες σφαγιάσθηκαν ή εξαναγκάστηκαν σε ξεριζωμό από τα τάγματα των νεότουρκων του Κεμάλ. Επομένως, τα περί «Γαλάζιας Πατρίδας» και περί «συνόρων της καρδιάς τους» είναι πέρα για πέρα αβάσιμα. Δεν είχαν κάποια εδάφη οι σύγχρονοι Τούρκοι που δήθεν τα κατέλαβαν ξένοι και αισθάνονται αλύτρωτοι. Αντίθετα αυτοί ξερίζωσαν διάφορες εθνότητες από τα εδάφη της σύγχρονης Τουρκίας.

Με λίγα λόγια, οι ισχυρισμοί των Τούρκων είναι ψεύτικοι – προπαγανδιστικοί (σαν τον ψετοαλυτρωτισμό των Σκοπιανών) και ο πραγματικός στόχος τους είναι η ανατροπή των συνθηκών και η κατάληψη νέων εδαφών με γενοκτονία και ξερίζωμα των γηγενών πληθυσμών, όπως έγινε στη Μ. Ασία, στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και την Τένεδο, όπως έγινε στη Β. Κύπρο, όπως γίνεται τώρα στη Β. Συρία και στο Β. Ιράκ με τις σφαγές και το ξερίζωμα των Κούρδων και όπως επιδιώκουν να γίνει και στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο.

Τα ανωτέρω, τα οποία κάπου μέσα μας τα θεωρούμε μεν δεδομένα, αλλά δυστυχώς δεν τα έχουμε επεξεργαστεί κατάλληλα, ούτε τα χρησιμοποιούμε σωστά, τόσο στην εξωτερική όσο και στην εσωτερική πολιτική και τη διπλωματία, θα πρέπει να τα συνειδητοποιήσουμε επειγόντως και αυτά να διδαχτούν άμεσα και στα σχολεία για τις επόμενες γενιές.

Είναι μεγάλο δυστύχημα για τη χώρα μας και το έθνος μας, που κάποιοι εντός των τειχών, από την ολιγαρχία της χώρας, προσπαθούν για τους δικούς τους λόγους, να μας πείσουν ότι δήθεν οι Τούρκοι έχουν δίκιο, ότι δικαιούνται ελληνικά εδάφη και ελληνικές θάλασσες, ότι δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες κ.λ.π. Κρίμα…

ΔΗΜΟΦΙΛΗ