Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, τα ανεξάρτητα κράτη της Κεντρικής Ασίας, μεταξύ των οποίων το Κιργιστάν και το Τατζικιστάν, ιδρύθηκαν και διατήρησαν τα σύνορα που οριοθετήθηκαν τη δεκαετία του 1920 υπό την κυριαρχία του Ιωσήφ Στάλιν. Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές του 1991 είχε ως αποτέλεσμα σημαντικές πολιτικές και κοινωνικοοικονομικές αλλαγές τόσο για το ανεξάρτητο Κιργιστάν όσο και για το Τατζικιστάν.
Κατά τη χάραξη των συνόρων παρουσιάστηκαν κάποιες δυσκολίες επειδή τα σύνορα μεταξύ των δημοκρατιών-μελών που χαράχτηκαν στη σοβιετική εποχή είχαν συμβολικό χαρακτήρα. Οι κοινότητες Κιργιζίας και Τατζικιστάν είχαν κοινά δικαιώματα ιδιοκτησίας για πρόσβαση και χρήση φυσικών πόρων στο πλαίσιο του συστήματος κατοχής γης με βάση τα δικαιώματα ιδιοκτησίας που υποστηρίζονταν από τις σοβιετικές κρατικές αρχές. Σήμερα, και ως αποτέλεσμα των ασαφών συνοριακών γραμμών, οι διαφωνίες για την οριοθέτηση των συνόρων είναι το κύριο ζήτημα μεταξύ Κιργιζίας και Τατζικιστάν. Οι διαφωνίες προκαλούν πολλαπλές συγκρούσεις σχετικά με την πρόσβαση και τη χρήση των φυσικών πόρων ως νερού για αρδευτικούς σκοπούς και βοσκοτόπων για βοσκή ζώων.
Συγκρούσεις πρόσβασης και χρήσης πόρων μεταξύ των παραμεθόριων κοινοτήτων Κιργιζίας και Τατζικιστάν έλαβαν χώρα το 2004, το 2005, το 2008, το 2011, το 2014 και το 2015. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, περισσότερα από 70 περιστατικά στις παραμεθόριες περιοχές αναφέρθηκαν από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Σε ορισμένα περιστατικά απονεμήθηκαν ακόμη και τίτλοι ως «Πόλεμος των Βερίκοκων»
Ηταν Μάρτιος του 2004 όταν φυτεύτηκαν αρκετές βερικοκιές στην αμφισβητούμενη περιοχή από αγρότες Τατζίκουε, όπου τότε οι Κιργίζοι κάτοικοι αμφισβήτησαν και αφαίρεσαν όλα αυτά τα δέντρα.
Ένα άλλο περιστατικό ονομάστηκε «πόλεμος του Κέτμεν» (2014) όταν οι συνοριακές κοινότητες πολεμούσαν χρησιμοποιώντας εργαλεία κήπου, πέτρες και άφησαν πίσω τους καμένα καταφύγια ζώων!
Συχνά οι παραμεθόριες κοινότητες Κιργιζίας και Τατζικιστάν εμποδίζουν η μία τους δρόμους της άλλης ή μπλοκάρουν το νερό κατά την περίοδο άρδευσης, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα βίαιων συγκρούσεων μεταξύ των κοινοτήτων. Σε μια σύγκρουση που έλαβε χώρα το 2014, ενεπλάκησαν περίπου 1000 ντόπιοι πολίτες, μεταξύ των οποίων πολλοί νέοι. Αυτές οι συγκρούσεις συνήθως ρυθμίζονται από μονάδες τακτικού στρατού και από τις δύο χώρες και μπορεί να χρησιμοποιηθούν βαριά όπλα ανά πάσα στιγμή.
Άλλο ένα σημαντικό πρόβλημα είναι ότι αντιφρονούντες του Τατζικιστάν πολλές φορές καταφεύγουν στο Κιργιστάν παίρνοντας ακόμα και ομήρους!
Υπάρχουν πάντως πολλές καταγγελίες για την δράση υπόπτων ΜΚΟ που φαίνεται να έχουν έναν εμπρηστικό ρόλο στην περιοχή.