ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Δήμος Πειραιά και το Σωματείο «ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ»
σας καλούν στην εκδήλωση που διοργανώνουν με θέμα:
«ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ & Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 26 Μαΐου 2012,
στον Δημοτικό Κινηματογράφο «ΣΙΝΕΑΚ», από ώρες 11.00-14.00,
υπό την ευλογία της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.
Οι διακεκριμένοι επιστήμονες, κ.κ. Χολέβας Κωνσταντίνος, Δαπέργολας Νεκτάριος και
[more] Χατζηαντωνίου Κωνσταντίνος θα αναπτύξουν το θέμα από τον καιρό της Άλωσης μέχρι σήμερα, τονίζοντας την ιδιαίτερη προσφορά της Βυζαντινής Ρωμηοσύνης στον παγκόσμιο πολιτισμό καθώς και τη συνέχεια του Γένους μας, από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας.
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης, πρωτεύουσας της Ρωμηοσύνης, από τους Τούρκους, το 1453, μπορεί να σήμανε το τέλος ουσιαστικά του Βυζαντίου ως πολιτικής οντότητας, αλλά όχι και το τέλος της διάχυσης του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού.
Το Βυζάντιο-Ρωμανία ως κρατικό μόρφωμα και η Ορθόδοξη Παράδοση συνδέονται στενά. Άλλωστε το Βυζάντιο αποτελεί αναγκαίο συστατικό της σύγχρονης ελληνικής ταυτότητας.
Είναι βέβαιο ότι σήμερα δεν θα μπορούσαμε να μιλούμε για ελληνική μόρφωση και παιδεία αν δεν ήταν αυτό που διέσωσε και, μέσω των αιώνων, διέδωσε το ελληνικό πνεύμα σε όλο τον κόσμο.
Ας πάψουμε να είμαστε μίζεροι και ας αισθανθούμε υπερήφανοι για τη μοναδική αυτοκρατορία στον κόσμο που κράτησε τόσους αιώνες και έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε κάθε έθνος που ήρθε σε επαφή μαζί του. Ας πάψουμε να παπαγαλίζουμε τις ανθελληνικές αθλιότητες ορισμένων ιστοριογράφων που εξυμνούν κρατίδια διάρκειας δεκαετιών και λησμονούν έστω και να αναφέρουν το χιλιόχρονο οικοδόμημα του Βυζαντίου (Ρωμανίας).
Δυστυχώς μόνο στην Ελλάδα, στην οποία ορισμένοι καλλιεργούν την εθνική μειονεξία, μπορεί να παρατηρηθεί το φαινόμενο να υπάρχουν μερικοί που πιστεύουν ότι το ελληνικό έθνος, για 1100 χρόνια περίπου – από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου μέχρι και την Άλωση – ως «δια μαγείας» εξαφανίστηκε από προσώπου Γης και μετά το 1821, ως «δια μαγείας» πάλι, εμφανίστηκε ξανά στον ίδιο χώρο! Είναι καιρός να γίνουμε η Ελλάδα της αυτογνωσίας που προσφέρει η ιστορική γνώση.
Για τους Έλληνες η Άλωση αποτελεί μία ζωντανή θύμηση, που έχει περάσει στο συλλογικό συνειδητό ως ένα έπος, αλλά και ως τραυματική εμπειρία που προξενεί θλίψη, και ωστόσο συνδυάζει μέσα της την ελπίδα της Ανάστασης. Αυτό το πνεύμα διαπερνά τους θρήνους και τις λαϊκές παραδόσεις για την Άλωση, με την πίστη ότι η αυτοκρατορία θα ξαναζήσει. Και πράγματι, στην Ανατολή και την Ελλάδα η αυτοκρατορία εξακολουθεί να ζει, μέσα από την Ορθοδοξία, την Εκκλησία, το Πατριαρχείο Κων/πόλεως, την κληρονομιά του Κυρίλλου και του Μεθοδίου, τον πολιτισμό των Ορθοδόξων Χριστιανικών λαών. Το πνεύμα, ο πολιτισμός, η πνευματική του κληρονομιά υπάρχουν ζωντανά. Είναι αυτό που ο Ρουμάνος ιστορικός N. Jorga απεκάλεσε «το Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο» (“Byzance après Byzance”), αυτό που εκφράζει ο ποντιακός θρήνος για την Άλωση: ”η Ρωμανία πέρασεν, η Ρωμανία πάρθεν! Η Ρωμανία κι αν επέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλον!”.
Ο Ελληνορθόδοξος Βυζαντινός πολιτισμός ήταν πλούσιος και σε κάθε περίπτωση αντικειμενικά ανώτερος από κάθε άλλον της ίδιας περιόδου. Γιατί το Βυζάντιο, η Ρωμανία, ήταν «φως» και ΜΟΝΟ «φως».