Και θα λάβουν τα όνειρα εκδίκηση…

‘’Δεν θα σας μιλήσω, λοιπόν, για «μερεμέτια». Θα σας μιλήσω για επαναστατικές τομές. Δεν θα σοβατίσουμε τις «ρωγμές». Θα ξαναχτίσουμε το οικοδόμημα από τα θεμέλια.
Θα βάλουμε νέες βάσεις για το μέλλον…
Τελειώσαμε με τα βιλαέτια μέσα στο Κόμμα.
Τελειώσαμε με τις βαρονίες.
Τώρα τελειώνουμε και με όλες τις υπόλοιπες ιστορικές παθογένειες.’’
Με αυτές τις λίγες φράσεις ο Σαμαράς τα είπε όλα. Ενώπιον της Ντόρας, των αυλικών που της απέμειναν και των λοιπών φεουδαρχών, διακύρηξε ότι παραμένει προσηλωμένος στην εντολή του Νοέμβρη!
Αποδεικνύει, με αυτόν τον τρόπο, ότι είναι ο πρώτος ηγέτης της παράταξης που όχι μόνο έχει συλλάβει την ουσία του προβλήματος, αλλά ταυτόχρονα διαθέτει την πολιτική βούληση και την δύναμη να δώσει καίριες λύσεις.
Η ευκαιρία είναι ιστορικής σημασίας για την παράταξη της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα.
Ο κόσμος της, επί δεκαετίες τώρα, ‘’αρμέγεται’’ από επιτήδειους πολιτικάντηδες, ημιμαθείς και πολιτικά αχρείους, αφού το μόνο προσόν τους αφορά την ευχέρεια με την οποία κάμπτουν τον αυχένα στα ‘’μεγάλα αφεντικά’’ του κόμματος. Δηλαδή, μισή ντουζίνα οικογένειες που με τη σειρά τους αποτελούν τον εκτελεστικό βραχίονα της ξενοκρατίας στον τόπο.
Τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε έτσι στην Ελλάδα. Ο ξένος παράγοντας είχε βεβαίως δυνατότητες ακόμη και επιβολής των απαιτήσεων του, αλλά ποτέ το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν είχε κατηφορίσει σε τόσο έσχατα στάδια αναξιοπρέπειας.
Σημείο καμπής σ’ αυτή την πορεία η Τριπλή κατοχή.
Όταν η Πηνελόπη Δέλτα επέλεγε την ‘’έξοδο’’ για να μην δει τον Ιερό Βράχο να σκιάζεται από την σβάστικα, κάποιοι άλλοι ετοιμάζονταν… Συμβολική η στιγμή: η μούσα της Ελλάδας των εθνικών αγώνων, απερχόταν και την θέση της κατελάμβαναν οι ‘’πρόθυμοι’’ και οι ‘’συνεργάσιμοι’’.
Γερμανοτσολιάδες και μαυραγορίτες ήλθαν στο κοινωνικό προσκήνιο. Κατακάθια που η βασιλοκρατούμενες πολιτικές elite της δεξιάς και του κέντρου, αντί να τα οδηγήσουν στα σίδερα τα βόλεψαν στα σαλόνια.
Όσες φορές ηγέτες με όραμα προσπάθησαν να αλλάξουν τα πράγματα έβλεπαν να προδίδονται από τον ίδιο τους τον πολιτικό χώρο. Η στενοκεφαλιά, η απαιδευσία των μεσαίων πολιτικών στελεχών και βεβαίως τα ‘’πανταχού παρόντα’’ συμφέροντα έφραζαν τον δρόμο των αναγκαίων αλλαγών. Ακόμη και ο σημαντικότερος ηγέτης της μεταπολεμικής Ελλάδας, ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος, υπήρξε θύμα αυτών των δυνάμεων.
Κάπως έτσι πορευθήκαμε μέχρι την μεταπολίτευση και το 1981, όταν η περίφημη ‘’γενιά του πολυτεχνείου’’ έλαβε την ιστορική σκυτάλη. Είναι η περίοδος που οι ‘’αριστεροί’’ έμποροι των ιδεών, συντροφιά με τα αποπλύματα του νεοφιλελευθερισμού, ξεπουλάνε αξίες και ιδανικά προκειμένου να κερδίσουν μία θέση δωρεάν σίτισης στο πρυτανείο. Αναδεικνύονται σε διασκεδαστές των σαλονιών του Κολωνακίου, κάνουν business εκ του ασφαλούς με το Ελληνικό Δημόσιο, ως αποκλειστικοί προμηθευτές του, καταλαμβάνουν Δημόσια λειτουργήματα, υποτάσσονται στις προσταγές του ξένου παράγοντα, ενοχοποιούν τις πατριωτικές αξίες, καταστρέφουν ό,τι μπορεί να ενώσει και να συνεγείρει τον Ελληνικό λαό…

Η Ν.Δ. δεν τόλμησε να επιχειρήσει την σύγκρουση με αυτόν τον ειδεχθή συμμοριτισμό. Μάλιστα, κάποιες δυνάμεις εντός αυτής οικοδόμησαν σχέσεις αλληλεξάρτησης μαζί του. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που εναντιώθηκαν στην υποψηφιότητα Σαμαρά συντασσόμενες με την Ντόρα Μπακογιάννη. Τα ‘’τζάκια’’ και οι επίγονοι τους, που στραβοκαταπίνουν όταν ακούν προτάσεις για το άνοιγμα του κόμματος στη βάση.
Ο Αντώνης Σαμαράς επαναφέρει στο προσκήνιο την Ελλάδα της Π. Δέλτα. Όχι όμως ως προγονόπληκτη ρητορεία, αλλά ως σύγχρονο παλλαϊκό αίτημα αντίστασης στη φθορά, επαναβάπτισης στις μεγάλες συλλογικές μας αξίες, αυτές που μπορούν να ενώσουν τους Έλληνες, γιατί τους θυμίζουν από που έρχονται και που έχουν χρέος να πάνε!
Ο Σαμαράς έχει γνώση της ιστορίας. Ξέρει καλά ότι τα μεγάλα ιστορικά άλματα δεν γίνονται με συμφωνίες κορυφής ερήμην του λαού. Γνωρίζει ότι χρειάζεται ένα κόμμα ανοικτό στο λαό – εργαλείο στην προσπάθεια οικοδόμησης της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Στους βαρόνους μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη όση και σ’ ένα… φίδι.
Ο Ηράκλειτος έλεγε πως ‘’ερπετά πληγή νέμονται’’. Ο Σαμαράς ανοίγοντας το κόμμα στην κοινωνία αφήνει έκθετα τα ‘’ερπετά’’ στο ‘’ραβδί’’ του λαού.
Ξέρει ότι στο αρχέτυπο του Έλληνα είναι βαθιά σταμπωμένος ο φουστανελάς Μακρυγιάννης και όχι οι φραγκολεβαντίνοι ψαλιδόκωλοι. Με αυτόν τον λαό ως σύμμαχο ο Σαμαράς δεν θα αλλάξει μόνο την Ν.Δ. Θα αλλάξει και την πολιτική ατζέντα στέλνοντας τις μηδενιστικές υστερίες στην χωματερή που τους αξίζει.
Εν τέλει θα αλλάξει και την ίδια την Ελλάδα.
Αυτό, άλλωστε, είναι το στοίχημα!
Ο Δημώδης