Το παλιό πεθαίνει. Το νέο όμως ποιο είναι;

Όλοι πλέον διαπιστώνουμε ότι ζούμε σε ιστορική μεταβατική περίοδο αλλαγών στη χώρα μας. Οι σημερινές εκλογές θα αποδείξουν κατά τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο τη ρευστότητα αυτής της μεταβατικής περιόδου. Κοινή είναι η διαπίστωση ότι, όπως συμβαίνει σε κάθε ιστορική αλλαγή, έτσι και τώρα, το παλιό πεθαίνει. Όμως και πάλι κοινή είναι η διαπίστωση ότι το νέο δεν έχει ακόμα φανεί. Τουλάχιστον δεν έχει φανεί στα ευρύτερα στρώματα του λαού.
Και όμως το νέο άρχισε να ανατέλλει εδώ και καιρό, αλλά το παλιό που ελέγχει ακόμα τα μέσα πληροφόρησης και προπαγάνδας, προσπαθεί προς το παρόν να το κρύψει και σε κάποιο μεταγενέστερο χρόνο αρχικά να το διαβάλει και στη συνέχεια να το κτυπήσει. Όπως φυσικά συμβαίνει πάντα στην ιστορία, το νέο τελικά θα νικήσει.
Το σάπιο και διεφθαρμένο παλιό, προσπαθεί με τα διάφορα εξαρτήματά του να πείσει, ότι το νέο αφορά…. μόνο στην αλλαγή στα πρόσωπα και προσπαθεί να κατευθύνει τις σκέψεις και τις προσδοκίες μας προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως αυτό, όλοι τώρα το αντιλαμβανόμαστε, ότι δεν είναι η λύση. Πολλές φορές στα μεταπολιτευτικά χρόνια, το καθεστώς άλλαξε τα πρόσωπα για να καταφέρει να διαιωνίσει την παραμονή του, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο με τελική κατάληξη τη σημερινή χρεοκοπία της χώρας. Από το 1974 μέχρι σήμερα, εκατοντάδες νέοι βουλευτές και αρκετά, νέα κόμματα μπήκαν στη Βουλή, αλλά να, ορίστε το αποτέλεσμα.
Αυτό που το παλιό προσπαθεί να κρύψει είναι ένα και μοναδικό.
Το νέο δεν είναι πρόσωπα. Το μυστικό είναι ότι το νέο είναι θεσμοί. Είναι νέοι δημοκρατικοί θεσμοί.
Το νέο είναι αυτό που επί 190 μεταπελευθερωτικά χρόνια, προσπαθεί η χώρα μας να το βρει, αλλά δεν της το επιτρέπουν.
Τώρα, όμως πλησιάζει η ώρα.
Πέτρος Χασάπης