Η αυξανόμενη στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας, ιδιαίτερα τα επιτεύγματα της στρατιωτικής βιομηχανίας της χώρας τα τελευταία χρόνια, ανησυχούν πραγματικά τη γειτονική Ελλάδα, γράφει ο Αζέρος Ιλκίν Σαφίγιεφ σε ιστοσελίδα προσκείμενη στην ηγεσία του Αζερμπαϊτζάν.
Συνεχίζει χαρακτηριστικά:
Αλλά, αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη είναι το γεγονός ότι, ενώ προετοιμάζεται για μια πιθανή στρατιωτική σύγκρουση με την Τουρκία, η Αθήνα μελετά την εμπειρία του… πολέμου του Καραμπάχ των 44 ημερών.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού Forbes, η ελληνική κυβέρνηση δέχτηκε πυρά από την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση για σπατάλη δισεκατομμυρίων δολαρίων που διατέθηκαν για την ανάπτυξη της εθνικής στρατιωτικής βιομηχανίας και για την έλλειψη της δέουσας προσοχής στα μη επανδρωμένα οπλικά συστήματα.
Καθώς η Ελλάδα επιχειρεί αυτή τη στιγμή τη σημαντικότερη συγκέντρωση και εκσυγχρονισμό του στόλου της εδώ και δεκαετίες, η αντιπολίτευση κατηγόρησε την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι έχασε πολλά υποσχόμενες ευκαιρίες για την ανάπτυξη της εθνικής στρατιωτικής βιομηχανίας και ειδικά το πρόγραμμα δημιουργίας των δικών της UAV.
Είναι αλήθεια;
Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην διαδικτυακή πύλη Greek City Times μπορεί να χρησιμεύσει ως απάντηση.
Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι, παρά το πολλά υποσχόμενο εθνικό πρόγραμμα δημιουργίας μη επανδρωμένων αεροσκαφών, το οποίο, σύμφωνα με τους δημιουργούς του, ήταν «πολύ μπροστά από την εποχή του», η Αθήνα δεν έγινε ποτέ σημαντικός κατασκευαστής και εξαγωγέας πολεμικών drones.
Υπενθυμίζεται, γράφει το αζέρικο δημοσίευμα, ότι η Ελλάδα άρχισε να αναπτύσσει το αναγνωριστικό drone HAI E1-79 Pegasus το 1979.
Το Pegasus έκανε την πρώτη του πτήση το 1982 και το 1992 μπήκε σε υπηρεσία με την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία (ΕΑ).
Παρόλα αυτά, οι εισαγωγείς σύγχρονων όπλων δεν ενδιαφέρθηκαν για το ελληνικό drone και το Pegasus παρήχθη σε περιορισμένες ποσότητες για τις ανάγκες της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Εδώ, ο συγγραφέας της δημοσίευσης κάνει έναν παραλληλισμό με την τουρκική εταιρεία Baykar Defense, η οποία, έχοντας δημιουργήσει το ένοπλο drone Bayraktar TB2 τη δεκαετία του 2010, το οποίο έχει αποδειχθεί σε πολλές σύγχρονες συγκρούσεις, πουλήθηκε σε περίπου τριάντα χώρες του κόσμου σε μόλις τρία χρόνια.
«Είναι σημαντικό ότι οι Τούρκοι ξεκίνησαν με το Bayraktar μόλις το 2014, ενώ οι Έλληνες σχεδίασαν τα πρώτα UAV το 1979», γράφει ο συγγραφέας της δημοσίευσης.
Η Ελλάδα άρχισε να αναπτύσσει το αναγνωριστικό drone HAI E1-79 Pegasus το 1979
Σε σχόλια σε άρθρο των Greek City Times που επικαλέστηκαν τα τουρκικά ΜΜΕ, ο Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής του μεγαλύτερου κόμματος της ελληνικής αντιπολίτευσης, του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, δήλωσε εν μέρει:
«Είναι απαράδεκτο ένα πρόγραμμα αξίας 14-15 δισεκατομμυρίων ευρώ να μην αποφέρει ούτε ένα ευρώ στην ελληνική αμυντική βιομηχανία, ενώ η Τουρκία έχει συνδέσει το 60% του αμυντικού συγκροτήματος της χώρας με την εθνική της βιομηχανία».
Το Forbes γράφει ότι η Αθήνα πράγματι ξοδεύει πολλά χρήματα τα τελευταία χρόνια για την επέκταση των δυνατοτήτων του στρατού της, ειδικά για την αγορά πολυάριθμων μαχητικών αεροσκαφών.
Όπως γνωρίζετε, η Ελλάδα παρήγγειλε 24 μαχητικά Dassault Rafale από τη Γαλλία και αναβαθμίζει 83 μαχητικά F-16 σε υπηρεσία με την Πολεμική Αεροπορία στο επίπεδο διαμόρφωσης Block 72.
Ταυτόχρονα, η Αθήνα αγοράζει τουλάχιστον είκοσι υπερσύγχρονα F-35 μαχητές.
Όλα αυτά μπορούν να επιτρέψουν στην Ελλάδα να αποκτήσει ένα σαφές τεχνολογικό πλεονέκτημα έναντι της αεροπορίας του πιθανού αντιπάλου της – της Τουρκίας.
Ωστόσο, η ελληνική αντιπολίτευση επέκρινε την κυβέρνηση για την έμφαση που δίνει στα επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη, υποστηρίζοντας ότι αυτό το πλεονέκτημα τελικά θα αντισταθμιστεί από την υψηλή απόδοση των τουρκικών UAV.
Παρεμπιπτόντως, ο ελληνικός στρατός αποκτά και drone, αλλά όχι σε τόσο μεγάλους όγκους. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, τον Ιούλιο του 2022, η Αθήνα ενέκρινε την αγορά τριών μη επανδρωμένων αεροσκαφών MQ-9B SeaGuardian αξίας περίπου 400 εκατομμυρίων δολαρίων από τις Ηνωμένες Πολιτείες για τη βελτίωση των δυνατοτήτων του ελληνικού στρατού στον τομέα της θαλάσσιας επιτήρησης και πληροφοριών.
Το Forbes αναφέρεται επίσης στην εμπειρία της Αρμενίας, σημειώνοντας ότι το Ερεβάν αρχικά ήθελε να αναπτύξει τα δικά του έργα παραγωγής drone, αλλά στη συνέχεια άλλαξε τα σχέδια και διέθεσε περιορισμένα κεφάλαια για την αγορά ρωσικών μαχητικών S-30SM.
Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στο Καραμπάχ το φθινόπωρο του 2020 , αυτά τα μαχητικά δεν είχαν καν χρόνο να απογειωθούν.
Δεδομένου ότι ήδη από την αρχή του πολέμου, ο στρατός του Αζερμπαϊτζάν, χρησιμοποιώντας Bayraktars και drones καμικάζι που αγοράστηκαν από το Ισραήλ, κατέστρεψε το σύστημα αεράμυνας της Αρμενίας και μεγάλη ποσότητα εξοπλισμού.
Τον Ιούλιο του 2022, η Αθήνα ενέκρινε την αγορά τριών μη επανδρωμένων αεροσκαφών MQ-9B SeaGuardian από τις Ηνωμένες Πολιτείες για τη βελτίωση των δυνατοτήτων του ελληνικού στρατού στον τομέα της θαλάσσιας επιτήρησης και πληροφοριών.
«Η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη διαδικασία μετασχηματισμού και εκσυγχρονισμού της αμυντικής της βιομηχανίας», δήλωσε ο Γιώργος Τσογόπουλος, ανώτερος συνεργάτης του Ευρωπαϊκού Κέντρου Εκπαίδευσης (CIFE). «Και σε αυτό το πλαίσιο είναι η συζήτηση για τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα».
Ο Τσογόπουλος ήταν δύσπιστος σχετικά με την πρόταση ότι το μάθημα που δόθηκε στην Αρμενία κατά τον πόλεμο των 44 ημερών στο Καραμπάχ αποτελεί προηγούμενο ή και προειδοποίηση για την Ελλάδα.
«Κάθε τύπος πολέμου που εξαπολύει βοηθά τις χώρες που βρίσκονται σε ταραγμένες ζώνες να μελετήσουν προσεκτικά την κατάσταση», σημείωσε ο ειδικός.
«Η εμπειρία του Ερεβάν είναι χρήσιμη, αλλά και χωρίς αυτήν, η πορεία της Ελλάδας για την ενίσχυση των μη επανδρωμένων συστημάτων ήταν σαφής. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα χρειάζεται να ενισχύσει τον στρατό, την αεροπορία και το ναυτικό για να συγκρατήσει την Τουρκία χωρίς να παραμελεί τις δυνατότητες της εγχώριας παραγωγής και χωρίς να χάνεται χρόνος. Αυτό απαιτεί μια συνεκτική πολιτική», καταλήγει το κείμενο του Αζέρου αρθρογράφου.
—