Του Τσολάκη Πασχάλη
Εκείνη πανέμορφη
πανύψηλο- άγριας ομορφιάς βουνό-
θέαση δέους και φόβου συνάμα
επιβλητικό- δύσκολο βουνό
εκείνος – γεννημένος για τα δύσκολα-
ξεκίνησε την ανάβαση για την κατάκτηση της κορυφής
την κατακτούσε βήμα – βήμα -σε όλες τις λεπτομέρειες
εκείνη ένιωθε τη δύσκολη ανάσα του – την αγωνία του
άκουγε τα βογγητά σαν έπεφτε- χτυπούσε και πονούσε
τα χέρια του – που τα ξέσχιζαν οι βράχοι-
κόκκινα από το αίμα – άφηναν πάνω τους
το αποτύπωμα της παλάμης-
σαν το κόκκινο χαμόγελο στα χείλη του-
σε κάθε βήμα που τον ανέβαζε προς την κορφή
ανέβαινε- ανέβαινε – ώσπου-
ένα αλεξίπτωτο φάνηκε στον ουρανό
προσγειώθηκε στην κορυφή
εκείνη πήρε την πανύψηλη σημαία
την κάρφωσε στην κορφή του κορμιού της
εκείνος πρόλαβε κι είδε μονάχα το χρώμα
άρχισε να κατρακυλάει σαν τον Σίσυφο απ’ το βουνό
εκείνη ακόμα νομίζει πως κατακτήθηκε!
Χωρίς ένα ματωμένο δάκρυ του πόνου- στην κορυφή της
δίχως ένα λουλούδι δύσκολης γέννας
μονάχα με μια σημαία
εξ ουρανού!