Γιατί η Γερμανία δεν θα ρισκάρει εύκολα με την Ελλάδα

Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας,
Μπορεί τα σύννεφα ακυβερνησίας και οι πιθανότητες εξόδου από το ευρώ, να ζώνουν σαν φίδια την χώρα μας, μπορεί τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και οι εγχώριοι και ξένοι ‘ορθολογιστές’ να μιλούν για χάος, δράκους και … δραχμή που έρχεται, όμως ξεχνάμε κάποια πολύ σημαντικά στοιχεία του πάζλ που συνθέτει το ‘παγκόσμιο πρόβλημα’, πλέον μιας πιθανής ελληνικής χρεοκοπίας, και φυσικά αγνοούμε να ‘παίξουμε ΄ στα δελτία των 8, τις δηλώσεις που δεν παράγουν πανικό…
Ο διαχειριστής του EFSF( του προσωρινού υποτίθεται ‘πυροσβεστήρα’ ) δήλωσε 7 Μαίου στο CNN, ότι ‘ Το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών, δεν μπορεί να δώσει πρόγνωση για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα ήταν ολική καταστροφή.’ Και συνέχισε ο κος Ρέσλιγκ: ‘ Η οργή των ψηφοφόρων οφείλεται καθαρά στο πρόγραμμα
λιτότητας και πρέπει να παραδεχτούμε ότι η δημοσιονομική πειθαρχία δεν αποδίδει αν δεν εφαρμόζεται κατά τρόπο διαφοροποιημένο και σε συνάρτηση με τις οικονομικές ιδιαιτερότητες κάθε χώρας’ .
Αυτές τις ΄ οικονομικές ιδιαιτερότητες’ κάθε οικονομίας, είναι που ειλικρινά απορώ αν καταλαβαίνουν μερικοί , πόσο σημαντικό στοιχείο διαπραγμάτευσης είναι, ειδικά τώρα που το λέει ο ίδιος ο … ταμίας του EFSF, αν θέλουμε να χαλαρώσει κάπως η θηλιά που μας πέρασαν, ΕΕ και ΔΝΤ.
Αλλά δεν είναι οι δηλώσεις που αποτελούν όπλο στο παίγνιο διαπραγμάτευσης που πρέπει να ξεκινήσουμε. Αλλού βρίσκονται κάποια σημαντικά στοιχεία που θα μας βοηθήσουν να πάμε σε ‘συντεταγμένη κίνηση’ επαναδιαπραγμάτευσης των συμβάσεων δανεισμού, γνωρίζοντας εκ των προτέρων που πονάει το θηρίο που μας έδεσε χειροπόδαρα…
Η Γερμανική οικονομία, δεν έχει καταφέρει εδώ και δύο χρόνια να πετύχει ισομερή κατανομή των εξαγωγών της ανά τον κόσμο. Συγκεκριμένα, στις χώρες της Ευρωζώνης εξάγει το 68% της παραγωγής της, με στοιχεία του γερμανικού Ινστ/του IFO. Οι μεγάλοι ‘πελάτες ‘ της λοιπόν, Γάλλοι, Ισπανοί, Ιταλοί (και λιγότερο οι ‘μικροί ‘ Έλληνες και Πορτογάλοι…) πρέπει να προσεχτούν. Γι αυτό και τους χορηγούνται βελτιωμένες συνταγές, ηπιότερων φαρμακευτικών δόσεων για την αρρώστια του χρέους τους, σε σχέση με την βαριά πειραματική θεραπεία σε Ελλάδα και Πορτογαλία.
Γνωρίζουμε ότι μέσω της αποδυνάμωσης στην παραγωγική βάση του ευρωπαικού Νότου, ενισχύεται η απασχόληση και η παραγωγικότητα στην Γερμανία, που παράλληλα αποτελεί τον ελκυστικότερο και ασφαλέστερο επενδυτικό προορισμό : άνω του 70% των επενδυτικών κεφαλαίων που τοποθετούνται σε ευρωπαικούς τίτλους και παραγωγικές δραστηριότητες, έχει προορισμό την χώρα την Γερμανική οικονομία( ακόμη και αν χρειαστεί κάποιοι επενδυτές να …πληρώσουν επιτόκιο(!) αγοράζοντας κρατικά ομόλογα της Bundesbank )
Από χθες όμως, ο κάτοχος της μεγαλύτερης ρευστότητας στον κόσμο, η Κίνα , ανακοίνωσε στο Bloomberg διαμέσου του διαχειριστή της στο ‘εθνικό της πορτοφόλι’, το CIC( China Investment Corporation) , ότι σταματάει να αγοράζει πλέον ομόλογα από τις χώρες της Ευρωζώνης, ενώ θα περιορίσει σημαντικά και τις αγορές ευρωπαικών μετοχών .Να σημειώσω απλώς, ότι το CIC στήθηκε το 2007, με $200 δις στην αρχή και άλλα 200 το 2009, από το Υπουργείο Οικονομίας της Κίνας για επενδύσεις εξωτερικού , και φυσικά δεν αγόραζε …ελληνικά και πορτογαλικά ομόλογα, αλλά αυτά των μεγάλων οικονομιών της Ευρωζώνης.
Επίσης, με δηλώσεις του πριν δύο εβδομάδες στο Reuters, άνθρωπος δίπλα στον Paulson , ισχυρό αμερικανό διαχειριστή που στοιχηματίζει δυνατά στις αγορές, είπε ότι πουλάει γερμανικά ομόλογα και ποντάρει πλέον short( πτωτικά) στους γερμανικούς σταθερούς τίτλους εισοδήματος.
Με δυο λόγια: συντρέχουν αρκετοί παράγοντες ώστε η Γερμανία, να μην ρισκάρει ξηλώνοντας το πουλόβερ του ευρώ και ξεκινώντας από την πλέον φορτισμένη κοινωνικά χώρα, την Ελλάδα. Η πολιτική του Βερολίνου μοιάζει περισσότερο να στηρίζεται σε προσεκτικά βήματα, ώστε να τροποποιεί παραμέτρους( πχ επί δύο χρόνια τώρα ξεφορτώθηκαν οι γερμανικές τράπεζες τα σκάρτα ελληνικά και πορτογαλικά ομόλογα ,ενώ το Βερολίνο έχτιζε τείχος προστασίας για το δικό της τραπεζικό σύστημα, πριν εισφέρει ρευστότητα σε πανευρωπαικό μηχανισμό διάσωσης ). Ακολουθεί εντατική διευθυντική καθοδήγηση σε μια πολιτική λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας, αλλά εκχωρεί διαχειριστικά περιθώρια ευελιξίας σε ‘κυβερνήσεις’( Παπαδήμου, Μόντι) του Νότου, ώστε να πετυχαίνει περιοδική, αν και προσωρινή ενίοτε, αποσυμπίεση του κοινωνικού πρεσαρίσματος στις αδύναμες και χρεωμένες χώρες.
Άλλωστε ο τακτικισμός της Μέρκελ και των συμβούλων της, φάνηκε στην περίπτωση Ολάντ: σιγά –σιγά , θα τον…. φέρει με τα νερά της και αυτόν. Οπως έγραψε την Τρίτη ο Rachman στους FT : ΄΄Η Γερμανία θα δώσει υπόσχεση για ένα ασαφές νέο σύμφωνο ανάπτυξης, ώστε να πάρει αλλαγή του αιτήματος του Ολάντ για επαναδιαπραγμάτευση του δημ/κού συμφώνου σταθερότητας. Θα απορρίψει το αίτημα του Ολάντ για ευρωομόλογο, αλλά μάλλον θα αφήσει παράθυρο για έκδοση αναπτυξιακών ομολόγων χρηματοδότησης υποδομών από την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων ΄΄
Αυτό το μεθοδικό και ‘επίπονο’ για τους άλλους δούναι και λαβείν, είναι το κλασικό γερμανικό μοντέλο, ώστε να μην πέσει σε περιπέτειες η γερμανική οικονομία, αν τύχει και οι πελάτες της Ευρωπαίοι, των άλλων χωρών, εξουθενωθούν πλήρως και δεν ψωνίζουν πλέον τα γερμανικά προιόντα. Όσο και αν Κίνα μοιάζει όαση εξαγωγών, μάλλον αποδεικνύεται πυκνό δάσος με εμπόδια για τους γερμανικούς κολοσσούς παραγωγής.
Θεωρώ ότι μπορούμε, με σχέδιο και κλιμάκωση απαιτήσεων, αφού παρουσιάσουμε σαν χώρα και ανάλογη σοβαρή κλιμάκωση στις προσπάθειες ουσιαστικής μεταρρύθμισης, για δημοσιονομική ισορροπία, να αλλάξουμε επαχθείς και ληστρικούς όρους των δανειακών συμβάσεων που υπογράψαμε( που δυστυχώς έχουν το γερμανικό ‘πείσμα’ εμμονής στην λιτότητα , ως αντισυμβαλλόμενο μέρος ..).
Άλλωστε την Κυριακή που μας πέρασε, 18 εκατομμύρια Γερμανοί , στην μεγαλύτερη ομοσπονδιακή περιφέρεια ,σχεδόν μαύρισαν το κόμμα της Μέρκελ, και την αναγκάζουν να βάλει νερό στο κρασί της σχετικά με την διαχείριση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, που δεν είναι και τόσο μακριά από τα γερμανικά νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Και η οικονομική πολιτική του Βερολίνου , είναι πλέον εμφανής: χαλαρώνει μια σφιχτή νομισματική και δημ/κη πολιτική, μέχρι του σημείου που δεν διαταράσσεται ο ευρύτερος σχεδιασμός της μακροοικονομικής ισορροπίας της.Αυτή ακριβώς την ισορροπία, της μακρο/κής πλευράς που πάντα βλέπουν οι διορατικοί Γερμανοί, θεωρώ ότι ξέρουν πόσο και πότε μπορεί να την διαταράξει μια άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδος και μια έξοδος της από το ευρώ.
Για αυτό και σχέδιο των Γερμανών, ήταν και είναι ένα και μοναδικό : χρεοκοπίες εντός του ΕSM( Μόνιμος Μηχανισμός), ώστε να απορροφηθούν οι κραδασμοί. Και όσοι νομίζουν ότι οι κραδασμοί από τον εκτροχιασμό για το μικρό βαγόνι Ελλάδα, στο τρένο της Ευρωζώνης , δεν θα κουνήσουν τον μηχανοδηγό στο τιμόνι, μάλλον κάνουν λάθος…