Πολύς λόγος γίνεται προεκλογικά για αποκατάσταση των αδικιών, αλλά ελάχιστοι συζητούν για την τεράστια αδικία που υφίστανται οι Έλληνες με τα λεγόμενα αντικειμενικά κριτήρια διαβίωσης.
Σε ότι αφορά τους πολίτες εκείνους που διαβιούν μέσα στον πραγματικό πλούτο (σπίτια αρκετών εκατοντάδων τετραγωνικών, βίλες με πισίνες, σκάφη αναψυχής, χειμερινά και θερινά εξοχικά, πολυτελή αυτοκίνητα κ.α.), τα αντικειμενικά κριτήρια είναι σωστά και επιβεβλημένα, αν και μεγάλο μέρος από τους προαναφερόμενους χρησιμοποιούν τη γνωστή συνταγή των off-shore και επομένως, ούτε καν τους αγγίζουν. Γι’ αυτές τις περιπτώσεις, χρειάζεται έλεγχος και ένα πραγματικό φορολογικό σαφάρι, εντός και εκτός Ελλάδας.
Τα αντικειμενικά κριτήρια διαβίωσης ισχύουν λοιπόν για όλους τους υπόλοιπους Έλληνες.
Ας δούμε όμως, με λόγια απλά και κατανοητά, τι σημαίνουν για το μέσο Έλληνα οικογενειάρχη, τα αντικειμενικά κριτήρια διαβίωσης.Το κράτος αξιολογεί το σπίτι σου, το πατρικό σου που κληρονόμησες στο χωριό, το αυτοκίνητό σου και διάφορα άλλα βασικά στοιχεία του τρόπου που ζεις με την οικογένειά σου και τα αντιστοιχεί σε συγκεκριμένα εισοδηματικά στάνταρντς.
Τι το ουσιαστικό παραβλέπει ο νόμος; Ότι καθένας από μας, μπορεί να έχει δώσει προτεραιότητα να ζει σε ένα ευρύχωρο σπίτι, γιατί αυτές είναι οι ανάγκες της οικογένειάς μας και να έχουμε ένα καλό και ασφαλές αυτοκίνητο, το οποίο χρησιμοποιούμε για την εργασία μας, αλλά και με την οικογένειά μας για εκδρομές, ταξίδια, διακοπές κλπ. Αυτό όμως δεν μας καθιστά αυτομάτως ευκατάστατους με υψηλά εισοδήματα όπως συμπεραίνει αυθαίρετα το κράτος, διότι μπορεί, προκειμένου να τα εξασφαλίσουμε αυτά, να έχουμε κάνει αιματηρές οικονομίες από χίλιες-δύο άλλες μεριές.
Να δώσουμε μερικά ακόμη παραδείγματα;
Μπορεί κάποιος επί σειρά ετών να ήταν επιχειρηματίας ή επαγγελματίας με ένα ικανοποιητικό πλαφόν μηνιαίων αποδοχών, που του επέτρεψαν να αγοράσει ένα άνετο σπίτι και ένα καλό αυτοκίνητο. Όταν όμως με τη σημερινή κρίση, τα εισοδήματά του έχουν μειωθεί, φορολογείται και πάλι το ίδιο, κάτι εντελώς παράλογο. Επίσης, βγαίνοντας ένας εργαζόμενος στη σύνταξη οι μηνιαίες αποδοχές του κατρακυλούν προς τα κάτω. Αλλά το κράτος και πάλι, κρίνοντας από το σπίτι και το αυτοκίνητο που τίμια και σωστά απέκτησε για να χαρεί στα επόμενα χρόνια, τον αντιμετωπίζει σύμφωνα με τα παλιότερα εισοδηματικά του στάνταρντς. Πρόσφατα, βγήκε συνταξιούχος σε πρωινή ενημερωτική τηλεοπτική εκπομπή και είπε ότι ως εργαζόμενος είχε αποκτήσει με τις οικονομίες του και με δάνειο ένα μικρό σπίτι και ένα μικρό αυτοκίνητο. Σήμερα έχει βγει στη σύνταξη και ενώ το κράτος του δίνει 9.000 ευρώ το χρόνο, έρχεται στη συνέχεια και τον φορολογεί για 13.000.
Και διερωτάται κανείς: Είναι δίκαια και σωστά όλα τα προηγούμενα; Η απάντηση είναι αυτονόητη.
Ειδικότερα στα σπίτια, τα αντικειμενικά κριτήρια διαβίωσης σε συνδυασμό με ΦΑΠ, ΤΑΠ, ΕΤΑΚ, άνοδο αντικειμενικών αξιών, ειδικό τέλος ακινήτων και μαζί με όλα αυτά, τον επερχόμενο φόρο ιδιοκατοίκησης και ότι άλλο απαιτήσει η Τρόικα και θελήσει να επιβάλλει, συνθέτουν μία επίθεση του κράτους προς το εισόδημα και την περιουσία του πολίτη, που καταντά ληστρική. Δηλαδή, δεν φτάνει μόνο που το κράτος ορίζει το σπίτι σου ως κριτήριο πλούτου και σε ρημάζει φορολογικά, αλλά λαμβάνει όποιο πρόσθετο μέτρο είναι δυνατό, προκειμένου να σου καταστήσει την περιουσία, κινητή και ακίνητη, που με κόπο απέκτησες, έκτισες, ή κληρονόμησες, εντελώς ασύμφορη.
Τέλος, για όλους αυτούς τους λόγους, όλα τα ανωτέρω καθώς και τα αντικειμενικά κριτήρια διαβίωσης με τη σημερινή τους μορφή ΘΕΩΡΩ ότι είναι αντιλαϊκά και αντικοινωνικά, ανήθικα και παράλογα και εν τέλει απαράδεκτα και γι’ αυτό είναι υποχρέωσή μας να τα καταργήσουμε και να φέρουμε ένα νέο καθεστώς που δεν θα θίγει τα χαμηλά και τα μεσαία εισοδήματα.
ΕΛΕΝΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ, Βουλευτής Α’ Αθηνών, Ανεξάρτητοι Έλληνες
NewsIt